Φασούλι… το φασούλι…!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η αιφνίδια… μπόρα πωλήσεων που κτύπησε τις διεθνείς αγορές κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ημερών, οδηγώντας και σε πρόσκαιρη αναβολή την ελληνική έκδοση 7ετούς ομολόγου, αποτελεί τρανή υπενθύμιση ορισμένων εκ των πλέον στοιχειωδών αξιών, όπως της… προνοητικότητας. 

Όχι μόνο με τη μορφή ενός «μαξιλαριού ρευστότητας», το οποίο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε ώρες «ανάγκης» ή αναταράξεων των αγορών, όσο κυριότερα μέσω της εμπέδωσης  κλίματος εμπιστοσύνης προς τη χώρα και την ικανότητά της να τιμά την υπογραφή της.

Πρόκειται για μία κατάσταση πραγμάτων η οποία, ευλόγως, μπορεί να υπάρξει μόνον ως  απόρροια αποδεδειγμένης βούλησης για την εξασφάλιση οικονομικής προόδου και συστηματικής συνέπειας στο πεδίο της δημοσιονομικής ευταξίας.

Ακριβώς εκεί εντοπίζεται η όποια χρησιμότητα της πρόσφατης «’παρότρυνσης» της Κομισιόν περί «διαρκούς δέσμευσης για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», που είναι «ζωτικής σημασίας» για την επέκταση της οικονομίας, όπως επισημαίνει, αλλά και για την εμπέδωση αυτού του κλίματος εμπιστοσύνης, προσθέτουμε εμείς.

Εάν η χώρα κατόρθωσε να ανοίξει ξανά τις πόρτες των διεθνών αγορών, έστω δειλά, πέρυσι το καλοκαίρι, το κατόρθωσε χάριν μόνον των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών που κατέβαλε το προηγούμενο διάστημα και της συνεπακόλουθης ανάκτησης τμήματος της χαμένης εμπιστοσύνης εκ μέρους των εταίρων και δανειστών της.

Όσο καίριας σημασίας κι αν είναι στην ελληνική εξίσωση η συζήτηση για την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών μας, άλλο τόσο είναι και εκείνη που αφορά στις δυνατότητες της χώρας να παράγει πλούτο.

Τη δυνατότητά της, δηλαδή, να προσελκύει επενδύσεις και να παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες.

Στο πεδίο αυτό, δε, ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς, κατά τα φαινόμενα.

Μολονότι το 2017 έκλεισε με ένα νέο ιστορικό ρεκόρ για τις εξαγωγές, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 13,2% έναντι του προηγούμενου έτους, με αξία ύψους 28,83 δισ. ευρώ, εξίσου αν όχι περισσότερο εντυπωσιακή ήταν και η αύξηση του εμπορικού ελλείμματος, κατά 14,4%, στα 21,42 δισ. ευρώ, έναντι 18,72 δισ. ευρώ το 2016.

Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν η χώρα μας κατόρθωσε να θεραπεύσει -μετά από οκτώ χρόνια μνημονίου- το ένα εκ των δύο νοσημάτων που την οδήγησαν σε καθεστώς επιτροπείας το 2010, το δημοσιονομικό της έλλειμμα -εμφανίζοντας πλέον πρωτογενή πλεονάσματα και σύντομα και δημοσιονομικά πλεονάσματα-, το έτερο νόσημα, αυτό του ελλείμματος εμπορικού ισοζυγίου, παραμένει ενεργό.

Αντικατοπτρίζει, δε, αυτό το έλλειμμα, τη διστακτικότητα ή ακόμη και την απουσία βούλησης που επέδειξε η χώρα μας για την προώθηση ουσιαστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, σχεδόν στο σύνολο του μνημονιακού της βίου, με τη σαφή εξαίρεση της τελευταίας διετίας -και αν.

Πλέον, από τις 20 Αυγούστου φέτος, η Ελλάδα θα πορεύεται -σε ζητήματα χρηματοδότησης- αυτόνομα, ει μη μόνον με τη «στήριξη» ενός «κεφαλαιακού μαξιλαριού», το οποίο κατά τη UBS θα είναι μάλιστα και αυξημένο έναντι των έως τώρα προβλέψεων των δανειστών μας.

Άλλη χρηματοδότηση, πλην αυτής, ούτε έχουμε ζητήσει -με τη μορφή προληπτικής πιστωτικής γραμμής-, ούτε φυσικά μας έχει «αυτοβούλως» παρασχεθεί.

Υπό το πρίσμα αυτό, το μόνο που της «απομένει» είναι το όνομά της και η «υπογραφή» της.

Πρόκειται για δύο τινά, δε, τα οποία κτίζονται μόνο με συνέπεια και διαρκή προσπάθεια βελτίωσης.

Πρόκειται για αρετές που διαθέτουμε;