Το εθνικό στοίχημα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά τους όποιους πανηγυρισμούς και τις τυμπανοκρουσίες για τον τερματισμό του μνημονιακού βίου -αλλά και της χρηματοδότησης που τον συνόδευε- στις 20 Αυγούστου, εφέτος το καλοκαίρι, δεν θα είμαστε αντιμέτωποι με τίποτε άλλο παρά με την «επόμενη μέρα».

Μία «ημέρα» κατά την οποία η Ελλάδα θα εξακολουθεί να εμφανίζει ένα εκατ. ανέργους και πολλούς περισσότερους χαμηλόμισθους, έναν στους δύο φορολογούμενους με ληξιπρόθεσμες οφειλές στην Εφορία και ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 2,1% σε ετήσια βάση, όπως εκτιμά  το ΙΟΒΕ, δηλαδή χαμηλότερο του απαιτούμενου για ταχεία έξοδο από την κρίση.

Θα είμαστε, με άλλα λόγια, αντιμέτωποι με τη μιζέρια μας και με ακριβώς τα ίδια προβλήματα με τα οποία είμαστε και σήμερα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν το τραπεζικό σύστημα, την προσέλκυση επενδύσεων, τη γραφειοκρατία, τον αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα και τόσα άλλα που δεν καταφέραμε να λύσουμε επί μνημονιακών ετών…

Μετά από 13 Περιφερειακά Συνέδρια με αντικείμενο την ανάπτυξη, από πέρυσι το καλοκαίρι, και διαφόρους μάλλον εσωστρεφείς γύρους διαβούλευσης, η κυβέρνηση έθεσε πρόσφατα ένα «ολιστικό πλάνο ανάπτυξης» ενώπιον των εταίρων και δανειστών μας, διεκδικώντας αποδοχή την οποία -κατά τα φαινόμενα- δεν έχει ακόμη εισπράξει.

Πρόκειται για ένα σχέδιο το οποίο κατ’ ουδένα τρόπο δεσμεύει τον έτερο μεγάλο πολιτικό πόλο της χώρας και διεκδικητή της εξουσίας, όπως επανέλαβε χθες ενώπιον και του φίλτατου κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά πληροφορίες.

Κοντολογίς, την «επόμενη μέρα των μνημονίων» θα είμαστε αντιμέτωποι με ένα βουνό οικονομικών και κατά προέκταση κοινωνικών προβλημάτων, αλλά και με το ενδεχόμενο να αποδειχθούμε για ακόμη μία φορά αναξιόπιστοι έναντι των δεσμεύσεών μας προς εταίρους και δανειστές, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο ο πολιτικός κόσμος της χώρας έχει μάθει να συνδιαλέγεται.

Κυριότερα, δε, θα είμαστε, επί της ουσίας, δίχως σχέδιο, δεδομένου τόσο του υπολοίπου της νόμιμης θητείας της παρούσας κυβέρνησης, όσο και του ενδεχομένου να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές, το οποίο δεν είναι αμελητέο.

Ε, λοιπόν, φίλτατοι, όλα αυτά δεν αρκούν. Ακόμη κι αν μας διαβεβαιώνει ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης ότι διαθέτει σχέδιο.

Τουλάχιστον δεν αρκούν για να βγάλουν την Ελλάδα από τα ερείπια στα οποία την οδήγησε η μακρά περίοδος εσωτερικής υποτίμησης, ύφεσης και κατακόρυφης μείωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας που γνώρισε η χώρα μας.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, δηλαδή τον κυριότερο επενδυτικό φορέα που διαθέτει αυτός ο τόπος, για να καλύψουμε σε ορίζοντα πενταετίας το επενδυτικό χάσμα που μας χωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη χρειάζεται αύξηση των επενδύσεων κατά 15% κάθε χρόνο.

Μπορεί είτε η κυβέρνηση, είτε η αξιωματική αντιπολίτευση να δεσμευτεί, κατά τρόπο πειστικό, ότι είναι σε θέση να εξασφαλίσει αυτόν τον στόχο; Διότι, εάν δεν είναι, ίσως τώρα να ήταν η ώρα οι φίλτατοι των δύο πλευρών να ακούσουν τι έχουν να πουν και εκείνοι οι οποίοι -κατά τεκμήριο- βάζουν το χέρι στην τσέπη και επενδύουν.

Οι «74+1 προτάσεις» που διετύπωσε ο ΣΕΒ με στόχο την αύξηση των επενδύσεων προσφέρουν γόνιμο έδαφος για τον σκοπό αυτό και εμπεριέχουν κάτι υπέρ του οποίου συμπαρατάσσεται και η κοινή λογική. Απαιτούν συναίνεση και από κοινού ανάληψη ευθύνης εκ μέρους του πολιτικού κόσμου της χώρας, με στόχο την έξοδο από την κρίση.

Το Εθνικό Συμβούλιο Επενδύσεων, τη δημιουργία του οποίου προτείνει ο ΣΕΒ, θα μπορούσε να προσφέρει στέγη -κοινή για όλους- για την εξασφάλιση αυτού του εθνικού στόχου. Αρκεί το μήνυμα να είναι ξεκάθαρο από την αρχή: η ευθυγράμμιση της δημόσιας διοίκησης κάτω από τον εθνικό στόχο αύξησης των επενδύσεων κατά 15% ετησίως.

Αυτό είναι το στοίχημα, φίλτατοι, και ουδέν άλλο.

Μπορείτε να το κερδίσετε;