Νέος καπετάνιος, άπειρο πλήρωμα, κοντά στα... βράχια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Το κακό δεν είναι ότι ο καπετάνιος είναι νέος ή το πλήρωμα άπειρο. Το κακό είναι ότι τρώγονται μεταξύ τους, μιλούν διαφορετικές γλώσσες και δεν μπορούν να χαράξουν πορεία»…

Με τον τρόπο αυτόν περιέγραφε διάσημος Έλληνας εφοπλιστής το πρώτο τρίμηνο «Αριστερά» που βίωσε η χώρα, μιλώντας πρόσφατα σε εκπροσώπους του διεθνούς Τύπου.

Μία ημέρα αργότερα, ο φίλτατος αναπληρωτής υπουργός των Οικονομικών, Δ. Μάρδας, επιβεβαίωσε τουλάχιστον ένα τμήμα των εκτιμήσεων του ανθρώπου αυτού, δημοσιοποιώντας ευρέως την προχειρότητα (για να χρησιμοποιήσουμε έναν ήπιο όρο) με την οποία αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα τόσο τα δημόσια οικονομικά, όσο και η διεθνής αξιοπιστία της.

Ακόμη κι αν ο κ. Μάρδας κατόρθωσε χθες να βρει, μέσα σε μιάμιση ώρα και μεταξύ των δηλώσεών του σε δύο τηλεοπτικούς σταθμούς,  τα 400 εκατ. ευρώ που ισχυριζόταν ότι του έλειπαν, παραμένει άγνωστο εάν επίσης κατόρθωσε να αποκτήσει τη συναίσθηση των λόγων που οφείλει να έχει ένας αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών.

Δεν είναι ζήτημα ελαφρύ ούτε η αξιοπιστία της χώρας μας ούτε κι αν θα είναι σε θέση να τηρήσει τις υποχρεώσεις της στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό. 

Για μικρότερα ατοπήματα, άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους σε σοβαρές χώρες…

Στην Ελλάδα δεν είναι βέβαιον ότι το κατανοούμε πλήρως αυτό, παρά την αντίθετη εντύπωση που ενδεχομένως δίνουμε, εσχάτως, στους εταίρους και δανειστές μας, όπως διατείνεται ο φίλτατος κ .Γ. Ντάισελμπλουμ.

Κατά τον ίδιο, η ελληνική κυβέρνηση «αντιλαμβάνεται πολύ καλά» ότι «από τη στιγμή που δεν μπορείς να εξοφλήσεις τα χρέη σου, ακολουθεί μια 'τιμωρία'». Αν κρίνουμε από τα χθεσινά λεγόμενα του κ. Μάρδα, τούτο δεν είναι βέβαιον…

Ας ήταν, όμως, μόνον αυτό…

Όταν το κράτος έχει αναγκαστεί να καταφύγει σε εσωτερικό δανεισμό, όπως τον περιέγραψε χθες ο φίλτατος κ. Ν. Παππάς, υπουργός Επικρατείας, στερώντας από δημόσιους φορείς, ΟΤΑ, ακόμη και από νοσοκομεία πολύτιμη ρευστότητα, για να διασφαλίσει ότι θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις λοιπές υποχρεώσεις του, τι άλλο χρειάζεται να δούμε ώστε να πεισθούμε πως τα ψωμιά μας τελειώνουν και ότι ακολουθούμε λάθος ρότα;

Ωσάν να μην έφτανε η υπερφορολόγηση στην οποία υπέβαλαν τα εύκολα θύματα, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους όπως και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, οι έως τώρα κυβερνήσεις, η παρούσα έχει υποβάλει σύσσωμο τον ιδιωτικό τομέα σε πλήρη χρηματοδοτική ασφυξία και απόγνωση.

Ακόμη κι αν κατορθώναμε να κλείσουμε μια συμφωνία σήμερα με τους εταίρους και δανειστές μας, η οικονομία θα χρειαζόταν ένα ιδιαίτερα μακρύ χρονικό διάστημα για να καταφέρει να επουλώσει τα πρόσφατα τραύματά της.

Αντίθετα, ακόμη και χθες ακούγαμε τον Γ.Γ. του υπουργείου Οικονομικών Ν. Θεοχαράκη να απαριθμεί, με δηλώσεις του στο Mega, τις διαφωνίες που ακόμη έχουμε με τους εταίρους και δανειστές μας, τονίζοντας ότι θα είναι καθαρά πολιτικού χαρακτήρα η λήψη απόφασης για την επίτευξη συμφωνίας.

Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που τα βράχια πλησιάζουν, εμείς εμμένουμε στην ίδια πορεία.

Είναι, όμως, απαραίτητο μετά από πέντε χρόνια σκληρής ύφεσης και ανεργίας, και ενώ το καράβι έδειχνε να φτάνει σε σχετικά ασφαλή νερά, να πιούμε και το ποτήρι της χρεοκοπίας;

Η παρούσα κυβέρνηση ίσως δεν ήξερε, ίσως δεν ήθελε, ή ίσως δεν μπορούσε.

Όμως η εντολή που έλαβε στις 25 Ιανουαρίου ήταν σαφής: διαπραγματευτείτε και βρείτε λύση εντός ευρώ. 

Οφείλει να τη φέρει σε πέρας.