Νισάφι με τους δογματισμούς στα ακίνητα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εμμονή που εμφανίζει η τρόικα (νυν κουαρτέτο) στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών ακινήτων στην πρώτη κατοικία, σε περιπτώσεις μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων, αφορά στείρο δογματισμό που μόνο δεινά επιφυλάσσει για την ελληνική κοινωνία και βεβαίως για την οικονομία του τόπου.

Μετά από μια πολυετή ύφεση, στη διάρκεια της οποίας τα εισοδήματα καταβαραθρώθηκαν και οι τιμές των ακινήτων σημείωσαν καθίζηση καταγράφοντας απώλειες που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνουν το 40%, είναι αδιανόητο να υιοθετούνται μέτρα του είδους αυτού, μόνο και μόνο χάριν του λεγόμενου «ηθικού κινδύνου» (moral hazard) των «τζαμπατζήδων».

Η «ήρα» οφείλει να διαχωριστεί από το «στάρι» στην αγορά στεγαστικών δανείων, δίχως όμως να κονιορτοποιηθεί ούτε η αγορά ακινήτων, ούτε και το στεγαστικό χαρτοφυλάκιο των τραπεζών κατά τη διαδικασία αυτή.

Η αγορά ακινήτων, όπως και η στεγαστική πίστη, οφείλουν να κινούνται εντός ενός ελεύθερου πλαισίου, μακριά από παρεμβατισμούς οι οποίοι αλλοιώνουν τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης και οδηγούν σε στρεβλά φαινόμενα όπως αυτό που βιώνουμε σήμερα, σε αμφότερες αυτές τις αγορές.

Όμως, οι αντικειμενικές συνθήκες στις οποίες βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία, το τραπεζικό σύστημα και οι πολίτες αυτής της χώρας, καθιστούν μυωπική την προσέγγιση των εταίρων και δανειστών σε ό,τι αφορά στον τρόπο αντιμετώπισης των λεγόμενων «κόκκινων δανείων».

Απελευθέρωση πλειστηριασμών όφειλε να έχει υπάρξει κατά την έναρξη της κρίσης, όταν ακόμη υπήρχε αγορά ακινήτων και όταν το τραπεζικό σύστημα δεν υπέφερε από τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια, ύψους άνω των 30 δισ. ευρώ, που δημιουργήθηκαν έκτοτε.

Απελευθέρωση πλειστηριασμών όφειλε να έχει υπάρξει πριν εκτοξευτεί η ανεργία στο 27% και πριν η χώρα χάσει το 25% του ΑΕΠ της.

Τότε η αγορά ίσως να τα κατάφερνε να βρει αυτό το πολυπόθητο σημείο ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης και ίσως να ικανοποιούνταν έτσι και οι δογματικές εμμονές εταίρων και δανειστών.

Σήμερα, μετά τη λυσσώδη υπερφορολόγηση που έχει επιβληθεί στα ακίνητα επί τόσα χρόνια και αφού έχει κυριολεκτικά καεί η αγορά ακινήτων, σκέφτηκαν οι φίλτατοι της τρόικας την «απελευθέρωσή» της;

Έχουν συνειδητοποιήσει πού θα οδηγηθούν οι τιμές στην ήδη χειμαζόμενη αγορά ακινήτων και τι επιπτώσεις θα έχει η εξέλιξη αυτή στα στεγαστικά χαρτοφυλάκια των τραπεζών;

Θα γυρέψουν οι τράπεζες επιπλέον ενέχυρα από τους δανειολήπτες, ιδιοκτήτες πρώτης κατοικίας -οι οποίοι εξυπηρετούν ομαλά τα δάνειά τους-, ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που θέτουν οι σχετικοί τραπεζικοί κανόνες για τα δάνειά τους;

Κακά τα ψέματα, φίλτατοι.

Στην αγορά της στεγαστικής πίστης ασφαλώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επιλέγουν να μην εξυπηρετούν τα δάνειά τους, επωφελούμενοι από την προστασία που παρέχει η απαγόρευση εκπλειστηριασμού Α' κατοικίας.

Όμως, η συντριπτική πλειονότητα των κόκκινων δανείων αφορά στους υπόλοιπους, στους νοικοκυραίους, που κάποτε είχαν ως όνειρο το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της οικογένειάς τους και σήμερα τους έχει γίνει εφιάλτης.

Ίσως υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους, ή εκείνες που τους παρείχε το -τότε σε κατάσταση ευφορίας- τραπεζικό σύστημα, όμως, στη διάρκεια της τελευταίας εξαετίας οδηγήθηκαν σε ένα τέλμα όμοιο του οποίου στη χώρα μας δεν είχε υπάρξει από το τέλος του εμφυλίου πολέμου.

Μόνη οδός για την αντιμετώπιση της κρίσης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας και βεβαίως και η συγκεκριμένη αγορά είναι η ανάπτυξη και η αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας και αυτό δεν θα γίνει βγάζοντας στο σφυρί «μπιρ παρά» τα σπίτια του κοσμάκη...

Αυτά είναι πράγματα που γνωρίζουν άριστα τόσο η Λ. Κατσέλη όσο και ο Μ. Σάλλας, οι οποίοι ύψωσαν κραυγή αγωνίας πρόσφατα, σχετικά με το ενδεχόμενο απελευθέρωσης των πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία, υπό το φως τόσο των κοινωνικών προεκτάσεων όσο και των κινδύνων για την υγεία των στεγαστικών χαρτοφυλακίων τους...

Λύσεις για το συγκεκριμένο πρόβλημα υπάρχουν πολλές, αν επιθυμεί κανείς να τις αναζητήσει, εντός του τραπεζικού συστήματος...

Μία από αυτές είναι αυτή που πρότεινε ο πρόεδρος της Τρ. Πειραιώς, η οποία αφορά στην καταβολή «συμβολικής» πληρωμής ίσης με ποσοστό 1,2% επί της αξίας του δανείου, για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Ενδεχόμενος «εμπλουτισμός» της πρότασης αυτής θα μπορούσε να αφορά στην υιοθέτηση «ρήτρας ανάπτυξης», η οποία είναι τόσο γνώριμη στο κυβερνών κόμμα, μετά την επίτευξη της οποίας θα μπορούσαν να απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί και ούτως καθ' εξής...

Υπάρχει κανείς νηφάλιος, μεταξύ των εταίρων και δανειστών, ο οποίος είναι σε θέση να ακούσει τη φωνή της κοινής λογικής;