Τώρα είναι η ώρα του έντιμου συμβιβασμού

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παρούσα αβεβαιότητα σχετικά με την πορεία της χώρας, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στο ενδεχόμενο να στερέψει από χρήματα και να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της είτε προς διεθνείς δανειστές, είτε προς μισθωτούς, συνταξιούχους κ.ά. στο εσωτερικό, αποτελεί μια ασφαλή οδό προς την πλήρη απώλεια εμπιστοσύνης προς την ίδια και, συνεπακόλουθα, προς τη βέβαιη οικονομική κατάρρευσή της.

Ακόμη κι αν η κυβέρνηση όντως δεν διεμήνυσε προς τους εταίρους και δανειστές της ότι τα χρήματα τελειώνουν στις 9 του μηνός -όπως μετέδωσε το Reuters και διέψευσε στη συνέχεια η ίδια- επιφανή στελέχη της, όπως οι φίλτατοι Ν. Βούτσης και Π. Σκουρλέτης, φρόντισαν τις προηγούμενες ημέρες -με δημόσιες τοποθετήσεις τους- να καλλιεργήσουν επαρκείς ανησυχίες σχετικά με τις χρηματοδοτικές ικανότητές της.

Υπό το πρίσμα αυτό, το αξιοπερίεργο στην περίπτωση της Ελλάδας δεν αφορά το ύψος των καταθέσεων που αποσύρθηκαν στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου, που ενδέχεται να φθάνουν έως και τα 30 δισ. ευρώ, αλλά την παραμονή των υπολοίπων 150-160 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες, ως αποταμίευμα.

Όταν η σύγχυση, η ασάφεια και η αβεβαιότητα είναι κυρίαρχες και ουδείς μπορεί να προβλέψει επακριβώς τι θα μας ξημερώσει στις 8 ή στις 9 του μηνός, οπότε συγκαλείται το EuroWorking Group με αντικείμενο το τελευταίο μεταρρυθμιστικό πακέτο του φίλτατου κ. Βαρουφάκη, γιατί θα έπρεπε ο οποιοσδήποτε να είναι βέβαιος ότι αυτή η χώρα πατάει στέρεα στα πόδια της;

Από πού να αντλήσει αυτήν τη βεβαιότητα;

Πολλώ δε μάλλον που το μεταρρυθμιστικό πακέτο των 26 σελίδων, το οποίο έθεσε υπόψη των εταίρων και δανειστών μας η ελληνική κυβέρνηση, πρώτον, εμφανίζεται να έγινε δεκτό με επιφυλάξεις αλλά και «κόκκινες κάρτες» και, δεύτερον, εμπεριέχει προβλέψεις οι οποίες είτεθεωρούνται μη εφικτές, είτε -σε περίπτωση που όντως υλοποιηθούν- θα στερήσουν από την ελληνική οικονομία σημαντικά υψηλότερα ποσά από εκείνα που αντέχει να δώσει…

Διότι, πώς να το κάνουμε, το πρωτογενές πλεόνασμα ενός προϋπολογισμού δεν είναι τίποτε άλλο από τα παραπανήσια χρήματα που κατόρθωσε να μαζέψει το κράτος από τους φορολογούμενους, αφού κάλυψε τις λειτουργικές του ανάγκες.

Χρήματα τα οποία εάν δεν είχαν δοθεί για την πληρωμή φόρων θα μπορούσαν να είχαν διοχετευθεί στην κατανάλωση ή στην αποταμίευση, βελτιώνοντας έτσι τόσο το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων αυτής της χώρας, όσο και τη δυνατότητα του τραπεζικού συστήματος να προχωρά σε χορηγήσεις.

Έτσι, λοιπόν, όταν η παρούσα κυβέρνηση εμφανίζει προβλέψεις περί πρωτογενούς πλεονάσματος που κυμαίνονται από 1,5% έως 3% του ΑΕΠ, ώστε να μπορέσει να αποφύγει ορισμένες από τις μεταρρυθμίσεις που ούτως ή άλλως έχει ανάγκη ο τόπος (και έρχεται στη συνέχεια να υποστηρίξει ότι ο στόχος παραμένει στο 1,5%), το μόνο που κατορθώνει είναι να διακυβεύει την εμπιστοσύνη τόσο των πολιτών, όσο και του επενδυτικού κοινού προς την οικονομία της χώρας.

Όλα αυτά, δε, γιατί; Ώστε να λέγεται η τρόικα «Brussels Group» και το μνημόνιο «Λαλάκης ο περιπατητής», αλλά στην ουσία να προβλέπουν υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα ακόμη και από την προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων;

Φίλτατοι, αλλάξτε ρότα και μάλιστα γρήγορα, διότι προφανώς ο χρόνος τελειώνει και ουδείς σας έχει δώσει το δικαίωμα -συμπεριλαμβανομένου του κυρίαρχου λαού- να πείτε “Game over”.

Αναλάβετε τις ευθύνες σας και κάντε το σωστό.

Ελάτε σε συμφωνία με τους εταίρους μας και προωθείστε μέτρα που δεν θα γονατίσουν την οικονομία, η οποία ήδη έχει φθάσει στο τέλος της φοροδοτικής της ικανότητας, αλλά ικανά να την αναδιατάξουν και να την οδηγήσουν εκ νέου στην οδό της ανάπτυξης.

Εάν όντως επιθυμείτε την άνθηση της ελληνικής οικονομίας, μειώστε φόρους και δαπάνες του προϋπολογισμού και προωθήστε μέτρα για την απελευθέρωσή της από καρτέλ, συντεχνίες και κάθε είδους συμφέροντα που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να τη λυμαίνονται.

Εάν υπήρξε ποτέ μια ώρα για να γίνει αυτό στην πατρίδα μας, αυτή είναι τώρα…