Είναι το προσφυγικό… stupid!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πέραν της έκφρασης «it’s the implementation stupid”, που τόσα σχόλια προκάλεσε χθες, ο φίλτατος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είπε και άλλα ενδιαφέροντα στην εκδήλωση στην οποία παραβρέθηκε στο World Economic Forum του Νταβός.  

Η έκφραση που επιστράτευσε «δεν θέλω ούτε καν να το σκεφτώ», στο ερώτημα εάν η Γερμανία θα μπορούσε να φιλοξενήσει ακόμη ένα εκατομμύριο προσφύγων, πέραν των άνω του ενός εκατομμυρίου που ήδη φιλοξενεί, περιγράφει, ίσως, με τον πλέον σαφή τρόπο την έως τώρα στάση της Ευρώπης έναντι της μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εάν το πλέον εύρωστο οικονομικά κράτος-μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης δεν τολμά ούτε καν να διανοηθεί το ενδεχόμενο αυτό, τότε πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το ίδιο ζήτημα μια χώρα όπως η δική μας, η οποία ούτως ή άλλως, ως εκ της γεωγραφικής της θέσης, είναι η πρώτη που υποδέχεται τον κύριο όγκο των προσφυγικών ροών και συνάμα στέκει αντιμέτωπη με τα οικονομικά δεινά της αλλά και ένα φιλόδοξο πρόγραμμα προσαρμογής;

Πέραν της τακτικής της στρουθοκαμήλου, την οποία εμφανίζεται να εφαρμόζει μέχρι στιγμής σε ό,τι αφορά στην προσφυγική κρίση, αλλά και των γνωστών εγγενών αδυναμιών της αναφορικά με την απουσία ενιαίας αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής, η Ε.Ε. κινδυνεύει σήμερα να χάσει ορισμένες από τις πλέον θεμελιώδεις κατακτήσεις της, ως αποτέλεσμα της απραξίας της στο ζήτημα αυτό.

Η ελεύθερη διακίνηση πολιτών, που στέκει άμεσα συνυφασμένη με τη Συνθήκη Σένγκεν, όχι μόνον τίθεται εν αμφιβόλω, αλλά θεωρείται ιδιαίτερα πιθανόν ότι έχει ζωή 6 έως 8 εβδομάδων.

Η διαπίστωση προέρχεται από τον κ. Μαρκ Ρούτε, πρωθυπουργό της Ολλανδίας, ο οποίος μιλώντας στην ίδια εκδήλωση του World Economic Forum, προειδοποίησε ότι η βελτίωση των καιρικών συνθηκών, από τον Μάρτιο-Απρίλιο και μετά, θα επιτρέψει τη σημαντική αύξηση των προσφυγικών ροών, διακυβεύοντας έτσι τη Σέγκεν και την άνευ συνοριακών ελέγχων διακίνηση πολιτών εντός της ΕΕ.

Υπό το πρίσμα, όμως, αυτό και στον βαθμό που τα αίτια ύπαρξης αυτών των προσφυγικών ροών αφορούν τόσο στην εμπόλεμη κατάσταση στη Μ. Ανατολή όσο και την οικονομική δυσπραγία που αντιμετωπίζουν οι χώρες που την απαρτίζουν, η πρόταση που έβαλε χθες στο «τραπέζι» ο φίλτατος κ. Σόιμπλε, για την παροχή οικονομικής ενίσχυσης ύψους πολλών δισ. ευρώ προς τις όμορες χώρες της ΕΕ, κατά το πρότυπο ενός σχεδίου Μάρσαλ, αντιμετωπίζει μόνον το ένα σκέλος της εξίσωσης και δεν συνιστά πανάκεια.

Εάν η οικονομική κρίση αποτέλεσε κατά τα τελευταία χρόνια τον πυρήνα των προβλημάτων της Ευρωζώνης και κατ’ επέκταση της ΕΕ, η προσφυγική κρίση συνιστά σήμερα  μεγαλύτερη απειλή στην έως τώρα ιστορία της.

Και τούτο, όχι μόνον διότι διακυβεύονται κατακτήσεις της όπως η ελεύθερη διακίνηση πολιτών, αλλά κυριότερα διότι τίθενται εν αμφιβόλω οι θεμελιώδεις αρχές και αξίες της, που αφορούν στην αλληλεγγύη και στα δικαιώματα του ανθρώπου.

Εάν η Ευρώπη δεν κατορθώσει να ανταποκριθεί στην πρόκληση που προβάλλει η παρούσα ανθρωπιστική κρίση κατά τρόπο ταχύ και αποτελεσματικό, αλλά επιδείξει βραδύτητα αντανακλαστικών αντίστοιχη εκείνης που εμφάνισε στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η πορεία των πραγμάτων πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Επαναφορά εθνικών συνοριακών ελέγχων, απώλεια ευρωπαϊκού κεκτημένου και επιβεβαίωση όσων εκτιμούν ότι η ΕΕ δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα χαλαρό οικονομικό μόρφωμα, με τάσεις σταδιακής αποσύνθεσης, ελέω και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Έτσι, βεβαίως, -ανόητε- το ζήτημα είναι ασφαλώς η εφαρμογή των κανόνων.

Το θέμα είναι ποιων κανόνων…