Τόσα θέλω, τόσα παίρνω…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δικαίωση 13 ανθρώπων οι οποίοι στράφηκαν κατά του ελληνικού Δημοσίου για την πολύχρονη άρνησή του να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, από το Συμβούλιο της Επικρατείας, συνιστά ευλόγως μια νίκη.

Τόσο των ανθρώπων αυτών, όσο και των εκατοντάδων χιλιάδων ιδιοκτητών ακινήτων σε όλη τη χώρα, οι οποίοι υφίστανται την υπερφορολόγηση της περιουσίας τους, βάσει αντικειμενικών αξιών οι οποίες θεσπίστηκαν το 2009 και παρέμειναν έκτοτε ως είχαν, υπό το φως της συνεχιζόμενης άρνησης του κράτους να τις αναπροσαρμόσει.

Τι κι αν οι αγοραίες τιμές των ακινήτων έχουν κατρακυλήσει σε ποσοστό της τάξης του 40%, ή κατά περιπτώσεις και περισσότερο, με αποτέλεσμα οι λεγόμενες «αντικειμενικές» αξίες να θεωρούνται αμιγώς ως πλασματικές;

Τι κι αν οι ιδιοκτήτες ακινήτων φορολογούνται επί ανυπάρκτου αξίας της περιουσίας τους και σαφώς καθ’ υπέρβαση της σχετικής πρόβλεψης του Συντάγματος, γεγονός το οποίο μνημονεύεται και στο σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ, η οποία δημοσιεύτηκε χθες;

Το «αυτί» ουδεμίας κυβέρνησης ίδρωσε στη διάρκεια των τελευταίων ετών και ουδείς υπουργός Οικονομικών είχε την τόλμη να παραδεχθεί την αδικία και να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες, ακόμη και υπό το φως προηγούμενης απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έθετε ως διορία ως προς αυτό την 21.5.2015.

Διότι κυρίαρχο στοιχείο όλης αυτής της υπόθεσης δεν είναι, προφανώς, η ύπαρξη ή μη φορολογικής δικαιοσύνης, αλλά τα περίφημα 2,65 δισ. ευρώ, τα οποία εγγράφονται στον προϋπολογισμό ως προσδοκώμενα έσοδα από τη φορολόγηση των ακινήτων.

Τόσα θέλουν και τόσα ζητούν οι φίλτατοι του υπουργείου Οικονομικών, ή ακριβέστερα, τόσα μας χρεώνουν υπό το φως και της διαβόητης παραμέτρου της «εισπραξιμότητας», βάσει της οποίας στο τελικό «κοστούμι που ράβουν» για τους φορολογούμενους συνυπολογίζεται και το ποσό φόρου που πολλοί θα αρνηθούν να καταβάλουν, είτε λόγω αδυναμίας, είτε βάσει απόφασής τους, το οποίο όμως επωμίζονται όλοι οι συνεπείς φορολογούμενοι…

Για την ακρίβεια, η νίκη των 13 συμπολιτών μας οι οποίοι προσέφυγαν κατά του Δημοσίου αλλά και όλων ημών των υπολοίπων, δεδομένης της νομολογίας που δημιουργήθηκε, αποδεικνύεται πύρρειος, δεδομένης της απόφασης της πολιτείας, όπως αυτή έχει εκφραστεί από σειρά κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της παρούσας, να αντλήσει ακριβώς αυτά τα έσοδα από τα ακίνητα.

Ακόμη κι αν αναπροσαρμοστούν σήμερα οι αντικειμενικές αξίες, ώστε να αντικατοπτρίζουν τις αγοραίες τιμές ακινήτων, το τελικό ποσό που θα μας ζητήσουν μέσω του ΕΝΦΙΑ αναμένεται να παραμείνει ακριβώς το ίδιο, καθώς θεωρείται βέβαιη και η ταυτόχρονη αναπροσαρμογή και των φορολογικών συντελεστών, ώστε να εισπραχθεί το περίφημο 2,65 δισ. ευρώ…

Αν όμως έχουν έτσι -όντως- τα πράγματα, τότε πρόκειται περί κανονικής ληστείας…

Τόσα λείπουν από το κράτος και τόσα μας γυρεύει, ανεξαρτήτως της φοροδοτικής μας ικανότητας ή της πραγματικής αξίας της φορολογούμενης περιουσίας…

Πρόκειται για πραγματικά ασύδοτη πολιτική, την οποία διαχρονικά εφάρμοσαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις της λεγομένης μνημονιακής περιόδου, καθώς οι ιδιοκτήτες ακινήτων αποτελούν τον… «εύκολο στόχο».

Εκεί είναι το ακίνητο. Πού θα πάει; Ακίνητο είναι και δεδομένος είναι και ο ιδιοκτήτης του. Ας το φορολογήσουμε, λοιπόν, με όσα μας λείπουν, να τελειώνουμε…

Ας μη μειώσουμε τις δαπάνες, ας μην ορθολογικοποιήσουμε τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, ώστε να υπάρχει αυξημένη ανταποδοτικότητα στα χρήματα που καταβάλλει ο κάθε φορολογούμενος πολίτης, αλλά ας τα πάρουμε από όπου μπορούμε…

Σε αυτή την ασυδοσία δεν θα υπάρξει ποτέ τέλος;