Αυτή πρέπει να είναι η Ευρώπη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν στέκουν αλληλέγγυα το ένα προς το άλλο σε στιγμές κρίσης ή απειλής της εθνικής κυριαρχίας τους, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξης αυτού του -οικονομικού, κατά κύριο λόγο- μορφώματος που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η σαφής και δίχως επιφυλάξεις στήριξη που παρέσχε χθες προς τη χώρα μας αλλά και κάθε κράτος-μέλος η Γαλλία, δια στόματος του προέδρου της Εμ. Μακρόν, σε περίπτωση ξένης επιβουλής, αναβιώνει το όραμα μίας ενιαίας Ευρώπης και στέκει ως τρανή υπενθύμιση των αρχών και αξιών επί των οποίων αυτή οικοδομήθηκε.

«Η Γαλλία ανά πάσα στιγμή θα είναι παραστάτης σε κάθε κράτος-μέλος όταν απειλείται, όταν υφίσταται επίθεση η κυριαρχία του. Αυτό το είπαμε και στη Μ. Βρετανία στην υπόθεση Σκριπάλ αλλά είναι και πάγια θέση μας προς την Ελλάδα, όταν απειλείται στην Ανατ. Μεσόγειο -και τις προάλλες είχα τηλεφωνική συνομιλία με τον πρωθυπουργό, τον κ. Τσίπρα, για αυτό το θέμα. Είναι ακριβώς στην καρδιά της κοινής μας αλληλεγγύης», ήταν η απάντηση του Γάλλου προέδρου σε ερωτήματα του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Ν. Μαριά χθες στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με τη στάση της Γαλλίας έναντι της τουρκικής προκλητικότητας.

Πρόκειται για μία σαφή θέση, που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως και η οποία πληρώνει το τρομακτικό θεσμικό κενό που εξακολουθεί να υφίσταται σε ό,τι αφορά στην εξασφάλιση -αν όχι ενιαίας, τουλάχιστον κοινής- εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής εκ μέρους των κρατών-μελών της ΕΕ.

Λίγο νωρίτερα, παραθέτοντας το όραμά του για την Ευρώπη του αύριο, ο πρόεδρος Μακρόν είχε τονίσει, μεταξύ άλλων, ότι «είμαι μέλος μιας γενιάς η οποία δεν γνώρισε τον πόλεμο και μιας γενιάς η οποία οδεύει στο να ξεχάσει αυτά που κέρδισαν οι πρόγονοί της. Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά υπνοβατών. Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά που θα ξεχάσει το πραγματικό παρελθόν της ή που αρνείται να δει τις σημερινές αλλαγές. Θέλω όμως να είμαι μέλος μιας γενιάς η οποία θα είναι σταθερά αποφασισμένη να προασπίσει τη Δημοκρατία της… και την ευρωπαϊκή (σ.σ. εδαφική και ευρύτερη) κυριαρχία».

Αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, δε, αυτές οι λέξεις του Γάλλου προέδρου υπό το φως της άκρας επιφυλακτικότητας με την οποία το Βερολίνο αντιμετωπίζει έως τώρα το όραμα Μακρόν για την Ευρώπη του αύριο.

Σε μία εποχή κατά την οποία υπερεθνικοί οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ και βεβαίως η ίδια η ΕΕ βρίσκονται υπό έντονη αμφισβήτηση, η Γαλλία εμφανίζεται να πρωτοστατεί στην προσπάθεια αναβίωσης των πλέον θεμελιωδών αρχών επί των οποίων εδράζονται αυτά τα οικοδομήματα.

Το κάνει δε έμπρακτα, τόσο διαμέσου της συμμετοχής της στις πρόσφατες πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία, όσο και σε επίπεδο ρητορικής, μέσω των παρεμβάσεων Μακρόν τόσο στην αθηναϊκή Πνύκα, πέρυσι, όσο και χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Εάν το Βερολίνο συνεχίσει να κωφεύει στην ανάγκη συνεχούς υπεράσπισης των αρχών και αξιών, με πρώτες την ελευθερία, τη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου, αλλά βεβαίως και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών, το μόνο που θα κατορθώσει θα είναι να ενισχύσει τον ευρωσκεπτικισμό και να υπενθυμίσει προς όλους ότι ο οργανισμός που σήμερα ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση στήθηκε ώστε να αποφύγει η Γηραιά Ήπειρος τυχόν επανάληψη όσων το ίδιο προκάλεσε σε άλλες εποχές…