Όταν δεν ξέρεις τι… έχεις!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το ελληνικό Δημόσιο, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, κάθεται εδώ και χρόνια πάνω σε μία τεράστια περιουσία, το συνολικό εύρος της οποίας δεν είναι γνωστό ούτε στο ίδιο.

Πρόσφατα, η δημοσιοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού του «υπερταμείου», δηλαδή της ΕΕΣΥΠ ΑΕ, και οι απαιτήσεις που αυτό έχει επί της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), έφεραν στο φως ένα τμήμα αυτής της περιουσίας αλλά και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της -ενδεχομένως εδώ και δεκαετίες- είτε στέκει καταπατημένο, είτε είναι αμφιβόλου νομικού καθεστώτος και πάντως δεν αξιοποιείται στον προσήκοντα βαθμό.

Σύμφωνα με στοιχεία που είχαν γίνει γνωστά προ πενταετίας, από τις 72.000 ακίνητα της ΕΤΑΔ σχεδόν 28.234 είναι καταπατημένα, 16.431 είναι αγνώστου νομικού καθεστώτος (δεν γνωρίζουμε ποιος και πώς τα χρησιμοποιεί κ.λπ.) και 1.697 «αμφίβολου» νομικού καθεστώτος.

Άλλα 10.626 ακίνητα είναι ελεύθερα και 1.435 «μερικώς ελεύθερα», δηλαδή δεν αξιοποιούνται, ενώ 7.386 είναι παραχωρημένα κατά κυριότητα και 1.322 «παραχωρημένα κατά χρήση». Στον ίδιο κατάλογο περιλαμβάνονταν και 3.486 ακίνητα «ειδικής φύσης» καθώς και 161 ακίνητα που είναι διεκδικούμενα από ιδιώτες στα δικαστήρια.

Υπό το φως των παραπάνω στοιχείων, τα οποία -ας μην ξεχνάμε- αφορούν περιουσία του ελληνικού Δημοσίου και κατά προέκταση των πολιτών αυτής της χώρας, καθίσταται σαφής η… αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία το επίσημο κράτος αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια την περιουσία του.

Την ίδια ώρα που δαπανά μυθώδη ποσά για την ενοικίαση κτιρίων σε όλη την επικράτεια για τη στέγαση σειράς υπηρεσιών του, διατηρεί αναξιοποίητο μεγάλο κομμάτι της ακίνητης περιουσίας του ενώ για ένα άλλο τμήμα δεν γνωρίζει -ενίοτε κυριολεκτικά- ούτε καν πού… «πέφτει»!

Εάν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα, γιατί να απορούμε που χρεοκοπήσαμε; Γιατί να απορούμε που ακόμη -μετά από 8 χρόνια μνημονίων και 10 κρίσης- υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν ότι ελάχιστα έγιναν για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του ελληνικού Δημοσίου;

Σήμερα, μετά από όλα αυτά ακόμη αναζητούμε την άκρη του νήματος, όπως αποκαλύφθηκε με την πρόσφατη παρουσίαση του στρατηγικού σχεδιασμού του «υπερταμείου».

Εκείνου του φορέα, δηλαδή, η δημιουργία του οποίου τόσο πολύ πολεμήθηκε από σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και για ποικίλους λόγους.

Το έργο που πρέπει να γίνει, ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα, φυσικά, είναι τιτάνιο και ξεδιπλώνεται με ιδιαίτερη γλαφυρότητα μέσα από τις σελίδες αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού.

Ο εντοπισμός των λεγόμενων «ώριμων» ακινήτων, δηλαδή εκείνων που είναι έτοιμα προς πώληση -ακόμη κι αν η αγορά ακινήτων είναι κυριολεκτικά νεκρή και σύντομα θα κατακλυστεί από ακόμη περισσότερα ακίνητα προς πώληση ελέω των πλειστηριασμών-, είναι ο πρώτος και πλέον άμεσος στόχος.

Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν όλα τα άλλα, που συμπεριλαμβάνουν από τη δημιουργία χαρτοφυλακίου ακινήτων «ειδικών περιβαλλοντικών και πολεοδομικών δεσμεύσεων» (αρχαιολογικοί χώροι, εθνικά μνημεία, δρυμοί κ.ά.), έως τη δημιουργία ψηφιακού φακέλου για κάθε ακίνητο, ώστε να γνωρίζει η Πολιτεία και η διοίκηση της ΕΤΑΔ εάν είναι αξιοποιήσιμο, καταπατημένο ή πρέπει να επιστρέψει στο δημόσιο.

Ενδεχομένως, χαρακτηριστικό στοιχείο της ταχύτητας με την οποία εξελίσσεται όλη αυτή η υπόθεση είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει μεταφορά νέων ακινήτων του Δημοσίου στην ΕΤΑΔ, παρά τις σαφείς δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ως προς αυτό η κυβέρνηση έναντι των εταίρων και δανειστών.

Το πρώτο «κύμα» αυτών των νέων ακινήτων θα διαμορφωνόταν εντός του πρώτου τριμήνου του έτους…