Αυτογκόλ από τα… αποδυτήρια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κυβέρνηση Τσίπρα εξασφάλισε τρία αυτογκόλ με την υπόθεση της φερόμενης μίσθωσης δύο φρεγατών τύπου Fremm από τη Γαλλία. Ένα για την ίδια και δύο για τη χώρα.

Το πρώτο υπήρξε προσφορά του Φ. Κουβέλη, ο οποίος πριν καλά καλά κλείσει δίμηνο στη θέση του  αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας και για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, υπέπεσε -εκ των πραγμάτων- σε γκάφα, ανακοινώνοντας, με δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ προ πενθημέρου, ότι η Ελλάδα θα εξασφαλίσει μέσω leasing τις δύο φρεγάτες και μάλιστα εντός του καλοκαιριού.

Το ζήτημα, που σταδιακά μετατράπηκε σε φιάσκο, με διαψεύσεις από το Παρίσι και «άδειασμα» από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δ. Τζανακόπουλο, έκλεισε χθες, κατά τρόπο συνοπτικό, ο φίλτατος κ. Π. Καμμένος, ο οποίος τόνισε πως αν και έγιναν συζητήσεις μεταξύ του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του Γάλλου προέδρου Εμ. Μακρόν, αυτές αφορούσαν στην ενδεχόμενη κατασκευή φρεγατών στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλα που πρέπει να διευθετηθούν…

Το δεύτερο, σαφώς σοβαρότερο του πρώτου, αφορά στη ζημία που υπήρξε στις σχέσεις μας με τη Γαλλία, η οποία ευλόγως εκτέθηκε από την αδόκιμη προβολή των συζητήσεων που είχε ο επικεφαλής της με τον Έλληνα πρωθυπουργό, επί ζητημάτων αμυντικών εξοπλισμών.

Πρόκειται, δε, για μία χώρα παραδοσιακή σύμμαχο της Ελλάδας, η οποία στον απόηχο της τουρκικής προκλητικότητας βρέθηκε για ακόμη μία φορά ευθέως  στο πλευρό μας, μόλις πρόσφατα, με δηλώσεις του προέδρου της Εμ. Μακρόν ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου.  

Το τρίτο και βαρύτερο όλων, αφορά στο επίπεδο σοβαρότητας που εμφανίζεται να έχει η χώρα μας έναντι φίλων αλλά και εχθρών.

Όταν ζητήματα ύψιστης αμυντικής σημασίας, όπως η έκτακτη εξασφάλιση δύο υπερσύγχρονων φρεγατών από τη Γαλλία, οι οποίες θα μπορούσαν να  συμβάλουν καταλυτικά στη θωράκιση της πατρίδας μας, καταλήγουν σε φιάσκο, ποιο είναι το επίπεδο εμπιστοσύνης που μπορούν να τρέφουν σύμμαχες χώρες προς την Ελλάδα και αντίστοιχα, πόσο σοβαρά μπορεί να μας εκλάβει ο όποιος δυνητικός εχθρός;  

Σε άλλες χώρες, σοβαρότερες της δικής μας, παραιτήσεις θα είχαν ήδη υποβληθεί.

Στη δική μας, το καλύτερο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι η άντληση μαθημάτων από τα… παθήματά μας.

Διδαγμάτων, δηλαδή, σχετικά με το επίπεδο υπευθυνότητας το οποίο οφείλει να χαρακτηρίζει ζητήματα εξοπλισμών και αμυντικής προστασίας, αποτρέποντας έτσι όχι μόνο τη δημοσιοποίησή τους πριν αυτά καν αποκρυσταλλωθούν σε συμφωνία αλλά και οποιαδήποτε μνεία περί αυτών, πριν υλοποιηθούν.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι οι πολιτικοί αρέσκονται στις εξαγγελίες κάθε λογής, ενίοτε μάλιστα και πραγμάτων που θεωρείται αμφίβολο ότι μπορούν να υλοποιηθούν.

Ο τομέας της άμυνας, ωστόσο, δεν προσφέρεται για τακτικές αυτού του είδους.

Όχι μόνο διότι, εν προκειμένω, το τεχνολογικό πλεονέκτημα που θα εξασφάλιζε η χώρα μας μέσω αυτών των δύο φρεγατών Fremm θα ανέτρεπε σε σημαντικό βαθμό την ισορροπία δυνάμεων έναντι της Τουρκίας, αλλά και επειδή η «είδηση»  της επικείμενης άφιξής τους στην Ελλάδα τόνωσε -μάταια- την πεποίθηση των πολιτών ως προς την επάρκεια του πολιτικού προσωπικού της.

Οι περιστάσεις, δυστυχώς, μας διέψευσαν.

Εναπόκειται πλέον στην πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου να κρίνει κατά πόσον «οι κατάλληλοι άνθρωποι βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις», όπως θέλει το γνωστό στρατιωτικό ρητό ή εάν έχουν ωριμάσει, έστω πρόωρα, οι συνθήκες για ορισμένες… αποστρατείες.