Το κρυφό μήνυμα των δημοσκοπήσεων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι οριακές διαφορές που χωρίζουν τους δύο μεγαλύτερους κομματικούς σχηματισμούς της χώρας στην πρόθεση ψήφου, όπως αυτή καταγράφεται από την πλειονότητα των δημοσκοπήσεων, όπως και η μάχη για την τρίτη θέση, καταδεικνύουν -καταρχήν- ότι η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση θα αποδειχθεί θρίλερ.

Κυριότερα, όμως, οι συγκεκριμένες μετρήσεις καταδεικνύουν ότι ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις εκλογές -αν όχι κυρίαρχο- θα διαδραματίσει όχι η «παραδοσιακή», πλέον, ψήφος αντίδρασης, αλλά μια συνολική ψήφος «απόρριψης» του πολιτικού κόσμου της χώρας από το εκλογικό σώμα. 

Με λίγα λόγια, αντί της λεγόμενης «θετικής ψήφου», δηλαδή αυτής που βασίζεται στην υποστήριξη που βρίσκουν τα πολιτικά κόμματα στην κάλπη για τις απόψεις, το έργο ή τα πρόσωπα που τα απαρτίζουν, ή αντίθετα της «αρνητικής ψήφου» με την οποία εκφράζεται η αποδοκιμασία προς το ένα ή το άλλο κόμμα, κατά την παρούσα εκλογική αναμέτρηση σημαντική διαφαίνεται η τάση μιας συνολικής απόρριψης του πολιτικού κόσμου.

Πρόκειται για μια εκτίμηση η οποία βασίζεται κυρίως σε δύο απότοκα σχεδόν του συνόλου των δημοσκοπήσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Πρώτον, στο υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων, όσο και εκείνων που επιλέγουν άκυρο/λευκό, ή και αποχή από τις εκλογές, αν και τούτο μέλλει να διακριβωθεί στην κάλπη και δεύτερον, από το γεγονός ότι οι δύο μεγαλύτεροι πολιτικοί σχηματισμοί, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, εμφανίζονται να κονταροχτυπιούνται στις μετρήσεις, γεγονός που καταδεικνύει τόσο τις πολιτικές αντοχές του πρώτου, όσο και τις αντιστάσεις που εξακολουθεί να εμφανίζει το εκλογικό σώμα προς τον δεύτερο.

Μέσα σε διάστημα περίπου επτά μηνών ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται, βάσει των μετρήσεων, να έχει χάσει σχεδόν το ένα τρίτο της ισχύος που επέδειξε στην κάλπη του Ιανουαρίου (36,34%), γεγονός σαφώς αξιοσημείωτο, ενώ και η ΝΔ εμφανίζεται να μην μπορεί να εξασφαλίσει το 27,81% που είχε κατακτήσει κατά τις προηγούμενες εθνικές βουλευτικές εκλογές.

Με άλλα λόγια, παρά την πρόσφατη διάσπασή του ή και τριχοτόμησή του, τη φθορά που έχει υποστεί επί ένα επτάμηνο και την περίφημη «κωλοτούμπα» που έκανε στους κύριους άξονες της πολιτικής του, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να χαίρει ακόμη τόσο ευρείας πολιτικής στήριξης, ώστε να εξασφαλίζει βραχεία κεφαλή στις περισσότερες μετρήσεις, παρά την απώλεια του ενός τρίτου της ισχύος του.

Αντίστοιχα, είναι ίσως εξίσου εντυπωσιακό το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει κατορθώσει να καρπωθεί σε σημαντικότερο βαθμό το όποιο πολιτικό όφελος απορρέει από αυτή τη σημαντική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ.

Δίχως αμφιβολία, στην εξίσωση αυτή υπεισέρχεται και σειρά άλλων παραμέτρων, που αφορούν πρόσωπα, πολιτικές και κοινωνικές ομάδες.

Όπως, επίσης, μέρος της ίδιας εξίσωσης είναι και το γεγονός ότι η παρούσα εκλογική αναμέτρηση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μεμονωμένο γεγονός αλλά ως τμήμα της συνολικής ακολουθίας της μνημονιακής περιόδου και των εκλογικών αναμετρήσεων που τη συνόδευσαν, με κορύφωση τις -έως τώρα- τρεις προσφυγές στην κάλπη, κατά το τρέχον έτος.

Όμως, από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων καταδεικνύεται ότι το εκλογικό σώμα απορρίπτει -ή τουλάχιστον δεν δίνει τόσο ευρεία στήριξη όσο κατά το παρελθόν- τους κυριότερους πολιτικούς σχηματισμούς της χώρας.

Κάτι το οποίο γίνεται σαφές και από την προτίμησή του σε κυβερνήσεις συμμαχιών δύο ή και περισσότερων κομμάτων, έναντι αυτοδύναμων κυβερνήσεων.

Με λίγα λόγια, η εμπιστοσύνη του πολιτικού κόσμου εμφανίζεται να έχει τρωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε το εκλογικό σώμα να μην εμπιστεύεται κανένα εκ των δύο ισχυρότερων κομμάτων, ώστε να του δώσει ένα ξεκάθαρο προβάδισμα ή και την αυτοδυναμία.

Πρόκειται για μια τάση η οποία αν και είχε διαφανεί ήδη από τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, πλέον εμφανίζεται να επικρατεί αποτυπώνοντας το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τους πρωταγωνιστές του πολιτικού προσωπικού της χώρας και τους πιθανούς κινδύνους που το γεγονός αυτό εμπεριέχει…