Πάρε τη συμφωνία και… τρέχα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το ενδεχόμενο επίτευξης συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων και δανειστών της, στη βάση του κειμένου που έφερε χθες στη δημοσιότητα η εφημερίδα «το Βήμα» και αποδίδεται στην Κομισιόν, αποτελεί ένα «παράθυρο ευκαιρίας» το οποίο η χώρα μας οφείλει να μην αφήσει ανεκμετάλλευτο.

Μολονότι πρόκειται για ένα κείμενο την πατρότητα του οποίου ουδείς αναγνωρίζει ή διεκδικεί, τούτο εμφανίζεται να θέτει ένα πλαίσιο κοινού τόπου και σύγκλισης μεταξύ των δύο πλευρών, την ίδια ώρα που η χώρα μας βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και μιας ενδεχόμενης στάσης πληρωμών.

Το πλαίσιο, δε, που παρέθεσε χθες ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, δεν απέχει ριζικά από ορισμένες εκ των κυριοτέρων προβλέψεων αυτού του κειμένου, όπως αυτές που αφορούν στο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων ή του εργασιακού ζητήματος.

Η εξασφάλιση συμφωνίας που θα προβλέπει ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα του ύψους που περιγράφει το παραπάνω άτυπο κείμενο, αλλά και ζητεί ο κ. Τσίπρας, θα απεγκλώβιζε την ελληνική οικονομία από τον βραχνά της λιτότητας τον οποίο υφίσταται σήμερα.

Αντίστοιχα, οι περίφημες κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης επί του εργασιακού ζητήματος εμφανίζονται να τηρούνται, καθώς προβλέπεται η διευθέτηση του θέματος στη βάση σχετικής έκθεσης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO).

Βεβαίως, προβλέπονται και φορολογικές επιβαρύνσεις, οι οποίες είναι βέβαιον ότι θα προκαλέσουν αντιδράσεις. 

Αυτό, όμως, είναι τμήμα του κόστους της καθυστέρησης στην επίτευξη συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές και των επιπτώσεων που είχε αυτή η καθυστέρηση συνολικά τόσο στην οικονομία όσο και στον προϋπολογισμό…

Κόστους και επιπτώσεων που μπορούν μόνον να διογκωθούν σε περίπτωση περαιτέρω ασυμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών και βεβαίως να τεθούν εκτός ελέγχου σε περίπτωση ρήξης.

Υπό το πρίσμα αυτό, και δεδομένης της ασφυκτικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα, το πλαίσιο -ή ακριβέστερα η βάση- συμφωνίας που ήρθε χθες στο φως της δημοσιότητας οφείλει να αξιοποιηθεί.

Είναι πολύ αργά στην «ελληνική υπόθεση» για να κοιτάμε το δέντρο και να μη βλέπουμε το δάσος.

Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική, δε, προς αυτήν την κατεύθυνση η διάθεση συναίνεσης που επέδειξε χθες ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στο ΣΕΒ, αλλά και το πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που περιέγραψε ως προαπαιτούμενο για την επιστροφή στην ανάκαμψη.

Ούτως ή άλλως, θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν στην «προοπτική απομείωσης του ελληνικού χρέους», τα οποία επίσης έθεσε χθες ο κ. Τσίπρας, προφανώς πρέπει να αντιμετωπίζονται από την όποια συμφωνία συνάψουμε με τους εταίρους και δανειστές.

Δίχως την «προοπτική» αυτή -ενόσω παραμένει η χώρα μας εκτός αγορών- δύσκολα μπορεί να καταστεί βιώσιμη οποιαδήποτε συμφωνία.

Όμως, αυτό που προέχει είναι η σύναψη αυτής της συμφωνίας και η διάσωση της χώρας από μια χρεοκοπία, καθώς και η διασφάλιση της νομισματικής της σταθερότητας.

Δίχως αυτήν τη σταθερότητα είναι, προφανώς, ανώφελο να συζητάμε για οτιδήποτε άλλο.

Στον βαθμό που επιθυμούμε να παραμείνουμε στην επιφάνεια και να μην κυλήσουμε σε βάθη πρωτόγνωρα για την πατρίδα μας, οφείλουμε να τα βρούμε με τους εταίρους και δανειστές.

Η επιστροφή σε μια στοιχειώδη κανονικότητα είναι επιβεβλημένη, ακόμη κι αν αυτό θα σημάνει σημαντικές εκπτώσεις από την προεκλογική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αντιδράσεις στο εσωτερικό του ή ενστάσεις από τους κυβερνητικούς του εταίρους.

Η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια άλλων καθυστερήσεων.