Μην καρφώνεσαι, Σόιμπλε!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η έμμεση πλην σαφέστατη επαναφορά των σεναρίων περί προσωρινού Grexit από τον Γερμανό υπουργό των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ως «εργαλείου» για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, όχι μόνον είναι ζημιογόνος για την Ελλάδα και την προσπάθειά της να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές αλλά διατυπώνεται και σε μια άκρως «ύποπτη» συγκυρία, υπό το φως της παρούσας προσφυγικής κρίσης.

Τη στιγμή κατά την οποία η Ελλάδα βρίσκεται στις συμπληγάδες που συνθέτουν η υλοποίηση του μνημονίου και η θέση της ως χώρας υποδοχής του μεγαλύτερου προσφυγικού-μεταναστευτικού κύματος στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης, ο φίλτατος Βόλφγκανγκ επιλέγει να ταρακουνήσει ακόμη περισσότερο τα ήδη φουρτουνιασμένα νερά, επαναφέροντας σενάρια Grexit.

Ακριβώς εκείνων των σεναρίων, δηλαδή, που απέτρεψε η χώρα μας συμφωνώντας, πέρυσι το καλοκαίρι, σε ένα νέο πρόγραμμα προσαρμογής, με τους εταίρους και δανειστές της.

Πρόκειται, δε, για σενάρια που δαιμονοποιούν την Ελλάδα ως το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ, σε μια περίοδο κατά την οποία η ίδια προσπαθεί να ανταποκριθεί τόσο στις δεσμεύσεις της ως προς το μνημόνιο, όσο και στις υποχρεώσεις της έναντι της Συνθήκης Σένγκεν. 

Μιας εικόνας πιθανώς χρήσιμης για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης στη Γερμανία, στην οποία ήδη υφίσταται αναταραχή ως αποτέλεσμα της πολιτικής «ανοικτών θυρών» που εφάρμοσε η καγκελάριος Μέρκελ, επιτρέποντας την είσοδο άνω του ενός εκατ. προσφύγων, πλην όμως καταστροφικής για τη χώρα μας.

Όλα αυτά, δε, ενώ ακόμη και η ίδια η ΕΕ δεν έχει κατορθώσει να χαράξει μια σαφή και αποτελεσματική πολιτική για την αντιμετώπιση ή τη διαχείριση της παρούσας προσφυγικής κρίσης.

Πέραν όλων αυτών, δε, η υποτίμηση που προτείνει ο φίλτατος Σόιμπλε, μέσω της εμμονής του σε ένα έστω προσωρινό Grexit -αν υποτεθεί ότι υφίσταται η έννοια αυτή- καταδεικνύει είτε μια απουσία κατανόησης των πραγματικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, γεγονός αδιανόητο για έναν Γερμανό υπουργό επί των Οικονομικών, είτε μια προσχηματική στάση.

Πέραν της χαώδους οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που θα συνόδευε μια ενδεχόμενη νομισματική αλλαγή, σε περίπτωση που δεν πραγματοποιούνταν συντεταγμένα και με σημαντικό μεταβατικό χρονικό διάστημα -κάτι εξ ορισμού δυσχερές-, τούτη θα προσέδιδε μόνο ένα πρόσκαιρο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις ελληνικές εξαγωγές, που σύντομα θα αναλωνόταν από τα σημαντικά υψηλότερα επιτόκια δανεισμού, οδηγώντας τη χώρα σε σαφώς μειονεκτικότερη βάση.

Αντιμέτωπη με ισχυρές πληθωριστικές πιέσεις, η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να προχωρήσει και σε νέες υποτιμήσεις αλλά και να παρατείνει τους κεφαλαιακούς περιορισμούς για μακρύ χρονικό διάστημα, έως ότου σταθεροποιηθεί η οικονομία.

Η διαδικασία αυτή, προφανώς, δεν συνιστά μόνο ένα «αρχικό σοκ», όπως είπε χθες ο φίλτατος Βόλφγκανγκ και είναι αμφίβολο εάν μπορεί να ξεπεραστεί ακόμη και με ισχυρή χρηματοδοτική βοήθεια, ή ακόμη και με γενναία ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους, κάτι το οποίο -υπό τις παρούσες συνθήκες- προφανώς κωλύεται να εξετάσει το Βερολίνο…

Αντίθετα, σε περίπτωση αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη -έστω και πρόσκαιρα, όπως προτείνει ο κ. Σόιμπλε-, ακόμη και το ενδεχόμενο διαγραφής ενός μέρους του χρέους της θα ήταν σαφώς περισσότερο «εύπεπτο» από τη γερμανική πολιτική σκηνή… 

Υπό το πρίσμα όμως αυτό, φίλτατοι, ποιος ο λόγος να κρυβόμαστε;

Η διαπραγμάτευση -διότι περί αυτής πρόκειται- με τους εταίρους και δανειστές βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και το πλέον χρήσιμο για τον τόπο μας θα ήταν να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει ήδη αναλάβει έναντί τους.

Η οδός για την ανάκαμψη και τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας σαφώς διέρχεται διαμέσου των μεταρρυθμίσεων και της ριζικής αλλαγής του οικονομικού μοντέλου της χώρας, κάτι το οποίο σε μεγάλο βαθμό συνάδει με βασικές προβλέψεις του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής που ήδη ακολουθεί η Ελλάδα.

Εάν δεν υπάρξει σαφής απελευθέρωση της ελληνικής οικονομίας από τις γνωστές και  πλήρως καταγεγραμμένες παθογένειές της, η χώρα μας θα είναι πάντα ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης και θα στέκει, άρα, ευάλωτη σε κάθε είδους απειλές, αντίστοιχες αυτής που επαναφέρει με ιδιαίτερη εμμονή ο φίλτατος Σόιμπλε…