Δουλειές του… ποδαριού

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά» λέει ο λαός μας, που επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά, με την άρον άρον και κατόπιν σφοδρών πιέσεων των εταίρων και δανειστών απόσυρση του νομοσχεδίου για το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα», το οποίο είχε καταθέσει νύκτωρ και ως «επείγον», στις αρχές της εβδομάδας, η κυβέρνηση στη Βουλή.

Το ζήτημα σχετικά με το νομοσχέδιο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», όπως επισήμως τιτλοφορείται, δεν αφορά βεβαίως μόνον στη χρονική μετάθεση της συζήτησής του στις αρχές του επομένου έτους, με τη συνήθη -πλέον- χρονική διαδικασία που προβλέπεται για νομοσχέδια ή τη νέα υπαναχώρηση στις πιέσεις των δανειστών στην οποία αναγκάστηκε η κυβέρνηση.

Κυριότερα αφορά, πρώτον, στο μέτρο σοβαρότητας με το οποίο προωθείται το κυβερνητικό πρόγραμμα, ιδίως για ένα ζήτημα όπως το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» και δεύτερον, στο νέο πλήγμα αξιοπιστίας που υφίστανται οι σχέσεις της χώρας μας με τους εταίρους και δανειστές της.

Το γεγονός και μόνον -στον βαθμό που ευσταθούν οι σχετικές πληροφορίες- ότι ετέθη ζήτημα ακύρωσης της συνεδρίασης του EuroWorking Group εάν δεν αποσυρόταν το συγκεκριμένο ν/σ και άρα αναβολής της εκταμίευσης της δόσης του ενός δισ. ευρώ, καθιστά σαφές το πλήγμα που υπέστη για ακόμη μία φορά η αξιοπιστία της χώρας.

Αν και οι αιτιάσεις που προέβαλαν τα μέλη του EWG δεν είναι στο σύνολό τους σαφείς, κύριος λόγος για τη στάση τους υπήρξε ότι οι εκπρόσωποι των «θεσμών» δεν ήσαν ενήμεροι για τις προβλέψεις του ν/σ και βεβαίως για το κόστος που αυτές θα επιφέρουν στα δημόσια οικονομικά της χώρας.

Όπως, όμως, κι αν έχουν τα πράγματα, σαφές είναι ότι δεν είχε υπάρξει εκ των προτέρων συνεννόηση ή πολύ περισσότερο συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών αναφορικά με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Ακόμη κι αν υποθέσει κανείς ότι ορισμένες εκ των -δεκάδων και πολυποίκιλων- διατάξεων που ενσωματώνει το συγκεκριμένο ν/σ ήσαν όντως επείγουσες, ώστε να μπορέσουν να τεθούν σε εφαρμογή από την αρχή του προσεχούς έτους, καθώς αφορούν ευπαθείς ομάδες και οικονομικά αδύναμους, τι εμπόδιζε την κυβέρνηση να τις απομονώσει σε ένα κοστολογημένο και μικρότερου μεγέθους νομοθέτημα, ώστε να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη προώθησή τους;

Ούτως ή άλλως, πλέον, δεν «ετεροχρονίζεται» η υλοποίησή τους;

Τι ακριβώς θα συνέβαινε, εάν η δουλειά αυτή είχε γίνει με τη δέουσα επιμέλεια και όχι «στο πόδι», αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών, ώστε να μην αναγκάζεται η κυβέρνηση σε εκ των υστέρων υπαναχωρήσεις;

Η απόδοση ευθυνών από την κυβέρνηση, δε, για την απόσυρση του ν/σ, στην… αντιπολίτευση και στον θόρυβο που αυτή προκάλεσε, χαρακτηρίζοντας ορισμένες από τις προωθούμενες προβλέψεις ως «ακοστολόγητες» ή «ρουσφετολογικές», μάλλον ρίχνει την… «μπάλα στην εξέδρα».

Εάν η κυβέρνηση επιθυμεί, όντως, για τους δικούς της πολιτικούς λόγους, να προωθήσει ένα «παράλληλο πρόγραμμα» προς το μνημόνιο ή ένα «αντίβαρο» στη δέσμη των προαπαιτούμενων που ψήφισε πρόσφατα η Βουλή, οφείλει να το πράξει κατά τρόπο σοβαρό και επιμελή και ασφαλώς δίχως να θέτει σε κίνδυνο είτε την πορεία του προγράμματος που συμφώνησε με τους δανειστές, είτε των δημόσιων οικονομικών της χώρας.

Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται πρώτον, δουλειά και δεύτερον, διαφάνεια.

Μπορεί να τα προσφέρει;