Η μόνιμη απειλή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η απειλή εξ Ανατολών είναι μόνιμη.

Περνά, κατά καιρούς, περιόδους ύφεσης ή έξαρσης, όπως η παρούσα, χωρίς όμως να χάνει τον μόνιμο χαρακτήρα της.

Εσχάτως, η Τουρκία έχει επιδοθεί σε σκλήρυνση τόσο της ρητορικής της όσο, κυριότερα, των πρακτικών που ακολουθεί έναντι της χώρας μας αλλά και της Κύπρου.

Είτε είναι απόρροια των ανησυχιών που τρέφει σχετικά με την πιθανότητα αποκλεισμού της από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο, είτε σχετίζεται με λόγους «εσωτερικής κατανάλωσης», υπό το φως των πενιχρών στρατιωτικών επιτυχιών που καταγράφει έως τώρα έναντι των Κούρδων μαχητών στο μέτωπο της Αφρίν και της σκληρής εθνικιστικής αντιπολίτευσης που δέχεται το καθεστώς Ερντογάν, αυτή η πολιτική έντασης και προκλήσεων αποτελεί το νέο δεδομένο μίας, κατά τα λοιπά, μόνιμης απειλής.

Υπό το φως αυτού του μόνιμου χαρακτήρα που έχει η τουρκική απειλή έναντι της χώρας μας, καταδεικνύεται η ανάγκη η Ελλάδα να μη μάχεται ταυτοχρόνως σε πολλαπλά μέτωπα, εγχωρίως ή διεθνώς, ώστε να μπορεί να εντοπίζει τις δυνάμεις της για την αντιμετώπιση ακριβώς αυτής της απειλής.

Σήμερα, η αναζωπύρωση της τουρκικής προκλητικότητας βρίσκει τη μεν Ελλάδα στα καταληκτικά -κατά πάσα βεβαιότητα- στάδια μίας μακρόχρονης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, το δε πολιτικό της προσωπικό σε ευθεία αντιπαράθεση, όμοια της οποίας είχε χρόνια να βιώσει ο τόπος.

Την ώρα που τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της χώρας απειλούνται ευθέως, είναι καταφανής όχι μόνον η απουσία εθνικής συνεννόησης για το ζήτημα της ΠΓΔΜ αλλά, ακόμη χειρότερα, η πλήρης διάρρηξη της όποιας οδού συνεννόησης, επ’ αυτού ή άλλων θεμάτων, υπό το φως της τροπής που λαμβάνει η υπόθεση Novartis.

Όλα αυτά, δε, μόλις λίγους μήνες πριν αποχωριστεί η χώρα και την τελευταία στήριξη που έχει από οικονομικής πλευράς εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών της και επιστρέψει στην αυτόνομη πορεία της στις διεθνείς αγορές, από την οποία θα κριθεί, εν πολλοίς, η επιβίωσή της.

Υπό το πρίσμα αυτό, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, αναδεικνύεται η ανάγκη άσκησης νηφάλιας και συγκροτημένης εξωτερικής πολιτικής, για την εξασφάλιση των εθνικών συμφερόντων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, αλλά και την ενίσχυση των συμμαχιών που έχει η χώρα μας με κράτη των οποίων τα ζωτικά συμφέροντα επίσης θίγονται από την τουρκική προκλητικότητα.

Τα πάγια δεδομένα αυτής της εξίσωσης, δε, έχουν σαφώς μεταβληθεί υπό το φως της τροπής που λαμβάνουν οι σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ, εξαιτίας της στήριξης που παρέχει ο αμερικανικός παράγοντας στους Κούρδους μαχητές, στη Συρία. Κάτι το οποίο φρόντισε να μας υπενθυμίσει χθες το State Department, με το μάλλον λακωνικό μήνυμα «βρείτε τα».

Μία παρότρυνση η οποία λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου του κινδύνου ενός «ατυχήματος» στο Αιγαίο και του τρόπου με τον οποίο αυτό θα αντιμετωπιστεί από την  ελληνική πλευρά. Η αποφυγή της ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης τυχόν «εμπλοκής» στο Αιγαίο αποτελεί καταλυτικό σημείο της ελληνοτουρκικής εξίσωσης, σήμερα.

Ως προς αυτή την κρίσιμη εθνική συγκυρία, θα ανέμενε κανείς την ύπαρξη, έστω ατύπως, διαλόγου μεταξύ των πολιτικών πρωταγωνιστών στην Ελλάδα. Με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης, οποιοσδήποτε διάλογος του είδους αυτού δεν είναι σήμερα ορατός.

Τα χρονικά περιθώρια, ωστόσο, εμφανίζονται ολοένα μικρότερα και το διακύβευμα υψηλό.