Ελευθερία ή «μπάχαλο»;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι απαραίτητο να παλεύουμε ακόμη για τα προφανή σε αυτήν τη χώρα;

Είναι δυνατόν να αντιδικούν δύο υπουργοί της κυβέρνησης εάν θα έπρεπε ή όχι να «επιτραπεί» στην Αστυνομία να επιβάλλει την τάξη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και να απομακρύνει από εκεί όσους έχουν καταλάβει το κτίριο της Πρυτανείας του, εδώ και τόσες ημέρες;

Είναι δυνατόν τόσο οι πρυτανικές, όσο και οι αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές να ζητούν την επέμβαση της Αστυνομίας και η «Πολιτεία» να κωφεύει;

Για ποια συντεταγμένη Πολιτεία μιλάμε τότε, άραγε, και σε τι προσομοιάζει αυτή με εκείνες που απαντούμε στον υπόλοιπο «δυτικό κόσμο»;

Η απόφαση, χθες, του πρωθυπουργού Α.Τσίπρα να θέσει υπό τη σκέπη του υπουργείου Δικαιοσύνης, το Προστασίας του Πολίτη, αποτελεί σαφώς ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση καθώς εκτονώνει το κύμα δυσφορίας που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία και τον πολιτικό κόσμο της χώρας από την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζονται οι καταλήψεις.

Αποτελεί, όμως, μόνον ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της αποκατάστασης της ομαλότητας και ασφαλώς δεν αποτελεί ένα ολοκληρωμένο «μήνυμα» προς όσους παραβιάζουν τη νομιμότητα.

Πέραν των όσων διαδραματίστηκαν χθες στον προαύλιο χώρο της Βουλής, ή στα Προπύλαια του ΕΚΠΑ με την απομάκρυνση πανεπιστημιακών από αντιεξουσιαστές, επίσης χθες ήσαν υπό κατάληψη, η ίδια η Πρυτανεία του ΕΚΠΑ, τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα, το γραφείο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μιχελογιαννάκη στο Ηράκλειο της Κρήτης, το Δημαρχείο Ξάνθης και το Δημαρχείο Νέας Σμύρνης, ενώ αντίστοιχες καταλήψεις είδαμε και τις προηγούμενες ημέρες, στη Θεσσαλονίκη και αλλού.

Και όλα αυτά, με αιτήματα που σχετίζονται με τους καταδικασθέντες για τρομοκρατικές πράξεις εγκλείστους του Κορυδαλλού…

Επιδεικνύοντας στάση ανοχής έναντι των καταλήψεων αυτών, ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση τόσο προς τους ίδιους τους καταληψίες όσο και προς την κοινωνία, αν όχι ότι η Ελλάδα είναι «ξέφραγο αμπέλι» και ότι ο νόμος εφαρμόζεται επιλεκτικά;

Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι πλήρως κατοχυρωμένο στην πατρίδα μας, τόσο στο Σύνταγμα, όσο και στους νόμους της χώρας.

Όμως, στο ίδιο Σύνταγμα και στους ίδιους νόμους είναι κατοχυρωμένες και όλες οι λοιπές ελευθερίες που καταπατούν όσοι καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, είτε αυτά είναι πανεπιστήμια, είτε δημαρχεία, είτε γραφεία ή οτιδήποτε άλλο…

Αυτά είναι ζητήματα που θεωρούνται διευθετημένα -από την εποχή του Διαφωτισμού- για τον δυτικό κόσμο και τον διαχωρίζουν από την υπόλοιπη Υφήλιο…

Υπό το πρίσμα αυτό, ποιο είναι το νόημα της επίδειξης υπέρμετρης ανοχής έναντι φαινομένων βίας;

Οι πανεπιστημιακοί που επιχείρησαν χθες να διαδηλώσουν ειρηνικά στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και απομακρύνθηκαν υπό την απειλή χρήσης βίας από τους «αντιεξουσιαστές», δεν έχουν δικαιώματα; Είναι «παιδιά ενός κατώτερου Θεού»;

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι και βεβαίως ας μην καταλύουμε τα πάντα.

Διότι, τότε, το μόνο που κάνει αυτή η κυβέρνηση είναι να παίζει το παιχνίδι όσων ακραίων, από τη μια ή την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, όντως αντιπαλεύουν τη Δημοκρατία και τις ελευθερίες που την συνοδεύουν, στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ολισθηρή οδό, η οποία όχι μόνον θέτει εν αμφιβόλω το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά κυριότερα, το ίδιο το κράτος Δικαίου.

Άλλο ελευθερία και άλλο μπάχαλο…