Αυτό το λες Ευρώπη;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στον απόηχο ενός ατελέσφορου διαπραγματευτικού τετραμήνου, με ευθύνη κυρίως της ελληνικής πλευράς, οι δανειστές και εταίροι της χώρας έβαλαν στο τραπέζι αυτής της διαπραγμάτευσης ένα κείμενο που αφορά την ίδια ακριβώς συνταγή η οποία μας οδήγησε στο τέλμα της ύφεσης επί σχεδόν μια εξαετία.

Εάν εξαιρέσουμε τον μακρύ κατάλογο των μεταρρυθμίσεων που είναι όντως αναγκαίες για αυτήν  τη χώρα και αφορούν στην αναμόρφωση του φοροεισπρακτικού και φοροελεγκτικού μηχανισμού, την απελευθέρωση των συνθηκών ανταγωνισμού στις αγορές και τα επαγγέλματα, την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και την σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ο κατάλογος μέτρων που μας προτείνουν αφορά ένα και μόνον πράγμα: νέους φόρους.

Δίχως να συμπεριλαμβάνει λέξη για την ανάγκη επίτευξης των στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής μέσω της μείωσης των δαπανών, η πρόταση των δανειστών οδηγεί σε μέτρα συνολικού ύψους 3 δισ. ευρώ, ώστε να επιτευχθεί ο νέος στόχος περί πρωτογενούς πλεονάσματος 1% το 2015.

Διατηρείται ακέραιος ο εισπρακτικός στόχος ενός ιδιαίτερα άδικου φόρου, όπως ο ΕΝΦΙΑ, ακόμη και σε περίπτωση αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών, ενώ ζητούνται ισοδύναμα μέτρα σε περίπτωση τυχόν «κατάπτωσης» μνημονιακών νόμων στα δικαστήρια της χώρας.

Ακόμη χειρότερα, δε, μέσω ενός επίσης ιδιαίτερα άδικου φόρου –εκ της οριζόντιας φύσης του-, του ΦΠΑ, χτυπούν ευθέως την αγοραστική δύναμη των πολιτών και μεγεθύνουν την πολλαπλασιαστική αρνητική επίδραση που θα υπάρξει επί της ζήτησης εν μέσω της τουριστικής περιόδου, εντείνοντας έτσι την υφεσιακή πορεία της οικονομίας.

Πρόκειται, μάλιστα, για έναν αμφιλεγόμενης απόδοσης φόρο, καθώς αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ οδηγεί σε μεγιστοποίηση τυχόν φαινομένων φοροδιαφυγής και εντείνει το εύρος της παραοικονομίας.

Όσο, δε, για την προτεινόμενη σταδιακή εξάλειψη του ΕΚΑΣ αλλά και την αύξηση της συμμετοχής των συνταξιούχων στη δαπάνη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, πρόκειται κυριολεκτικά για μέτρα που αγγίζουν τα όρια της αναλγησίας, καθώς κτυπούν ακριβώς εκείνα τα τμήματα του πληθυσμού που έχουν υποστεί τα χειρότερα δεινά στη διάρκεια αυτής της κρίσης. Τους πλέον αδύναμους.

Μολονότι είναι βέβαιον ότι η πρόταση αυτή αφορά μια «πρώτη» σκληρή προσέγγιση εκ μέρους των πιστωτών της χώρας και ότι θα ακολουθήσει μια ηπιότερη εκδοχή της, είναι εξίσου βέβαιον ότι οι συντάκτες της είτε δεν έχουν ακούσει, είτε δεν τους απασχολεί η υπόθεση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα και των πολιτικών επιπτώσεων που αυτή είχε.

Ακόμη και υπό ένα στενά τεχνοκρατικό πρίσμα, η πρόταση των περίφημων θεσμών απέχει από τα διδάγματα που όλοι όφειλαν να έχουν αποκομίσει από την πενταετή διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και από τις θεμελιώδεις αρχές που οφείλουν να διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υπερφορολόγηση σημαίνει ύφεση και κοινωνική δυσπραγία. Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθεί κανείς αυτό;

Υπερφορολόγηση και ευημερία για ένα έθνος είναι έννοιες ευθέως αντίθετες.

Πρόκειται για ένα μάθημα, το οποίο προφανώς δεν έχουν εμπεδώσει ούτε οι δανειστές μας, αλλά ούτε όσοι κράτησαν τα ηνία της χώρας την τελευταία πενταετία, των σημερινών συμπεριλαμβανομένων.

Συνολικά, η πρόταση των δανειστών αφορά μια επαναφορά του τιμωρητικού χαρακτήρα του αρχικού μνημονίου και εξωθεί τη χώρα σε περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις, πιθανώς καταστροφικού χαρακτήρα, σε περίπτωση που δεν αναμορφωθεί.

Εάν οι εταίροι και δανειστές μας έχουν ως στόχο να καταστήσουν την Ελλάδα ένα παράδειγμα προς αποφυγή, δίχως αμφιβολία, η πρόταση που έβαλαν στο τραπέζι ενισχύει τους υποστηρικτές της ρήξης.

Όμως, αυτός δεν είναι ο δρόμος που θα όφειλε να ακολουθεί μια νηφάλια Ευρώπη…