Βάλτε τέλος στα ημίμετρα!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ίδια ώρα που η ελληνική οικονομία στέκει σε ερείπια, οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει να τη διασώσουν, εμφανίζονται να χαράσσουν πολιτική κυριολεκτικά στο πόδι.

Από τα ακίνητα, που κάποτε αποτελούσαν μια πραγματική ατμομηχανή για την οικονομία, έως τον τουρισμό, που σήμερα διαδραματίζει τον ίδιο ρόλο, το κυρίαρχο πνεύμα στη χάραξη πολιτικής εμφανίζεται να διέπεται από μια αβάσταχτη ελαφρότητα και την απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού.

Η κατάργηση της έκπτωσης 30% στους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προχειρότητας και «ημίμετρου» στην οικονομική πολιτική του τόπου και αναδεικνύει τον ευκαιριακό τρόπο με τον οποίο αυτή χαράσσεται.

Κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο με τον οποίο είχαν συμβεί τα ευτράπελα με τον μοσχαρίσιο και τον χοιρινό κιμά, ή με την μπουγάτσα με τυρί ή με κρέμα, η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ σε μια ομάδα εκ των κυριότερων τουριστικών προορισμών της χώρας συνιστά μια παρωδία, με δυνητικά ιδιαίτερα αρνητικές προεκτάσεις.

Οι «τρύπες» και τα «παράθυρα» που δημιουργεί αυτός ο φαύλος τρόπος προσδιορισμού του επιβαλλόμενου συντελεστή ΦΠΑ, πέραν των πρακτικών προβλημάτων που τον συνοδεύουν, δημιουργεί πλειάδα ευκαιριών φοροδιαφυγής, εντείνοντας την ήδη αρνητική εικόνα που παρουσιάζουν πολλοί από αυτούς τους προορισμούς στον συγκεκριμένο τομέα.

Ο επιπρόσθετος όγκος εργασιών που δημιουργείται για τις αρμόδιες φοροελεγκτικές υπηρεσίες και μόνον, αρκεί ως λόγος επανεξέτασης της συγκεκριμένης απόφασης.

Αντίστοιχα, η πρόβλεψη περί κατάργησης της δυνατότητας εκχώρησης ανείσπρακτων ενοικίων που προωθείται αποτελεί ακόμη ένα «καραμπινάτο» παράδειγμα προχειρότητας, επίσης με δυνητικά αρνητικές προεκτάσεις, τόσο επί της οικονομικής και φορολογικής ζωής του τόπου, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

Η απουσία δυνατότητας εκτέλεσης δικαστικών εντολών έξωσης, εξαιτίας των ρυθμίσεων που συνοδεύουν τους κεφαλαιακούς περιορισμούς και η ταυτόχρονη στέρηση της δυνατότητας των ιδιοκτητών ενοικιαζόμενων ακινήτων να εκχωρήσουν μη εισπραχθέντα μισθώματα στο Δημόσιο οδηγεί χιλιάδες πολίτες σε έναν πραγματικό εγκλωβισμό.

Από τη μια πλευρά, οι ιδιοκτήτες δεν εισπράττουν νοίκια, από την άλλη, δεν μπορούν να κάνουν έξωση στους ενοικιαστές και παρ' όλα αυτά φορολογούνται για το εισόδημα από ενοίκια που ουδέποτε εισέπραξαν.

Αν αυτό δεν συνιστά μια πραγματική φορολογική παράνοια, τότε τι συνιστά;

Πώς πιστεύει η κυβέρνηση ότι θα αντιμετωπίζονται εφεξής οι ενοικιαστές που δεν καταβάλλουν μισθώματα -είτε είναι σε γνήσια οικονομική αδυναμία, είτε είναι «μπαταχτσήδες»- εκ μέρους των ιδιοκτητών; 

Σε τι είδους άκρα οδηγείται με τον τρόπο αυτόν η κοινωνία μας;

Φίλτατοι, εδώ που έχουν έρθει τα πράγματα, δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια για τέτοιου είδους ερασιτεχνισμούς και βεβαίως για τέτοιου είδους κατάφορες αδικίες.

Είτε χαίρουν έκπτωσης ΦΠΑ ορισμένες περιοχές, είτε όχι. Ενδιάμεσος δρόμος και ημίμετρα δεν υπάρχουν.

Αντίστοιχα, φορολογία νοείται μόνον επί εισπραχθέντων εσόδων. Εάν κάτι δεν έχει εισπραχθεί, πώς είναι δυνατόν να φορολογηθεί; Ούτως ή άλλως, φόρο επί της κατοχής ακινήτων έχουμε…

Διότι εάν προεκτείνουμε το μέτρο αυτό και σε λοιπές οικονομικές δραστηριότητες, σε λίγο το κράτος θα μας ζητά να φορολογηθούμε και για μισθούς που δεν εισπράξαμε, ή για προϊόντα που δεν πουλήσαμε και ούτω καθ' εξής…

Ας μην παίζουμε με αυτά τα πράγματα.

Υπό το βάρος της αδυσώπητης υπερφορολόγησης που έχουν υποστεί τα εκατομμύρια των ιδιοκτητών ακινήτων τα τελευταία χρόνια αλλά και της απαξίωσης των περιουσιών τους, αποτελεί πραγματική προσβολή στην ύβρη η ρύθμιση περί μη εκχώρησης ανείσπρακτων ενοικίων και οφείλει να ανακληθεί.

Τόσο απλά.