Στο ίδιο λάθος θεατές…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η βασική αιτία για την οποία η χώρα οδηγήθηκε σε λυσσαλέα ύφεση και σε εκτόξευση της ανεργίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας είναι δίχως αμφιβολία η υπερφορολόγηση, και μάλιστα μόνον όσων μπορούσε να ακουμπήσει το κράτος, δηλαδή μισθωτών, συνταξιούχων και ιδιοκτητών ακινήτων.

Μια τακτική η οποία οδήγησε σε συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας, σε ευθεία υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, αλλά και σε δραματική κάμψη της συνολικής ζήτησης, με αποτέλεσμα τη βάθυνση της ύφεσης και τη μεγέθυνση της ανεργίας.

Σήμερα, στον απόηχο ενός τριμήνου αδιέξοδων διαπραγματεύσεων με εταίρους και δανειστές, η κυβέρνηση δηλώνει αμετακίνητη από τις κόκκινες γραμμές στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό και φέρεται προετοιμασμένη να επαναλάβει -κατά εντονότερο τρόπο- τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων, υπερφορολογώντας, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, στις προθέσεις της συμπεριλαμβάνονται η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ τουλάχιστον το τρέχον έτος, επιβολή νέας έκτακτης εισφοράς 1,5% στα υψηλότερα εισοδήματα (φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις), αύξηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης 1,5%-5% (για την οποία είχε νομοθετηθεί μείωση 30% από την προηγούμενη κυβέρνηση) για εισοδήματα υψηλότερα των 30 ή 50 χιλ. ευρώ, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, τέλος διανυκτέρευσης 3%-5% σε πολυτελή καταλύματα νησιών του Αιγαίου, φόρος 3% στα κέντρα διασκεδάσεως τη θερινή περίοδο κ.ά.

Όλα αυτά, δε, όταν την ίδια ώρα φέρεται έτοιμη να δώσει φορολογική αμνηστία με τίμημα 15%-20% σε όσους έκρυβαν εισοδήματα την τελευταία δεκαετία αλλά και σε όσους είχαν εξαγάγει τα χρήματά τους στο εξωτερικό δίχως να τα δηλώσουν, καθιστώντας έτσι όσους δήλωναν και πλήρωναν κανονικά διπλά ζημιωμένους…

Στο βαθμό που οι πληροφορίες αυτές επαληθευτούν και η κυβέρνηση όντως δώσει «γην και ύδωρ» με τη μορφή νέων φορολογικών μέτρων, ενώ θα ετεροχρονίσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις θα μπορούσε να κάνει για αργότερα, προς τι ο κόπος και η αναταραχή;

Από υπερφορολόγηση ήξεραν και οι προηγούμενοι….

Μπορεί ο αντίλογος στην άμεση αύξηση του επιπέδου της φορολογίας να αφορά μέτρα μακροπρόθεσμης απόδοσης όπως η διεύρυνση της φορολογικής βάσης και η πάταξη της φοροδιαφυγής -και άρα να μην ανταποκρίνεται στις άμεσες ανάγκες χρηματοδότησης της κυβέρνησης-, όμως υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά του φεγγαριού, δηλαδή η μείωση των δαπανών.

Για αυτήν ποιος μιλά σήμερα;

Τι έγινε ο εξορθολογισμός της λειτουργίας του δημόσιου τομέα και η μείωση της σπατάλης;

Πού βρίσκεται εν τέλει το σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας και την έξοδο της χώρας από την κρίση μια ώρα αρχύτερα;

Κακά τα ψέματα, φίλτατοι, και αρκετά έχουμε ακούσει από αυτά, τόσο το τελευταίο διάστημα όσο και τα προηγούμενα χρόνια.

Ο τόπος μας δεν μπορεί να ορθοποδήσει με φόρους.

Περισσότερο αποκρουστικός μόνον γίνεται, τόσο για εμάς όσο και για όσους διανοούνται ακόμη να βάλουν τα λεφτά τους στην πατρίδα μας, ώστε να κάνουν μια δουλειά…

Όσοι σκέπτονται να επιβάλουν νέους φόρους δεν αναλογίζονται τις στρατιές όσων είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές τα προηγούμενα χρόνια και τους λόγους για τους οποίους ήταν αναγκαία η περίφημη ρύθμιση των 100 δόσεων;

Εάν δεν υπάρξει -και μάλιστα σύντομα- εγκατάλειψη των ιδεοληψιών και σχεδίαση ενός δρόμου για την επιστροφή της χώρας στην παραγωγή και στις εξαγωγές, μέσω της τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, ουδείς θα είναι σε θέση ούτε φόρους να πληρώσει αλλά ούτε καλά-καλά και να ζήσει εδώ…