Αλέξη πάρε τ' όπλο σου...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η βαριά ζημιά που υφίσταται η ελληνική οικονομία και συνολικά η χώρα όσο βρίσκεται σε καθεστώς χρηματοδοτικής ασφυξίας και νομισματικής αβεβαιότητας τείνει να λάβει μη αναστρέψιμες διαστάσεις.

Η όποια αξιοπιστία είχαμε χτίσει χάνεται. Η δημοσιονομική πρόοδος εξανεμίζεται και η ίδια η οικονομία απειλείται με ύφεση, για ακόμη μία φορά.

Στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου, υπήρξε σαφής οπισθοχώρηση στην πραγματική οικονομία καθώς κάθε είδους βιομηχανική δραστηριότητα συρρικνώνεται ή μετακομίζει -αν δεν έχει βάλει ήδη λουκέτο-, ο εμπορικός κόσμος υψώνει κραυγή αγωνίας για το μέλλον του και ο τομέας των υπηρεσιών πλήττεται ξανά.

Στα μέτωπα τόσο των τραπεζών όσο και του τουρισμού, ενός τομέα που διαδραμάτιζε έως τώρα ρόλο ναυαρχίδας για την οικονομία, οι εξελίξεις είναι αρνητικές.

Η καταθετική βάση εξανεμίζεται ταχύτατα, ενώ τα κόκκινα δάνεια συνεχίζουν να αυξάνονται, διευρύνοντας το ενδεχόμενο περαιτέρω επισφαλειών για τις συστημικές τράπεζες, ενώ ο τουριστικός κλάδος, υπό το φως της συνεχιζόμενης αβεβαιότητας, απειλείται με πάγωμα κρατήσεων.

Ταυτόχρονα, την ώρα που η ευρωζώνη διανύει μια περίοδο πρωτοφανούς πιστωτικής χαλάρωσης -έως και αρνητικών επιτοκίων-, στην Ελλάδα η πιστωτική συρρίκνωση προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις παρατείνεται, ενώ τα περιθώρια των κρατικών έντοκων τίτλων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών γνωρίζουν συνεχή άνοδο, αποκλείοντας το ενδεχόμενο επανόδου της χώρας στις διεθνείς αγορές, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.

Όλα αυτά, δε, ενώ το κράτος τρώει τις σάρκες του, μεταφέροντας κονδύλια ασφαλιστικών ταμείων και άλλων δημόσιων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στην επόμενη δόση των υποχρεώσεών του προς εταίρους και λοιπούς διεθνείς δανειστές.

Η χώρα ζει στην κόψη του ξυραφιού και το «ατύχημα» εμφανίζεται σήμερα περισσότερο ορατό παρά ποτέ.

Ουδέποτε κατά το παρελθόν δεν είχε υπάρξει τέτοια διεθνής ομοφωνία ότι η Ελλάδα οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία και να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, προωθώντας το απαραίτητο πακέτο μεταρρυθμίσεων που θα την οδηγήσει εκτός κρίσης.

Χώρες οι οποίες, στο παρελθόν, είχαν εγείρει ενστάσεις αναφορικά με τις πολιτικές λιτότητας που προωθούνταν στην Ελλάδα, όπως οι ΗΠΑ, η Ιταλία ή ακόμη και η Γαλλία, πλέον μας καλούν ανοικτά να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, ώστε να μην οδηγηθούμε στην οδό της χρεοκοπίας.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, η πολιτική και η οικονομική πλατφόρμα βάσει της οποίας εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ήταν βιώσιμες, εκ των πραγμάτων δεν δύνανται να εφαρμοστούν.

Τα χρήματα για την υλοποίησή τους πολύ απλά δεν υπάρχουν.

Όπως αντίστοιχα δεν υπάρχει και έδαφος εμμονής στις κόκκινες γραμμές που ο ίδιος ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας περιέγραψε πρόσφατα, αναφερόμενος στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό, στο ΦΠΑ και στις ιδιωτικοποιήσεις.

Εμμονή στη διαφωνία οδηγεί κατά τρόπο μαθηματικό στη χρεοκοπία, ενώ οι περίφημες προτάσεις περί υποβολής στη λαϊκή ετυμηγορία, μέσω δημοψηφίσματος ή εκλογών, του τυχόν σχεδίου συμφωνίας στο οποίο θα καταλήξουμε με εταίρους και δανειστές, οδηγούν στο ενδεχόμενο αυτό μια ώρα αρχύτερα.

Υπό το πρίσμα αυτό, και του αδιεξόδου με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα, η λύση οφείλει να έλθει από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Εναπόκειται πλέον σε εκείνον να κάνει σήμερα τους απαραίτητους συμβιβασμούς, ώστε να δώσει στη χώρα καιρό να ανασάνει.

Περί αναβολής και όχι περί εγκατάλειψης σχεδίων πρόκειται.

Ούτως ή άλλως, εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει να σταθεί στα πόδια της, για ποια «σχέδια» θα μπορούμε να μιλάμε;