Στα έδρανα και στα... κάγκελα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κουβέντα για το χθες, που επιχειρεί να ανοίξει η κυβερνητική πλειοψηφία, ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, με την κατάθεση πρότασης για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής με αντικείμενο το μνημόνιο, είναι μια λάθος κουβέντα.

Είναι λάθος όχι επειδή θα ανοίξει αυτή η συζήτηση -διότι οφείλει να συζητηθεί και «επισήμως», κάποια στιγμή, αυτό που όλη η Ελλάδα κουβεντιάζει εδώ και πέντε χρόνια-, αλλά επειδή ανοίγει με λάθος τρόπο, σε λάθος στιγμή και με λάθος αντικείμενο.

Οι τέσσερις κρίσιμες περίοδοι που αφορά η πρόταση αυτή (Οκτώβριος 2009 - Μάιος 2010, Μάιος 2010 - Νοέμβριος 2011, Νοέμβριος 2011 - Μάιος 2012 και Ιούνιος 2012 -  Ιανουάριος 2015) ούτε καν ακουμπούν τις χρονικές περιόδους κατά τις οποίες σημειώθηκαν τα αίτια για τα οποία η χώρα αναγκάστηκε να καταφύγει στο μνημόνιο.

Πρώτα από όλα, δεν αφορούν ούτε το κρίσιμο διάστημα έως το 2009, ήτοι της διακυβέρνησης του τόπου από τη Ν.Δ., στη διάρκεια του οποίου υπήρξε σαφής δημοσιονομικός εκτροχιασμός, ούτε βεβαίως τα έτη που προηγήθηκαν, στη διάρκεια των οποίων μεγεθύνθηκε το δημόσιο χρέος.

Εξ ορισμού, δηλαδή, η πρόταση αφορά τη χρονική περίοδο από το 2009 έως το 2015, θέτοντας  στο περιθώριο το σύνολο των ετών που προηγήθηκαν και οδήγησαν τη χώρα στην έξωσή της από τις διεθνείς αγορές, και άρα στην ανάγκη να καταφύγει σε δανεισμό από τους εταίρους της και το ΔΝΤ, βάσει μνημονίου…

Διότι, βεβαίως, όταν είσαι με το «πιστόλι στον κρόταφο», λίγα είναι εκείνα που μπορείς να κάνεις…

Δεύτερον, η πρόταση αφορά στην αναζήτηση πολιτικών ευθυνών για την υπαγωγή της χώρας σε μνημόνιο, ενώ ήδη οι ευθύνες αυτές έχουν καταλογιστεί μέσω των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων που μεσολάβησαν στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας και οδήγησαν τελικά στην αλλαγή του πολιτικού χάρτη της χώρας…

Τρίτον, η πρόταση αυτή κατατίθεται ενώ προβάλλει ισχυρό το ενδεχόμενο η Ελλάδα να οδηγηθεί εκ νέου σε μνημόνιο, καθώς παραμένει αποκλεισμένη από τις αγορές και η χρηματοδότησή της εναπόκειται σε κάποιου είδους νέα συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές, είτε αυτή θα λέγεται μνημόνιο, είτε «Γιάννης Αγιάνης», με ένα ή πολλά «ν»…

Εάν όντως υπάρξει μια τέτοια συμφωνία, θα αποτελέσει άραγε και αυτή αντικείμενο της έρευνας της Εξεταστικής Επιτροπής που προτείνεται να συγκροτηθεί;

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι!

Η κατάθεση της πρότασης αυτής και το άνοιγμα της συγκεκριμένης συζήτησης είναι βέβαιον ότι θα οδηγήσουν τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου σε ένα κρεσέντο αντιπαράθεσης, εν μέσω μιας ήδη ταραγμένης περιόδου, που μόνον δεινά υπόσχεται για τη χώρα. 

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί πράγματι να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, ας εξετάσει όλα αυτά που προτείνει να εξετάσει, αλλά κυριότερα ας εξετάσει τι προηγήθηκε ώστε να οδηγηθούμε στη σημερινή μας κατάντια…

Ας δει τον εκτροχιασμό των δαπανών κατά τη διάρκεια των ετών της δραχμής αλλά και του ευρώ, ας δει τη σταδιακή αλλά σχεδόν πάντα αυξητική και ανοδική καμπύλη του  δημόσιου χρέους και βεβαίως ας δει τους λόγους για τους οποίους η ελληνική οικονομία έπαψε να παράγει και εξαρτιόταν ολοένα και περισσότερο από τα δανεικά για να επιβιώσει.

Ας δει τα Greek statistics, ας δει τις απογραφές της οικονομίας επί ΠΑΣΟΚ και επί Ν.Δ., ας δει τα εξοπλιστικά, ας δει τις σπατάλες και τα κάθε λογής σκάνδαλα, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και εκείνου που αφορά στην παντελή απουσία σεβασμού στο χρήμα του φορολογούμενου πολίτη.

Εκείνην την απουσία σεβασμού που επέτρεπε συστηματικά να χορηγούνται συντάξεις σε νεκρούς, επιδόματα σε ανάπηρους-μαϊμού και ο δημόσιος τομέας να λειτουργεί σαν ξέφραγο αμπέλι για τις κάθε λογής συντεχνίες, καρτέλ και συμφέροντα.

Διότι, βεβαίως, δεν χρειαζόμασταν μνημόνιο για να τα διαπιστώσουμε όλα αυτά…

Ας τα δει όλα, λοιπόν, και όχι μόνον αυτά που επιθυμεί να δει, διότι -πώς να το κάνουμε- έτσι όπως πάει να τα δει, τα βλέπει λάθος…