Το δις εξαμαρτείν…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή χρονιά!

Για την ελληνική οικονομία το 2015 ήταν μια κακή χρονιά.

Από σταδιακή ανάκαμψη οδηγήθηκε σε ύφεση, η αβεβαιότητα για το νομισματικό της μέλλον κυριάρχησε έως το καλοκαίρι, οι τράπεζες έκλεισαν πρόσκαιρα και επιβλήθηκαν κεφαλαιακοί περιορισμοί, τα λουκέτα στις επιχειρήσεις συνεχίστηκαν και σήμερα, ακόμη και οι πλέον αισιόδοξες φωνές δεν βλέπουν τη χώρα να επιστρέφει σε αναπτυξιακή τροχιά πριν το β' εξάμηνο του 2016.

Ρητή προϋπόθεση, δε, για την εξασφάλιση θετικού πρόσημου στον ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ είναι, όπως η κοινή λογική υπαγορεύει, η ύπαρξη πολιτικής σταθερότητας και η εκπλήρωση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των εταίρων και δανειστών της, ώστε να συνεχίσει να λαμβάνει τη χρηματοδοτική στήριξή τους.

Για να συμβεί αυτό, όμως, όσοι κρατούν τα ηνία του τόπου οφείλουν να δείξουν ότι έχουν μάθει από τα λάθη τους και να μην τα επαναλάβουν.

Στην αυγή του έτους που λήγει σήμερα, ο φίλτατος κ. Α. Τσίπρας εξασφάλισε, δια της λαϊκής ψήφου, την άνοδό του στην εξουσία υποσχόμενος σχεδόν τα πάντα.

Εντός εξαμήνου, ωστόσο, από το σχίσιμο του μνημονίου με έναν νόμο και ένα άρθρο, οδηγήθηκε στην υπογραφή ενός νέου μνημονίου, διαψεύδοντας όσες προσδοκίες είχε συστηματικά καλλιεργήσει, ώστε να κατακτήσει την εξουσία.

Ως αποτέλεσμα, το κόμμα του οποίου ηγείται, ο ΣΥΡΙΖΑ, διασπάστηκε, αλλά κυριότερα η οικονομία της χώρας έκανε πολλά βήματα πίσω, αγγίζοντας κατά τρόπο εφιαλτικά επικίνδυνο το χείλος της χρεοκοπίας.

Στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015, εξαιτίας της βαθιάς αβεβαιότητας σχετικά με την πορεία του τόπου, το αποταμίευμα μειώθηκε αισθητά, αναβιώνοντας την ανάγκη μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών, ενώ κατά το δεύτερο εξάμηνο, η επιχειρηματική δραστηριότητα δέχθηκε πολλαπλά πλήγματα από την ύπαρξη των κεφαλαιακών περιορισμών και τη διεύρυνση της ύφεσης, περιορίζοντας σημαντικά και την όποια εξωστρέφεια είχε κατορθώσει να οικοδομήσει έως τότε.

Στην αυγή του 2016, η χώρα, η κυβέρνησή της, αλλά και ευρύτερα ο πολιτικός της κόσμος, οφείλουν να δείξουν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.

Η διαπραγμάτευση που θα αρχίσει σε λίγες ημέρες με τους εκπροσώπους των εταίρων και δανειστών μας στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης του νέου μνημονίου οφείλει, άρα, να μην αποτελέσει μια μακρόσυρτη επανάληψη της αντίστοιχης περυσινής.

Ούτε ανεμόμυλοι υπάρχουν, αλλά ούτε και κάποιος να υποδυθεί τον ρόλο του Δον Κιχώτη.

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε η χώρα να ανακτήσει την πληγείσα αξιοπιστία της και να οδηγηθεί σταδιακά σε μια στοιχειώδη κανονικότητα.

Στο έργο, δε, αυτό, όσο κι αν φαντάζει εξωπραγματικό για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική, οφείλει να της παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια.

Ούτε ακραίες φωνές, ούτε μικροκομματικές σκοπιμότητες, αντέχει άλλο αυτός ο τόπος.

Αντίθετα, αποζητά μια ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων, νηφαλιότητα και σοβαρότητα, ώστε να μπορέσει, σταδιακά, να επιστρέψει σε αυτή την περίφημη «κανονικότητα».

Πέρυσι το καλοκαίρι, η χώρα διέφυγε από τερατώδη δεινά κατορθώνοντας να έλθει σε συμφωνία με τους δανειστές της. Πήρε έτσι μια ακόμη ευκαιρία να βγει από την κρίση, την τρίτη κατά σειρά, ενώ για άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα, η πρώτη ήταν αρκετή…

Είναι ιδιαίτερα, δε, αμφίβολο κατά πόσον θα υπάρξει τέταρτη ευκαιρία. 

Ας φροντίσουμε να μην τη χρειαστούμε και ας μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος…