Ώρα σκληρών αποφάσεων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η επέτειος του ενός έτους διακυβέρνησης της χώρας από «κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», βρίσκει την Ελλάδα στις συμπληγάδες προσφυγικού και μνημονίου.

Δύο σαφώς ετερόκλητων ζητημάτων, καθένα εκ των οποίων, ωστόσο, απειλεί την παραμονή της χώρας μας σε θεμελιώδη ευρωπαϊκά δημιουργήματα, όπως η Συνθήκη Σένγκεν και η Ευρωζώνη.

Σε αμφότερα αυτά τα ζητήματα, η χώρα μας καλείται να παρουσιάσει έργο και να τιμήσει τις δεσμεύσεις της, είτε αυτές αφορούν στην ύπαρξη αποτελεσματικών ελέγχων στα ανατολικά σύνορα της ΕΕ, είτε στην προώθηση δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της.

Μέχρι στιγμής, σε αμφότερους αυτούς τους τομείς, η ύπαρξη σοβαρής προόδου αμφισβητείται.

Ακόμη και χθες εταίροι και δανειστές μας, με πρωτοστατούσα την Αυστρία, καλούσαν για μια «ντε φάκτο» κατάργηση της Συνθήκης Σένγκεν, με την παράταση του καθεστώτος εθνικών συνοριακών ελέγχων πέραν του εξαμήνου και έως τη διετία, επικαλούμενα μεταξύ άλλων την καθυστέρηση που επιδεικνύει η Ελλάδα στη δημιουργία των περίφημων «hot spots» στη μεθόριό της.

Η έλευση της άνοιξης, δε, και η βελτίωση των καιρικών συνθηκών δεν θα σημάνει μόνο την αύξηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, αλλά -πλέον- και τη λήψη μέτρων εκ μέρους των κρατών-μελών της Συνθήκης Σένγκεν, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν έχει υλοποιήσει όσα της αναλογούν.

Αντίστοιχα, μολονότι ο φίλτατος κ. Γ. Ντάισελμπλουμ χαρακτήρισε πρόσφατα ως σοβαρή τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που καταβάλλει η ελληνική κυβέρνηση επί του ασφαλιστικού ζητήματος, υποστήριξε ότι ακόμη «τα νούμερα δεν βγαίνουν», καθιστώντας σαφές ότι τούτη υπολείπεται του ζητούμενου.

Πρόκειται, όμως, για ακριβώς την ίδια προσπάθεια η οποία έχει οδηγήσει στα αγροτικά μπλόκα και στις διαδηλώσεις της «γραβάτας», συνενώνοντας κατά τρόπο πρωτόγνωρο τους συμμετέχοντες σε σειρά κλάδων της οικονομίας σε ένα ευρύ κύμα διαμαρτυρίας κατά της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης.

Απουσία προόδου στην προώθηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, ωστόσο, συνεπάγεται καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του παρόντος μνημονίου και άρα παράτασης της αβεβαιότητας στην οικονομία, ενδεχόμενη διολίσθηση σε συνθήκες ύφεσης και εντέλει αδυναμία επίτευξης μιας λύσης σε ό,τι αφορά στην περαιτέρω ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, αλλά και συνολικά της εξόδου της χώρας από την κρίση.

Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένων των ασφυκτικών χρονικών περιθωρίων που αντιμετωπίζει η χώρα μας, τόσο για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της ως προς το προσφυγικό ζήτημα, όσο και σε ό,τι αφορά στο μνημόνιο, η ώρα των αποφάσεων έχει φθάσει.

Πρόκειται, δε, για αποφάσεις εθνικού χαρακτήρα, στις οποίες είναι αμφίβολο κατά πόσον μπορεί να ανταποκριθεί μια ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία τριών βουλευτών.

Μια πρώτη γεύση του κατά πόσο συμμερίζεται ο πολιτικός κόσμος της χώρας την εκτίμηση αυτή αναμένεται να έχουμε το απόγευμα στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για το ασφαλιστικό ζήτημα, στη Βουλή.  

Η κυβέρνηση έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο των προθέσεών της αναφορικά με τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση και εσχάτως εμφανίστηκε διατεθειμένη να προχωρήσει και σε διορθώσεις.

Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει καταστήσει σαφή την άρνησή της να συμπράξει, αλλά ακόμη εκκρεμεί η παρουσίαση της δικής της εναλλακτικής πρότασης, την οποία έχει προαναγγείλει.

Μικρότερης κοινοβουλευτικής ισχύος κόμματα, όπως το Ποτάμι, δηλώνουν ότι υπό προϋποθέσεις «μπορεί να βρεθεί λύση».

Όλα αυτά, δε, για ένα ζήτημα που επηρεάζει την καθημερινότητα αλλά και το μέλλον όλων των κατοίκων της χώρας μας.

Κάποτε, όμως, φθάνει και η ώρα των αποφάσεων, όσο σκληρές κι αν εκτιμάται ότι είναι αυτές…