Αυτοί και εμείς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, χθες, δεν κήρυξε μόνον την έναρξη κατασκευής ενός πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στο Ακούγιου της Τουρκίας.

Κυριότερα, όπως ο ίδιος δήλωσε, έθεσε τα θεμέλια της τουρκικής πυρηνικής βιομηχανίας, διευρύνοντας το ενεργειακό χαρτοφυλάκιο της χώρας αλλά και την αυτάρκειά της σε στιγμές ανάγκης.

Πρόσφατα, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε μνεία της αντίστοιχης αυτάρκειας που έχει αποκτήσει η Τουρκία στη διάρκεια των τελευταίων ετών σε ζητήματα αμυντικών εξοπλισμών, υπό το φως του εμπάργκο πώλησης όπλων που αντιμετώπισε εκ μέρους σειράς παραδοσιακών προμηθευτών της και της τότε απόφασής της να κάνει την κρίση ευκαιρία…

Αυτάρκεια, η οποία, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ, αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το 75% των όπλων και πυρομαχικών που χρησιμοποιούν σήμερα οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στη Συρία είναι κατασκευασμένα στην Τουρκία.

Η Τουρκία μπορεί να θεωρείται από πολλούς αναλυτές ως ένας γίγαντας με πήλινα πόδια, υπό το φως του υψηλού πληθωρισμού (άνω του 10%), της διεύρυνσης του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, της επιδεινούμενης ισοτιμίας της τουρκικής λίρας (ιστορικό αρνητικό ρεκόρ στο 4,0361 έναντι του δολ. ΗΠΑ) αλλά και της σημαντικής ανόδου που εμφανίζουν οι αποδόσεις των ομολόγων της (άνω του 12,7%), γεγονότα που συνέβαλαν στην υποβάθμιση του τουρκικού αξιόχρεου από τη Moody’s, δεν παύει όμως να είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες παγκοσμίως, με ρυθμό που έφθασε κατά το 4ο τρίμηνο πέρυσι, το 7,3%, επί ονομαστικού ΑΕΠ 905 δισ. δολ.

Το ενδεχόμενο ανάσχεσης των κεφαλαιακών εισροών από το εξωτερικό, υπό το φως της ανόδου των αποδόσεων των τουρκικών ομολόγων αλλά και των δυσχερειών που συνεπάγεται για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους -το οποίο είναι εκφρασμένο κυρίως σε δολ. ΗΠΑ-, η καταβαράθρωση της ισοτιμίας της τουρκικής λίρας είναι ζητήματα σαφή και ορατά, ακόμη και για το άμεσο μέλλον.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε μία καίρια παράμετρο της οικονομικής εξίσωσης. Η Τουρκία παράγει και εξάγει.

Εξάγει, δε, σε τομείς στους οποίους η Ελλάδα είναι πλέον ανύπαρκτη, όπως στις αμυντικές προμήθειες, με τη γείτονα να συγκαταλέγεται -σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΟΗΕ- στις κυριότερες εξαγωγικές χώρες παγκοσμίως σε ελαφρύ οπλισμό (small arms) από κοινού με τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Τσεχία, ενώ συνολικά παράγει από τεθωρακισμένα, drones και ρουκέτες έως και ελικόπτερα.

Ευλόγως, τα εκατέρωθεν μεγέθη δεν προσφέρονται για συγκρίσεις.

Προσφέρονται όμως, ιδίως σε συγκυρίες όπως η παρούσα, για αναστοχασμό.

Τη στιγμή κατά την οποία ο φίλτατος κ. Ευκλ. Τσακαλώτος, από κοινού με συναρμόδιους υπουργούς, επεξεργάζονται το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο που οφείλαμε -ως χώρα- να έχουμε παρουσιάσει στους εταίρους και δανειστές μας από εποχής του Α' μνημονίου, θα ήταν ίσως χρήσιμο να αναλογιστεί το σημερινό εύρος της ελληνικής αποβιομηχάνισης. Αμυντικής και γενικότερης.

Θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστεί ότι την ίδια περίοδο, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, που έμπαιναν τα θεμέλια της σύγχρονης τουρκικής βιομηχανίας -και ιδίως του αμυντικού σκέλους της- βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο μαρασμός της αντίστοιχης ελληνικής, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της -όποιας- αμυντικής.

Όπως είπαμε, το έδαφος δεν είναι πρόσφορο για συγκρίσεις.

Ιδίως όταν ο Ερντογάν κάθεται στο τραπέζι για να συζητήσει με τον Πούτιν και τον Ροχανί το μέλλον της Συρίας και εμείς «πανηγυρίζουμε» για τη στήριξη που μας παρέσχε η ΕΕ στο -καθ' όλα δίκαιο- αίτημά μας για την επιστροφή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Τουρκία.

Αποτελεί, όμως, τροφή για σκέψη.