Ο καημός του νοικοκύρη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στον απόηχο ή εντέλει σε αυτό που φαντάζει ως ο απόηχος της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, ακόμη πασχίζουμε με τα θεμελιώδη.

Για παράδειγμα, όταν το ίδιο το τραπεζικό σύστημα, που βρίσκεται στην ραχοκοκαλιά της οικονομικής δραστηριότητας, αντιμετωπίζει την έννοια του κινήτρου κατά τρόπο στρεβλό, σε τι είδους συμπεράσματα οφείλουμε να οδηγηθούμε σχετικά με τη συνολική λειτουργία του –μάλλον ιδιότυπου- οικονομικού συστήματος που ακολουθούμε στην Ελλάδα;

Σε εκείνον ο οποίος, είτε εκ γνησίας αδυναμίας, είτε εκ προθέσεως και τακτικής, εμφανίζει ληξιπρόθεσμες οφειλές στα –μη ενυπόθηκα- δάνειά του, το τραπεζικό σύστημα εμφανίζεται πρόθυμο να προχωρήσει σε γενναίο κούρεμα κεφαλαίου και σε ρύθμιση του υπολοίπου.

Εντελώς αντίθετη είναι, ωστόσο, η στάση που τηρεί έναντι εκείνου ο οποίος καταβάλλει κάθε προσπάθεια ούτως ώστε να ανταποκρίνεται στις –μη ενυπόθηκες- δανειακές του υποχρεώσεις, ακόμη και εάν έχει υποστεί σημαντική μείωση εισοδήματος ή ακόμη κι αν λυγίζει υπό το βάρος των λοιπών, φορολογικών ή άλλων υποχρεώσεών του.

Αντίστοιχα, παρόμοιες τακτικές εξετάζονται -κατά πληροφορίες- και σε ό,τι αφορά σε ενυπόθηκα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, υπό το φως της πρόσφατης πρότασης του Οικονομικού Επιμελητηρίου για τη νομοθέτηση του δικαιώματος των οφειλετών να συμμετέχουν στη διαδικασία αγοράς των δανείων τους που φέρουν εξασφαλίσεις πριν οι τράπεζες τα πωλήσουν σε fund, (μοντέλο Κύπρου).

Δεν είναι σαφές ότι με τακτικές όπως αυτές οδηγούμεθα στην παροχή κινήτρου για την δημιουργία μίας νέας γενιάς κόκκινων δανείων;

Δεν είναι σαφές το ηθικό ζήτημα που εγείρεται έναντι όσων κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια ώστε να είναι ενήμεροι στις υποχρεώσεις τους και να μην αφήνουν εκκρεμότητες έναντι των δανειστών τους;

Επί σειρά ετών ο νόμος Κατσέλη και εν συνεχεία ο νόμος Σταθάκη παρείχαν προστασία επί δικαίων και αδίκων, θέτοντας στο απυρόβλητο περιουσιακά στοιχεία «κόκκινων» δανειοληπτών, είτε αυτοί αντιμετώπιζαν γνήσια οικονομική αδυναμία, είτε εντάσσονταν στην κατηγορία που ο λαός μας περιγράφει ως «μπαταχτσήδες».

Αυτή τη στρέβλωση υπόσχεται να διορθώσει η παροχή της δυνατότητας διενέργειας πλειστηριασμών και δη ηλεκτρονικών, μέσω των οποίων εξασφαλίζονται συμφερότεροι όροι εκποίησης ακινήτων, τόσο για τις τράπεζες όσο και για τους δανειολήπτες.

Ας μην οδηγηθούμε, όμως, σε μία νέα γενιά νέων «κόκκινων δανείων», παρέχοντας κίνητρα τερματισμού της ομαλής εξυπηρέτησής τους, μέσω της υιοθέτησης προτάσεων όπως αυτή που υπέβαλλε το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος…

Το ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων και δη των στεγαστικών, μπορεί να αντιμετωπιστεί, κατά τον προσήκοντα τρόπο, μέσα από τα εργαλεία που παρέχει η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος και τα οποία εξακολουθητικά διστάζουν να εφαρμόσουν οι συστημικές τράπεζες.

Οι λύσεις που θα προσφερθούν, όμως, οφείλουν να απευθύνονται προς όλους. Τόσο προς εκείνους που μόχθησαν να διατηρήσουν τα δάνειά τους «πράσινα», όσο και προς όσους εμφανίστηκαν προ γνήσιας αδυναμίας.

Όπως αντίστοιχα προσήκουσα οφείλει να είναι και η αντιμετώπιση όσων εκ συστήματος και τακτικής αθέτησαν τις δανειακές υποχρεώσεις τους έναντι των  τραπεζών, εκμεταλλευόμενοι την προστασία του νόμου.

Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί σε μεγάλο βαθμό θα βοηθήσουν στον διαχωρισμό της ήρας από το στάρι. Όμως πρέπει και το τραπεζικό σύστημα να βρει την τόλμη της παροχής γενναίων ρυθμίσεων προς όλους. Όχι μόνον προς τη μία πλευρά.

Ας ελπίσουμε ότι μετά την ολοκλήρωση των περίφημων stess tests θα έρθει αυτή η ώρα…