Αδράξτε την ευκαιρία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το παράθυρο ευκαιρίας που εμφανίζεται προετοιμασμένος να προσφέρει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ώστε να μην οδηγηθεί σε οριστικό ναυάγιο η διαπραγμάτευση μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της, οφείλει να μην μείνει αναξιοποίητο.

Υπό τις παρούσες συνθήκες αδιεξόδου στις συνομιλίες, οι πιθανότητες ενός «ατυχήματος» έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και ενδεχομένως τούτη να είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες, αν όχι η ύστατη, ώστε να υπάρξει ένας «έντιμος συμβιβασμός εντός ευρώ».

Στη βάση όσων αποκάλυψε χθες το Euro2day, πρόκειται για μια πρόταση σαφώς συμβιβαστικού χαρακτήρα, καθώς μεταθέτει χρονικά τις συζητήσεις επί των ακανθωδών ζητημάτων, υπό τον όρο της εξασφάλισης ενός ελάχιστου κοινού τόπου συναίνεσης σε θέματα μείωσης των δαπανών.

Έτσι, το quid pro quo που προτείνουν οι Βρυξέλλες αφορά, αφενός την περαιτέρω περικοπή των αμυντικών δαπανών, των υψηλών επικουρικών συντάξεων και των πρόωρων, ενώ ζητά την υλοποίηση παρεμβάσεων με στόχο την καταπολέμηση των καρτέλ στην αγορά αγαθών και αφετέρου ετεροχρονίζει τη συζήτηση επί των λεγομένων «κόκκινων γραμμών».

Ακόμη περισσότερο, καθιστά σαφές ότι οι παρεμβάσεις επί του ασφαλιστικού θα γίνουν μόνον αφού έχουν ολοκληρωθεί οι αναγκαίες αναλογιστικές μελέτες που θα κρίνουν τη βιωσιμότητά του, ενώ μετατίθεται χρονικά και η λήψη αποφάσεων σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις και τη διαμόρφωση των συντελεστών ΦΠΑ.

Από όποιο πρίσμα κι αν εξεταστεί, η παρούσα πρόταση παρέχει ασφαλώς μεγαλύτερη ευελιξία για την επίτευξη ενός βιώσιμου συμβιβασμού και αποτελεί σαφή βελτίωση από την πεντασέλιδη πρόταση που είχαν βάλει προ ημερών στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης οι «θεσμοί».

Ουδείς εχέφρων νους θα επεδίωκε είτε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, είτε τη διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και στο πλαίσιο αυτή η πρόταση που εμφανίζεται να προσφέρει ο Γιούνκερ αποτελεί μια βάση συμβιβασμού και αίρει το υφιστάμενο αδιέξοδο.

Μπορεί να μην αποτελεί την απόλυτη λύση στο ελληνικό ζήτημα, όμως υπό την προϋπόθεση ότι θα αποτελέσει τον περίφημο «κοινό τόπο» συνεννόησης με τους δανειστές που αναζητά η κυβέρνηση, παρέχει τα χρονικά περιθώρια ώστε τούτη να εξευρεθεί.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση αναστέλλει την αγωνία εκατομμυρίων ανθρώπων σχετικά με την επόμενη ημέρα της χώρας και επενεργεί ως «βαλβίδα ασφαλείας» στην ένταση που διαπερνά σήμερα την ελληνική κοινωνία.

Ούτως ή άλλως, ποια είναι σήμερα η εναλλακτική οδός που έχει στη διάθεσή της η χώρα μας, αν όχι η επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα και στα δεινά που αυτό υπόσχεται, επί μήνες ή και χρόνια για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών;

Προς όσους, δε, πρεσβεύουν αυτήν τη «λύση», αρκεί ένα ερώτημα: ποιες είναι οι προετοιμασίες που έχουν υπάρξει για την επανεισαγωγή της δραχμής και την εξασφάλιση μιας στοιχειώδους κανονικότητας για τις ζωές των πολιτών;

Αφήστε τα φίλτατοι.

Η επίτευξη ενός συμβιβασμού - επώδυνου ή μη- με τους εταίρους και δανειστές της, συνιστά αυτές τις ώρες τη μόνη νηφάλια επιλογή που έχει στη διάθεσή της η χώρα μας.

Η εξασφάλιση αυτού του συμβιβασμού μάς συγκρατεί από ένα άλμα στο κενό και παρέχει το απαραίτητο χρονικό περιθώριο για τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης, με στόχο την επίτευξη μιας βιώσιμης και άρα οριστικής λύσης στην ελληνική κρίση.

Πρόκειται για μια ευκαιρία που οφείλουμε να μην παραβλέψουμε αβίαστα, εάν όντως στόχος είναι η υλοποίηση της λαϊκής εντολής που δόθηκε στις 25 Ιανουαρίου, για την επίτευξη ενός «έντιμου συμβιβασμού εντός ευρώ»…