Ώρα να μιλήσουν... οι ενήλικες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν ένα πράγμα είναι σαφές, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το ελληνικό ζήτημα και η κρίση στην ευρωζώνη, τούτο δίχως άλλο, αφορά το εκκωφαντικό έλλειμμα ηγεσίας.

Σε ελληνικό, αλλά κυριότερα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Προβλήματα τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί κατά την γέννησή τους, αφέθηκαν να εξελιχθούν και να απειλήσουν τα θεμέλια της ευρωζώνης.

Μπορεί το ευρωπαϊκό «τέρας» να έχει τους δικούς του, ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς αντίδρασης και μπορεί, επίσης, η ευρωζώνη να έπασχε «εκ κατασκευής», όμως, η ευρωπαϊκή κρίση των τελευταίων ετών ανέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας το έλλειμμα ηγεσίας που χαρακτηρίζει το πολιτικό προσωπικό της.

Ένα έλλειμμα που αφορά τόσο την απουσία διορατικότητας, η οποία αποτυπώθηκε μέσω της δημιουργίας μιας ατελούς νομισματικής ένωσης και της ευκολίας με την οποία παραβιάζονταν κατά το παρελθόν ακόμη και οι στοιχειωδέστεροι των δημοσιονομικών κανόνων της, από ισχυρά κράτη όπως η Γαλλία ή ασθενέστερα όπως η Ελλάδα, όσο και την απουσία αποφασιστικότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης που ακολούθησε.

Έτσι, λοιπόν, όταν η φιλτάτη κα. Κριστίν Λαγκάρντ, αναζητά ενηλίκους στην αίθουσα για να συνομιλήσει, οφείλει να θυμάται τοποθετήσεις της ιδίας, ως υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, -στα σπάργανα της κρίσης- που μετέθεταν την αντιμετώπιση του ελλείμματος του γαλλικού προϋπολογισμού για... ορισμένα χρόνια αργότερα, αδιαφορώντας για τον κανόνα του 3% επί του ΑΕΠ, που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, για το ετήσιο έλλειμμα.

Αντίστοιχα, οφείλει να θυμάται τις παραδοχές του ιδίου του ΔΝΤ, ακόμη και στη διάρκεια της θητείας της, εκ μέρους σειράς στελεχών του, σχετικά με τη σειρά αστοχιών που προέβλεπε το ελληνικό πρόγραμμα και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τη βάθυνση της ύφεσης στη χώρα μας, συμβάλλοντας έτσι στην τελική αποτυχία του προγράμματος.

Όπως, αντίστοιχα, οφείλει να θυμάται ή εντέλει να αναγνωρίζει- ως σφάλμα των λεγομένων «Θεσμών» (άλλοτε, τρόικα), ενός εκ των οποίων κρατά τα ηνία, το γεγονός ότι κύριο μέλημα τους υπήρξε η επίτευξη των στόχων αυτού του προγράμματος, (δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών) και όχι ο τρόπος επίτευξής τους.

Το γεγονός, με άλλα λόγια ότι επέτρεψαν την υλοποίηση αυτών των στόχων στην Ελλάδα, κατά το δημοσιονομικό τους σκέλος, μέσω της υπερφορολόγησης ενώ αδιαφόρησαν ή «έθαψαν κάτω από το χαλί», την απουσία προώθησης δομικών μεταρρυθμίσεων.

Έτσι, μπορεί ο τρόπος με τον οποίο ο φίλτατος Γιάνης (με ένα ν) Βαρουφάκης επιλέγει να... οδηγεί στα άκρα τους ομολόγους του στην ευρωζώνη, να αιτιολογεί εν μέρει το σαρκαστικό σχόλιο της εξίσου φιλτάτης Κριστίν, (όσο άκομψο ή προκλητικό κι αν φαντάζει αυτό), όμως η απουσία ωριμότητας δεν είναι ένα φαινόμενο πρωτόγνωρο για την ευρωζώνη, εδώ και πολλά χρόνια.

Αν ήταν σίγουρα δεν θα είχαμε φθάσει έως εδώ, με ένα κράτος να απειλεί με κατάρρευση ολόκληρο το οικοδόμημα.

Οι κανόνες θα εφαρμόζονταν από όλους, κι αν δεν εφαρμόζονταν, είτε θα έπρεπε να «συνετιστούν» οι παραβάτες, είτε να αλλάξουν οι κανόνες...

Σήμερα δίδεται μια από τις τελευταίες ευκαιρίες, όχι μόνον να διασωθούν τα προσχήματα μέσω μιας ολιγόμηνης παράτασης του προγράμματος, αλλά -κυριότερα- μέσω της εξεύρεσης μιας πραγματικής λύσης στο ελληνικό ζήτημα.

Αρκεί, βεβαίως, να αποδειχθεί ότι η αίθουσα στην οποία θα συνεδριάσουν όσοι κρατούν τα ηνία της ευρωζώνης θα είναι πλήρης ενηλίκων...