Το αποτέλεσμα μετράει

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μόνον ως ομολογία ήττας μπορεί να χαρακτηριστούν τα στοιχεία της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, σχετικά με τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων.

Από πέρυσι το καλοκαίρι, παρά το τεράστιο ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε για υπαγωγή στις προβλέψεις του εξωδικαστικού μηχανισμού οφειλών εκ μέρους σχεδόν 30.000 επιχειρήσεων, έως σήμερα μόνο 22 έχουν ρυθμίσει επιτυχώς τα χρέη τους,

Στοιχείο επίσης ενδεικτικό της… ταχύτητας με την οποία κινείται η διαδικασία του εξωδικαστικού είναι ότι μόνο 764 ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις έχουν κατορθώσει να υποβάλουν κατά τρόπο οριστικό τις αιτήσεις τους.

Συνολικά, περισσότερες από 10.000 αιτήσεις βρίσκονται ακόμη στα αρχικά βήματα, καθώς αν και οι ενδιαφερόμενοι έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα στοιχεία (ΚΑΔ, κύκλο εργασιών, λογιστικό σύστημα κ.λπ.), ακόμη περιμένουν διάφορα στάδια έγκρισης.

Όλα αυτά, δε, ενώ έχει πιστοποιηθεί ότι περισσότερα από 5.000 νομικά πρόσωπα πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας.

Με άλλα λόγια, 35 εβδομάδες (στοιχεία περιόδου 3/8/17 - 5/4/18) μετά την έναρξη λειτουργίας μίας διαδικασίας από την οποία η επιχειρηματική κοινότητα ήλπιζε να πάρει μία γερή ανάσα βιωσιμότητας, τούτη παραμένει κενό γράμμα για τη συντριπτική πλειονότητα των ενδιαφερομένων, όπως έχει επισημάνει εξάλλου και το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας.

Όπως κενό γράμμα θα παραμείνει και η παραπάνω διαπίστωση της αναποτελεσματικότητας της συγκεκριμένης διαδικασίας ρύθμισης οφειλών, εάν -μετά την πάροδο τόσων μηνών- η πολιτεία συνεχίσει να κωφεύει έναντι των προβλημάτων που έχουν διαπιστωθεί στη λειτουργία της.

Χαρακτηριστικά, όπως επισημαίνει ο κ. Γ. Δαλιάνης, Οικονομολόγος - Φοροτεχνικός και ιδρυτής του Ομίλου Artion, σε πρόσφατο δημοσίευμά του, τα κυριότερα προβλήματα στη μέχρι τώρα λειτουργία του εξωδικαστικού μηχανισμού αφορούν στην «εσφαλμένη ή ελλιπή ενημέρωση των πραγματικών οφειλών (από Τράπεζες αλλά και Δημόσιο), σε προβλήματα γραφειοκρατίας που οφείλονται στη δυσκολία χειρισμού της πλατφόρμας και της ανταλλαγής των δεδομένων μεταξύ των μερών, καθώς και σε εσφαλμένη ή ελλιπή καταχώριση όλων των απαιτούμενων δικαιολογητικών».

Με άλλα λόγια, σε προβλήματα η επίλυση των οποίων απαιτεί διορθωτικές κινήσεις, τεχνικού ή και συντονιστικού χαρακτήρα, ούτως ώστε να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα.

Ενδεχομένως, δε, η καταφανώς πτωχή πορεία εξέλιξης του εξωδικαστικού μηχανισμού να αντικατοπτρίζει το ουσιαστικότερο έλλειμμα στη λειτουργία του ελληνικού δημοσίου: την αναποτελεσματικότητα.

Ταυτόχρονα, φέρνει στην επιφάνεια και πολλές από τις παθογένειες της -σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτης- οικονομίας μας, οι οποίες εκφράζονται τόσο σε παραδείγματα απροθυμίας πολλών ενδιαφερόμενων επιχειρήσεων να άρουν το απόρρητο των τραπεζικών τους λογαριασμών όσο και διαμέσου της άκρας επιφυλακτικότητας -σε βαθμό φοβίας- με την οποία το Δημόσιο αντιμετωπίζει την ελληνική επιχειρηματικότητα.

Εάν, τώρα, σε όλα αυτά προσθέσουμε τη γραφειοκρατία (ακόμη και ηλεκτρονική), τα σφάλματα ενημέρωσης από τον Τειρεσία, την ενίοτε προβληματική διασύνδεση των ηλεκτρονικών συστημάτων της ΕΓΔΙΧ με τον Τειρεσία και με την ΑΑΔΕ και την πλειάδα άλλων προβλημάτων που απαντώνται κατά τη διαδικασία ρύθμισης οφειλών (συνεγγυητές, συνοφειλέτες, ελλειμματικά στοιχεία ασφαλιστικών οφειλών κ.λπ.), όπως και την απουσία ενημέρωσης επί ζητημάτων ουσίας τόσο εκ μέρους δημοσίων υπαλλήλων όσο και τραπεζικών στελεχών, τότε -ίσως- εξηγείται η έως τώρα απουσία επιτυχίας του εξωδικαστικού αλλά και το εύρος των παρεμβάσεων που απαιτούνται…

Διότι, τελικά, φίλτατοι, μόνο το αποτέλεσμα μετράει και αυτό έως τώρα αφορά μόνο 22 επιχειρήσεις επί συνόλου σχεδόν 30.000 οι οποίες έχουν αιτηθεί τη ρύθμιση των οφειλών τους…

Μία επίδοση μάλλον φτωχή…