Ιδού το σχέδιο!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Ελλάδα δεν καλείται να εφεύρει τον τροχό, ώστε να ορθοποδήσει στη μετά μνημόνιο εποχή.

Καλείται να εκπονήσει ένα σχέδιο, βάσει του οποίου θα ανακάμψει η χώρα και θα εξασφαλιστούν βιώσιμοι ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας της.

Ένα σχέδιο, δηλαδή, για το πώς θα γίνει ελκυστική η χώρα για τα απανταχού επενδυτικά κεφάλαια.

Σε οποιαδήποτε λογική ή «κανονική» χώρα, θα ανέμενε κανείς ότι οι πρώτοι οι οποίοι θα ρωτούνταν σχετικά με το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα ήσαν εκείνοι που έχουν ήδη κάνει επενδύσεις στην πατρίδα μας, βιομηχανικές ή άλλες, ή τουλάχιστον τα συλλογικά τους όργανα, όπως ο ΣΕΒ και οι λοιποί παραγωγικοί φορείς.

Μόλις προ διημέρου, ο ΣΕΒ δήλωσε, δια στόματος του προέδρου του Θ. Φέσσα, ότι ουδέν γνωρίζει περί αυτού του σχεδίου.

Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση επέλεξε την οδό των Περιφερειακών Συνεδρίων, που διοργάνωσε ανά την Επικράτεια από πέρυσι το καλοκαίρι και μόλις πρόσφατα έθεσε υπόψη των δανειστών μας ένα σχέδιο, το οποίο -κατά πληροφορίες- δεν έγινε αποδεκτό, κατά τον τρόπο που η ιδία προσδοκούσε.

Ενδεχομένως, λοιπόν, η ευκαιρία αυτής της μάλλον «χλιαρής» υποδοχής της οποίας έτυχε το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης -ολιστικό ή μη- θα ήταν πρόσφορη για μία επιστροφή στο σχεδιαστικό τραπέζι και για έναν νέο, ουσιαστικό αυτήν τη φορά, γύρο διαβούλευσης με εκείνους που έχουν ήδη κάνει επενδύσεις σε αυτόν τον τόπο και -κατά πάσα βεβαιότητα- θα κληθούν να κάνουν και νέες.

Όπως, ακόμη, θα ήταν πιθανότατα χρήσιμο να εξεταστούν και οι προτάσεις εξειδικευμένων ως προς αυτό οίκων, με διεθνή παρουσία και επιφάνεια, οι οποίοι εντέλει θα είναι εκείνοι που θα αποταθούν -ή όχι- προς το διεθνές επενδυτικό κοινό, με στόχο την προσέλκυση δυνητικού ενδιαφέροντος για τη χώρα μας.

Μία τέτοια μελέτη, για παράδειγμα, δόθηκε χθες στη δημοσιότητα εκ μέρους της μεγαλύτερης εταιρίας ορκωτών και παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών παγκοσμίως, της PriceWaterhouseCoopers (PwC).

Ούτε αυτή η μελέτη, η οποία τιτλοφορείται «Από την Ύφεση στην Ανάκαμψη», ανακαλύπτει τον τροχό.

Στηρίζεται, ωστόσο, στην κοινή λογική και στη μακρά εμπειρία ενός διεθνούς οίκου -ανεξαρτήτως των όποιων μεμπτών θα μπορούσε κανείς να του προσάψει-, σχετικά με το πώς μπορεί μια χώρα να γίνει ελκυστική στις επενδύσεις.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την PwC, οκτώ τινά μπορούν να διευκολύνουν τις επενδύσεις.

Πρώτον, η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης στους θεσμούς και η πολιτική σταθερότητα (…το ξέραμε).

Δεύτερον, ένα σταθερό φορολογικό σύστημα (επίσης... το ξέραμε).

Τρίτον, η χάραξη και η εφαρμογή συνεπούς και σταθερής πολιτικής στη βιομηχανία, στον τουρισμό και στην ενέργεια (το ξέραμε αλλά ακόμη κι αν δεν το ξέραμε, οφείλαμε να το ξέρουμε).

Τέταρτον, το να σταθεί το τραπεζικό σύστημα στα πόδια του και να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια (αυτό κι αν… το ξέραμε).

Πέμπτον, μεγάλες επενδύσεις σε έργα υποδομών με ιδιωτικά κεφάλαια (αυτό για να το ξέρεις πρέπει να είσαι ο μισός με τον Κέινς και ο άλλος μισός με τον Χάγιεκ).

Έκτον, να αναβιώσει η αγορά κατοικίας (τι λες τώρα…).

Έβδομον, να κινητοποιηθούν θεσμικά ίδια κεφάλαια για τις ΜμΕ (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και

όγδοο, να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της λεγομένης «μαλακής» χρηματοδότησης, (επ’ αυτού δεν έχουμε άποψη, αλλά για να το λένε οι άνθρωποι…).

Οκτώ πράγματα, από το στόμα μίας διεθνούς εταιρίας που «κατέχει το σπορ» των επενδύσεων.

Εάν οι φίλτατοι της κυβέρνησης ρωτήσουν και αλλού, είναι βέβαιον ότι θα λάβουν απαντήσεις, ενδεχομένως ανάλογες με τις προτεραιότητες εκείνου που ρωτούν, αλλά πάντως απαντήσεις.

Διότι είναι βέβαιον ότι ρώτησαν και σε αυτά τα Περιφερειακά Συνέδρια που διοργάνωσαν, το θέμα όμως είναι τι απαντήσεις πήραν…