Και πού ν’ αρχίσουν τα… δύσκολα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ποτέ έως τώρα, ούτε ακόμη και στη διάρκεια των «μνημονιακών» ετών, δεν υπήρξε τόσο ταχεία φθορά κυβέρνησης, όσο αυτή που υφίσταται η σημερινή.

Ποτέ, όμως, κατά το παρελθόν, δεν υπήρξε και τόσο ευρεία η απόσταση μεταξύ των «υπεσχημένων» και όσων τελικώς, είτε εφαρμόστηκαν, είτε προωθούνται…  

Μπορεί η υπογραφή στο τρίτο μνημόνιο να είχε στεγνώσει και οι προβλέψεις του να ήσαν εν πολλοίς γνωστές στο εκλογικό σώμα, όμως, στην κάλπη του Σεπτεμβρίου ο απόηχος των υποσχέσεων του προηγούμενου Γενάρη υπήρχε ακόμη, έστω κι αν συνοδευόταν από μία ακόμη υπόσχεση, πως «θα διαπραγματευτούμε καλύτερα…».

Τουλάχιστον, αυτό δείχνει η ταχεία δημοσκοπική ανατροπή μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όπως αυτή αποτυπώθηκε σε ακόμη μία έρευνα πρόθεσης ψήφου (MRB), που δημοσιοποιήθηκε χθες και δίνει προβάδισμα 3,7 ποσοστιαίες μονάδες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μπορεί η δημόσια ομολογία της απόστασης μεταξύ υποσχέσεων και πράξεων να στοιχίσει στον φίλτατο Π. Σγουρίδη τον υπουργικό του θώκο, όμως, αντίστοιχες πεποιθήσεις δεν τρέφει μόνο μία ολοένα και αυξανόμενη μερίδα του εκλογικού σώματος -όπως δείχνουν οι  δημοσκοπήσεις- αλλά ακόμη και στελέχη της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, που -επίσης δημόσια, χθες- αναρωτιούνταν σχετικά με τους λόγους υποβολής της παραίτησης Σγουρίδη… αφού ο άνθρωπος είπε την αλήθεια.

Ακόμη, όμως, κι αν θεωρήσουμε ότι το εκλογικό σώμα ουδόλως παραπλανήθηκε και ότι οι υποσχέσεις του Ιανουαρίου 2015 δεν επαναλήφθηκαν τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, τα συμπτώματα αρρυθμίας που εμφανίζει η παρούσα κυβέρνηση, όσο αποσπασματικά κι αν είναι, καταδεικνύουν την απόσταση μεταξύ «σχεδιασμού» -ή απουσίας του- και πράξης…

Αν και είναι σαφώς ενδεικτική αυτής της τάσης, ας μη σταθούμε στην ιλαροτραγωδία η οποία εξελίχθηκε περί την υπόθεση του κ. Μ. Σφακιανάκη, που κατέδειξε όχι μόνον την αμηχανία της κυβέρνησης ως προς το κύμα δυσαρέσκειας σχετικά με την απομάκρυνση του δημοφιλούς και ικανού αξιωματικού της Αστυνομίας από τη θέση του, αλλά και τους σχεδιασμούς της έναντι μίας, όντως, επιτυχημένης υπηρεσίας της ΕΛΑΣ.

Κυριότερα, ας μείνουμε στα «μεγάλα και δύσκολα», όπως αυτά συνοψίζονται στο ασφαλιστικό, στο φορολογικό και βεβαίως στην προσφυγική-μεταναστευτική κρίση.

Διότι ακόμη κι αν αυτά τα ζητήματα έχουν ήδη οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους στους δρόμους, στην πραγματικότητα μόλις έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται…

Ποια θα είναι η εικόνα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όταν και όποτε κατορθώσει να αποτυπωθεί σε νομοσχέδιο η ασφαλιστική μεταρρύθμιση και κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή;

Σε ποιο επίπεδο θα διαμορφωθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια, εάν ενταθεί ακόμη περισσότερο το φαινόμενο της υπερφορολόγησης, ώστε να καλυφθούν τα όποια δημοσιονομικά ή άλλα κενά του προγράμματος προσαρμογής;

Εντέλει, τη στιγμή κατά την οποία το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αδυνατεί -τουλάχιστον έως τώρα- να υλοποιήσει τις επανειλημμένες εξαγγελίες του σχετικά με την ηλεκτρονικοποίηση των συναλλαγών και την κατάργηση της ανάγκης συλλογής έγχαρτων αποδείξεων, ποια είναι τα εχέγγυα που μπορεί να προσφέρει αναφορικά με την εξασφάλιση ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος ή την πάταξη της φοροδιαφυγής;

Ας αφήσουμε, δε, τα εθνικά ζητήματα, που άπτονται των χειρισμών της κυβέρνησης επί του προσφυγικού, επί του οποίου μόνον εσχάτως και υπό τον φόβο εκπαραθύρωσής μας από τη Συνθήκη Σένγκεν, εμφανίστηκε να δραστηριοποιείται…

Έως πολύ πρόσφατα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες «λιάζονταν» ή «εξαφανίζονταν», όπως μας έλεγε μια ψυχή…

Αν όμως, φίλτατοι, είναι, όντως, έτσι τα πράγματα, τότε…