Τα λάθη πληρώνονται…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αποτελεί, ενδεχομένως, ιστορικό οξύμωρο μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά να καλείται να εφαρμόσει για την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος όσα… απέτρεψαν με τις κινητοποιήσεις τους επί χρόνια τα συνδικάτα και οι λεγόμενες «προοδευτικές» πολιτικές δυνάμεις του τόπου, όμως, κάποτε τα λάθη πληρώνονται…

Εάν σήμερα το ασφαλιστικό σύστημα στέκει σε ερείπια, τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ουδεμία κυβέρνηση της χώρας, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, θέλησε να αναλάβει το πολιτικό κόστος της εξυγίανσής του.

Βεβαίως, όσες προσπάθησαν, είτε στη διάρκεια της λεγομένης μνημονιακής περιόδου, μέσω του περιορισμού του αριθμού των Ταμείων και σειράς άλλων μέτρων, είτε παλαιότερα, εισέπραξαν βαρύ το κόστος αυτό…

Ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από την κατάληξη της περίφημης μελέτης του καθηγητή Γ. Σπράου αλλά και της προσπάθειας που είχε καταβληθεί επί υπουργίας Τ. Γιαννίτση, για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, που οδήγησαν σχεδόν στην πτώση της κυβέρνησης Σημίτη…

Όπως νωπή είναι, άλλωστε, και σε ό,τι αφορά τσις αντιδράσεις που είχε εγείρει από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης το νυν κυβερνών κόμμα στις προσπάθειες εξυγίανσης του ασφαλιστικού επί μνημονιακών ετών.

Τα αίτια της κακοδαιμονίας του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας είναι γνωστά και δεδομένα από πολλού χρόνου και σαφώς πριν η παρούσα ύφεση και ανεργία δώσουν τη χαριστική βολή σε αυτό.

Οι ιστορίες κακοδιαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων, η αναποτελεσματική λειτουργία τους που οδήγησε στην κατασπατάληση των εσόδων τους από εισφορές, η καταλήστευση των αποθεματικών τους μέσω είτε των δομημένων ομολόγων, είτε του διαβόητου PSI, και βεβαίως η εισφοροδιαφυγή, αποτέλεσαν -αν μη τι άλλο- κοινό τόπο.

Όμως, τα δομικά προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος, όπως αυτά αποτυπώνονταν επί σειρά ετών στο ιδιαίτερο πλέγμα προνομίων των δικαιούχων ορισμένων Ταμείων έναντι άλλων, όπως οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις με υπέρογκα εφάπαξ και παχυλές συντάξεις, οι εθελούσιες έξοδοι προσωπικού με κόστος του προϋπολογισμού και τόσα άλλα, καθιστούσαν σαφή -επί χρόνια- την ανάγκη εξυγίανσής του και τερματισμού της αφαίμαξης του κρατικού προϋπολογισμού από δεκάδες δισ. ευρώ ετησίως.

Η έκθεση της λεγομένης «Επιτροπής Σοφών», που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, προβλέπει ορισμένα μέτρα που σαφώς δεν συνάδουν με τη λειτουργία μίας δημοκρατικά συντεταγμένης Πολιτείας, όπως αυτό που αφορά την απονομή συντάξεων βάσει εισοδηματικών ή και περιουσιακών κριτηρίων, τα οποία, ευλόγως, η κυβέρνηση εμφανίζεται να απορρίπτει.

Θέτει, όμως, τα θεμέλια για την αναγέννηση του ασφαλιστικού συστήματος, μέσω της δημιουργίας ενός ενιαίου και μοναδικού φορέα ασφάλισης, ο οποίος θα κληθεί, από μία σαφώς χαμηλότερη βάση, να απαντήσει στις ανάγκες του συστήματος για τις επόμενες δεκαετίες.

Υπό αυτό το πρίσμα, το έργο που αναλαμβάνει η παρούσα κυβέρνηση με στόχο την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας είναι έργο που οφείλει να πετύχει, εκεί που τόσοι άλλοι απέτυχαν κατά το παρελθόν εξαιτίας λανθασμένων νοοτροπιών.

Σε αυτόν τον τόπο, μάλλον αργότερα του προσήκοντος αντιληφθήκαμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε υπεράνω των πραγματικών δυνατοτήτων μας, βασιζόμενοι σε δανεικά με απότοκο τη διόγκωση χρεών.

Από το τέλμα που βρισκόμαστε σήμερα, όμως, μπορούμε να ξεφύγουμε μόνο διορθώνοντας τα ατοπήματα του παρελθόντος -συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης αγοράς εργασίας-, αλλά και μεγαλώνοντας την πραγματική πίτα για όλους, μέσω της ανάπτυξης.

Αυτό είναι το στοίχημα Τσίπρα, εντέλει…