Δώστε χρόνο στον λαό…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ήταν που ήταν βαρύς ο λογαριασμός, τον έκαναν ακόμη βαρύτερο -και μάλιστα στο τελευταίο τρίμηνο του έτους- και τώρα μας ζητούν να τον πληρώσουμε μαζεμένο…

Γίνεται; Προφανώς όχι, όπως δείχνουν τα στοιχεία περί ληξιπρόθεσμων οφειλών μηνός Σεπτεμβρίου, που έσπασαν κάθε προηγούμενο μηνιαίο ρεκόρ, αγγίζοντας το 1,5 δισ. ευρώ…

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν στο υπουργείο Οικονομικών ή στην τρόικα (κουαρτέτο πλέον…), σχετικά με τη φοροδοτική ικανότητα του Έλληνα πολίτη;

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν και κάνουν «ακριβότερη» τη ρύθμιση των 100 δόσεων, ώστε να είναι δυσκολότερο να ανταποκριθείς σε αυτήν;

Τι δεν καταλαβαίνουν και καθυστέρησαν τόσο εφέτος την εκκαθάριση του φόρου εισοδήματος, ή την αποστολή των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ;

Τώρα, που έρχονται τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων αλλά και οι κάθε λογής αυξημένες υποχρεώσεις της κάθε ελληνικής οικογένειας, περίμεναν να στείλουν τον «λογαριασμό»;

Η πολύχρονη κρίση και ύφεση μας έχει όλους εξαντλήσει και το φορτίο είναι ήδη αβάσταχτο.

Όταν επιπρόσθετα σε αυτό το φορτίο έρχεται το κράτος και σωρεύει αναίτια, μέσα στο τελευταίο τρίμηνο του έτους ή εντέλει στο Β’ εξάμηνο, μια σειρά από υποχρεώσεις, πώς είναι δυνατόν να ανταποκριθεί ακόμη και μια οικογένεια που -υπό κανονικές συνθήκες- δυσκολεύεται να τα «φέρει βόλτα»;

Δεν θα μπορούσαν οι φορολογικές υποχρεώσεις του καθενός να μοιράζονται αντί σε 3 δόσεις για το εισόδημα και 5 για τον ΕΝΦΙΑ, ισομερώς στη διάρκεια του έτους;

Μη σπεύσετε να μνημονεύσετε, δε, τη δυνατότητα υπαγωγής τους στην πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων, διότι είναι πολλές οι χιλιάδες των φορολογουμένων που έχουν ήδη υπαχθεί στη ρύθμιση των 100 δόσεων αλλά και σε εκείνην των 12…

Πόσες ακριβώς 12άρες ρυθμίσεις πρέπει να κουβαλάει ο καθένας από εμάς;

Η σαφής υστέρηση εσόδων που εμφανίζει ο προϋπολογισμός αλλά και η εκτόξευση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων έναντι του Δημοσίου αντικατοπτρίζει την παντελή οικονομική αδυναμία στην οποία βρίσκονται εκατομμύρια Ελλήνων.

Ανθρώποι οι οποίοι ήδη βρίσκονται αντιμέτωποι με σειρά άλλων υποχρεώσεων, δανειακών, διαβίωσης, εκπαίδευσης κ.λπ. και αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στα φορολογικά βάρη που σωρεύονται επί των ώμων τους αυτή την περίοδο του έτους.

Δεν είναι απαραίτητο να έχει κανείς βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά, ώστε να αντιληφθεί ότι η συσσώρευση των κάθε λογής φορολογικών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένης και της αύξησης των έμμεσων φόρων, σε μια τόσο μικρή χρονική περίοδο, οδηγεί σε αδυναμία πληρωμών…

Έτσι που έχουν έρθει τα πράγματα, ακόμη κι αν η εξίσωση με τα κρατικά έσοδα δεν βγαίνει, απαιτείται μια λύση που θα δίνει ανάσα στους πολίτες και στις επιχειρήσεις αυτού του τόπου.

Αντί για σκλήρυνση των όρων της ρύθμισης των 100 δόσεων, απαιτείται η χαλάρωσή τους.

Αντί για τη χρονικά ασφυκτική επιβολή του ΕΝΦΙΑ (και αυτό είναι ένα μαύρο κεφάλαιο που σκοπίμως δεν ανοίγουμε αυτή την ώρα), των τελών κυκλοφορίας και των κάθε λογής άλλων φορολογικών βαρών, απαιτείται ο επιμερισμός τους στη διάρκεια ολόκληρου του έτους.

Εντέλει απαιτείται χρόνος, ώστε να μπορέσει ο κόσμος να ανταποκριθεί -έστω στοιχειωδώς- στις υποχρεώσεις του, είτε αυτές αφορούν στην εφορία, είτε στις τράπεζες, είτε σε οτιδήποτε άλλο.

Όσο δυσκολότερη γίνεται η εξίσωση της καθημερινότητας για τον απλό πολίτη, τόσο θα μειώνεται η κατανάλωση και τόσο θα βυθίζεται αυτός ο τόπος στην ύφεση αλλά και τα φοροέσοδα στο «κόκκινο».

Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθεί κανείς αυτό;