Μπλέξαμε τα... μπλόκα μας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όχι μόνον κάνουν ό,τι θέλουν χωρίζοντας τη χώρα στα δύο και στα τρία -με την ανοχή της κυβέρνησης-, αλλά εμπαίζουν τους πάντες, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της κυβέρνησης, ακόμη κι όταν έρχεται η ώρα του διαλόγου...

Όσο δίκαια κι αν υποθέσουμε ότι είναι τα αιτήματα του αγροτικού κόσμου αναφορικά με τις προβλέψεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου αλλά και την αλλαγή του φορολογικού καθεστώτος τους, ο τρόπος με τον οποίο τα διεκδικούν στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων συνιστά έναν σαφή εμπαιγμό της λοιπής κοινωνίας και εκθέτει τη χώρα διεθνώς.

Πριν η χώρα έρθει καν αντιμέτωπη με την «de facto» αποπομπή της από τη Συνθήκη Σένγκεν και το «κλείσιμο» των συνόρων της, οι αγρότες φροντίζουν να τα κλείσουν από μόνοι τους και οδηγούν σε «αντιμπλόκα» από την άλλη πλευρά των συνόρων, στον Προμαχώνα, που μόλις χθες έληξαν.

Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία όχι μόνον πλήττει καίρια τις χερσαίες μεταφορές και την οικονομική δραστηριότητα, αλλά οδηγεί και σε διεθνή διασυρμό, με τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπ. Μπορίσοφ να δηλώνει στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ ότι η Ελλάδα δεν συνιστά ένα «κράτος σε λειτουργία».

Ταυτόχρονα, όταν μετά από εβδομάδες κινητοποιήσεων η κυβέρνηση εμφανίζεται να τείνει «κλάδο ελαίας» στους αγρότες, καλώντας τους σε διάλογο, οι εκπρόσωποι ορισμένων μπλόκων δηλώνουν ότι θα συναντηθούν μαζί της αύριο Δευτέρα, όπως ήταν προγραμματισμένο, ενώ οι εκπρόσωποι του μπλόκου της Νίκαιας δηλώνουν επίσης έτοιμοι να συζητήσουν, αλλά την... Τρίτη, εγείροντας μάλιστα σειρά διεκδικήσεων μαξιμαλιστικού χαρακτήρα, που για άλλες οικονομικές ομάδες φτάνουν στα όρια της πρόκλησης ή και τα υπερβαίνουν.

Όλα αυτά, δε, ενώ η προώθηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης αποτελεί ένα από κυριότερα ζητήματα που πρέπει να ξεπεραστούν στο πλαίσιο της τρέχουσας αξιολόγησης του προγράμματος με τους εταίρους και δανειστές, ώστε να συνεχιστεί η απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας.

Δίχως αμφιβολία, πρόκειται για μια πραγματική ιλαροτραγωδία, η οποία -ενδεχομένως- θα μπορούσε να γίνει ανεκτή υπό άλλες συνθήκες, αλλά που αποκτά υπόσταση μιας πραγματικής τραγωδίας, υπό τις παρούσες.

Μιας τραγωδίας, η οποία αφορά στην προσπάθεια αυτού του τόπου να ορθοποδήσει και μάλιστα εν μέσω της μεγαλύτερης προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μικροπολιτικές επιδιώξεις, κομματικά ή ακόμη και προσωπικά συμφέροντα εγκλωβίζουν τον αγροτικό κόσμο σε τρόπους αντίδρασης και μεθοδεύσεις που πλήττουν ευθέως το κοινωνικό σύνολο.

«Εκπαιδευμένοι» επί δεκαετίες σε ειδικό φορολογικό και ασφαλιστικό καθεστώς μεταχείρισης, είναι ίσως εύλογο να αντιδρούν σε πολλές από τις όντως άστοχες προβλέψεις της παρούσας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι η ανοχή που επιδεικνύεται απέναντί τους διαχρονικά και βεβαίως από την παρούσα κυβέρνηση υπερβαίνει τα θεμιτά κοινωνικά όρια.

Ταυτόχρονα, στέλνει σαφή μηνύματα σε άλλες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες, ότι εάν εμφανιστούν επίσης πρόθυμες να οδηγήσουν τις καταστάσεις στα άκρα, ενδέχεται να τύχουν αντίστοιχης ευμένειας...

Εάν όντως η κυβέρνηση εμφανιστεί ιδιαίτερα διαλλακτική απέναντι στις διεκδικήσεις του αγροτικού κόσμου της χώρας, ποια θα είναι η επιχειρηματολογία που θα αναπτύξει έναντι αντίστοιχων διεκδικήσεων άλλων οικονομικών ομάδων, όπως, π.χ. οι ελεύθεροι επαγγελματίες;

Ο διάλογος που ουδέποτε έγινε στο πλαίσιο της παρούσας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης οφείλει να γίνει, ακόμη και αυτήν την ύστατη ώρα, όμως πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους ενδιαφερόμενους και κυρίως να αποπνέει αίσθημα ισονομίας.

Η τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών μπορεί να οδηγήσει μόνο σε νέες αντιδράσεις αλλά και σε νέες στρεβλώσεις το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο κατέρρευσε εξαιτίας ακριβώς αντίστοιχων λαθών του παρελθόντος...