Μην παίζετε με τις τύχες της χώρας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η απόφαση του πρωθυπουργού Α.Τσίπρα να εξαγγείλει τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την έγκριση ή την απόρριψη της πρότασης των θεσμών από το εκλογικό σώμα, αφορά ένα και μόνον ζήτημα: Την παραμονή της χώρας στο ευρώ ή την αποχώρησή της από την ευρωζώνη ή ακόμη, ενδεχομένως και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ακόμη και στην περίπτωση απόρριψης της πρότασης των δανειστών από το εκλογικό σώμα της χώρας, διασφαλίζεται η αλλαγή πλεύσης από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους λοιπούς πιστωτές μας;

Ακόμη και εάν σύσσωμη η χώρα αναφωνήσει «όχι» στα προτεινόμενα μέτρα, τα οποία σημειωτέον ελάχιστα διαφέρουν από εκείνα που η ίδια η κυβέρνηση πρότεινε πρόσφατα με κείμενό της εκ 47 σελίδων, θα έπρεπε να αναμένει κανείς κάποια ουσιώδη αλλαγή στη στάση των δανειστών;

Κυριότερα, όμως, ακόμη κι αν επιλέξουμε να παρακάμψουμε τα υπαρκτά συνταγματικά θέματα που σχετίζονται με ενδεχόμενο δημοψήφισμα, η πρόταση για τη διενέργεια του εμφανίζεται να προσκρούει σε θεμελιώδη ζητήματα, τα οποία αφορούν την ποιότητα της Δημοκρατίας σε αυτήν τη χώρα.

Ο κ. Τσίπρας και ο κυβερνητικός συνασπισμός του οποίου ηγείται, διαθέτουν μια πρόσφατη και σαφή λαϊκή εντολή, που αφορά την επίτευξη ενός «έντιμου συμβιβασμού εντός ευρώ», την οποία έχουν διατρανώσει επανειλημμένως.

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου πενταμήνου η κυβέρνησή του απέτυχε να εξασφαλίσει αυτόν τον συμβιβασμό και σήμερα εμφανίζεται να επιχειρεί τη μετάθεση της ευθύνης εξασφάλισής του, στον εντολέα της. Τον Ελληνικό λαό.

Πρόκειται, δε, για μια προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών ενώ η κυβέρνηση δεν τολμά καν να αποδεχθεί την αποτυχία της στη συγκεκριμένη αποστολή και να οδηγήσει τον τόπο σε εθνικές εκλογές.

Επιχειρεί, μάλιστα, να το πράξει εντός ενός ασφυκτικού χρονικού περιθωρίου, διάρκειας μικρότερης της μιας εβδομάδας, ενώ η περίφημη πρόταση των θεσμών δεν έχει καν επισήμως δημοσιοποιηθεί και ενώ το πλαίσιο χρηματοδότησης της χώρας βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, δεδομένης της εκπνοής του τρέχοντος προγράμματος στις 30 Ιουνίου.

Υπό το πρίσμα αυτό ο ελληνικός λαός καλείται να αποφανθεί επί ενός ζητήματος κολοσσιαίων διαστάσεων, τόσο για την άμεση καθημερινότητά του, όσο και για πολλές μελλοντικές γενεές, εντός ελαχίστου χρονικού διαστήματος και με άγνωστες καίριες παραμέτρους της εξίσωσης αυτής.

Πότε, ακριβώς, θα πληροφορηθεί το εκλογικό σώμα την ακριβή πρόταση τόσο των θεσμών όσο και της κυβέρνησης και πολύ κυριότερα ποιος και πώς θα ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για τις ακριβείς συνέπειες –έγκυρα και έγκαιρα- σε περίπτωση υπερίσχυσης του «Όχι»;

Ποιος θα εξηγήσει τόσο το εξειδικευμένο οικονομικο-τεχνικό περιεχόμενο της πρότασης αυτής, όσο και τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπήρχαν κατά τη διαμόρφωση των συγκεκριμένων μέτρων εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, όσο και των θεσμών, από πλευράς μίγματος εσόδων και δαπανών;

Ποιος μπορεί, δε, να διασφαλίσει ότι όλα τούτα θα καταστούν απολύτως σαφή, εντός ενός τόσο περιορισμένου χρονικού διαστήματος, προς το εκλογικό σώμα;

Τα μόνα πράγματα που είναι σαφή σήμερα αφορούν, πρώτον, ότι η χώρα μας μετά την 30η Ιουνίου βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα από πλευράς χρηματοδότησης, ότι εάν δεν τιμήσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της χρεοκοπεί και τρίτον ότι ανοίγει διάπλατα το ενδεχόμενο νομισματικής αλλαγής, στην προσπάθειά της να ανταπεξέλθει σε καίρια ζητήματα επάρκειάς της σε αγαθά και υπηρεσίες.

Οι λαοί έχουν αναφαίρετο δικαίωμα και καθήκον να καθορίζουν τις τύχες τους.

Όμως, αντίστοιχα, όσοι αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις εκπροσώπησής τους, έχουν υποχρέωση να διασφαλίζουν την ύπαρξη ενός ασφαλούς και σταθερού περιβάλλοντος ισονομίας και Δημοκρατίας.

Το πλαίσιο αυτό, σήμερα, κινδυνεύει στην Ελλάδα.