Μην παίζετε με την Ελλάδα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οποιαδήποτε διαπραγμάτευση οφείλει να διεξάγεται βάσει κανόνων.

Σε ό,τι αφορά στην περίπτωση της Ελλάδας και των εταίρων και δανειστών της, αυτοί οι κανόνες τέθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι με την υπογραφή του τρίτου κατά σειρά μνημονίου.

Συμφωνήθηκε τι ζητείται από την Ελλάδα, αλλά και τι προσφέρεται προς τη χώρα μας ως αντάλλαγμα και, τέλος, συμφωνήθηκε η διαδικασία αξιολόγησης της πορείας προόδου και εκπλήρωσης αυτής της συμφωνίας.

Πριν, καν, την έναρξη αυτής της αξιολόγησης συμφωνήθηκε, δε, η εκπλήρωση ορισμένων «προαπαιτούμενων», τα οποία μπήκαν στο τραπέζι με στόχο την αποκατάσταση της πληγείσας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών.

Όλα αυτά είναι γνωστά και δεδομένα, όπως γνωστή και δεδομένη είναι η έγγραφη πρόσκληση που απηύθυνε, επίσης πέρυσι το καλοκαίρι, ο φίλτατος υπουργός των Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, για τη συνέχιση της συμμετοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Κάτι το οποίο είχε συμβεί -εν μέρει-, προς ικανοποίηση της σχετικής διακαούς επιθυμίας των Ευρωπαίων εταίρων μας, καθώς έτσι η πορεία των αξιολογήσεων θα φέρει την εγκυρότητα του διεθνούς οργανισμού και θα είναι άρα περισσότερο εύπεπτη στα εσωτερικά τους ακροατήρια, αλλά και επειδή ορισμένες εκ των θέσεων που αναπτύσσει το Ταμείο, όπως αυτές για το χρέος, συμφέρουν την Ελλάδα.

Έκτοτε, η ανάγκη αυτής της συμμετοχής έχει αμφισβητηθεί από ελληνικής πλευράς, από τα πλέον επίσημα χείλη, ενώ στη συνέχεια, υπό το καθεστώς πιέσεων εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων μας, υπήρξε αναδίπλωση εκ της θέσης αυτής από την πλευρά της Αθήνας.

Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα -ήταν και είναι γνωστό- αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για την ελληνική κυβέρνηση.

Από τη μία πλευρά, το Ταμείο θέτει ως όρο για την επιστροφή του μια σημαντική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, κάτι για το οποίο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν εμφανίζονται «ενθουσιώδεις», αλλά από την άλλη, θέτει επίσης ως σαφή όρο την προώθηση ισχυρών μεταρρυθμίσεων.

Θεωρεί, δε, αυτήν επί του ασφαλιστικού ως κομβική, δεδομένου του βάρους που θέτει σε ετήσια βάση επί του προϋπολογισμού η ελλειμματική λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος.

Στη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης Τύπου που συγκάλεσε χθες ο φίλτατος Ευκλείδης Τσακαλώτος, απηύθυνε ευθεία μομφή προς το ΔΝΤ, κατηγορώντας το για καθυστερήσεις στην υπόθεση της συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα και για διαρροές οι οποίες τορπιλίζουν τη διαπραγμάτευση.

Οι αιτιάσεις του αφορούσαν σχόλια που αποδίδονται σε υψηλά ιστάμενα στελέχη του ΔΝΤ και κάλεσε το Ταμείο να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του επί της ελληνικής πρότασης για το ασφαλιστικό ζήτημα αλλά και του φερόμενου δημοσιονομικού κενού έως το 2018.

Κατά πόσον έχουν τεθεί υπόψη του Ταμείου ικανά και αρκετά στοιχεία ώστε να κοστολογηθεί και να αξιολογηθεί η βιωσιμότητα αυτής της πρότασης δεν είναι γνωστό.

Αυτό που είναι γνωστό, είναι η απάντηση, χθες, εκπροσώπου του Ταμείου προς τον ανταποκριτή του Mega Μιχάλη Ιγνατίου, πως "το Ταμείο συνεχίζει να αξιολογεί την πρόταση για το ασφαλιστικό" καθώς και η δήλωση της εκπροσώπου της Κομισιόν κας Άνικα Μπράιντχαρτ, ότι οι θεσμοί αναμένουν νέα στοιχεία από την Αθήνα και πως η τρόικα «το μελετά» και θα αποφανθεί μόνον όταν η μελέτη ολοκληρωθεί….

Υπό το φως όλων των παραπάνω, είναι σαφές ότι κάποιος «παίζει καθυστερήσεις», με επίκεντρο το ασφαλιστικό.

Είτε πρόκειται για την ελληνική κυβέρνηση, είτε πρόκειται για τους εταίρους και δανειστές μας, όμως, οι καθυστερήσεις αυτές οδηγούν στο ενδεχόμενο μιας επανάληψης της ζημίας στην οποία οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία από την επτάμηνη περσινή διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών.

Όσο καθυστερεί η ολοκλήρωση της αξιολόγησης -η οποία επισήμως δεν έχει καν αρχίσει ακόμη-, η χώρα μας βρίσκεται μετέωρη, δίχως εχέγγυα οικονομικής ανάκαμψης αλλά και με ανοικτά παράθυρα ακόμη και για τα πλέον αρνητικά σενάρια.  

Αυτό, όμως, δεν είναι ένα «παιχνίδι». Είναι μια τραγική πραγματικότητα.