Κάθε λιμάνι και καημός...κάθε υπουργός και γνώμη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι τουλάχιστον.... βέβαιον ότι όταν ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη πρωτοτραγούδησαν, το 1963, το «Κάθε λιμάνι και καημός», σε στίχους Πυθαγόρα και μουσική Γιώργου Κατσαρού, στην ταινία «Το κάθαρμα», δεν είχαν στο μυαλό τους ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τη σημερινή κυβέρνηση...

Ούτε, βεβαίως, είχαν οι φίλτατοι Γιάννης Δραγασάκης και Θοδωρής Δρίτσας στο μυαλό τους το συγκεκριμένο τραγούδι όταν εμφανίζονταν, το προηγούμενο Σάββατο, να «αντιδικούν» εξ αποστάσεως -ακόμη και μέσω twitter- για το μέλλον του πρώτου λιμανιού της χώρας και του ΟΛΠ.

Όμως, με τις πράξεις και τα λεγόμενά της, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα σαφώς φέρνει στο μυαλό μας τόσο τον τίτλο του τραγουδιού αυτού, όσο και το ρεφρέν του, που κάνει λόγο για «θάλασσα δίχως άκρη»...

Διότι πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς τις συνεχείς αντιπαραθέσεις, διαψεύσεις και αλληλοαναιρέσεις μεταξύ υπουργών, αναπληρωτών υπουργών και ακόμη και του ίδιου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, επί σειράς ζητημάτων, που χαρακτήρισαν το πρώτο δίμηνο της διακυβέρνησης Τσίπρα;

Αν παραμερίσει κανείς το άκομψο της όλης υπόθεσης περί του μέλλοντος της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, με τον φίλτατο αναπληρωτή υπουργό Ναυτιλίας Θ. Δρίτσα να αδειάζει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και αρμόδιο για τον συντονισμό των υπουργείων οικονομικού ενδιαφέροντος Γ. Δραγασάκη, ενώ αυτός δεν είχε καν προλάβει να ολοκληρώσει την επίσκεψή του στην Κίνα, υπάρχει προφανώς και η παράμετρος της σοβαρότητας και του ενιαίου λόγου για την κυβέρνηση...

Νοείται να «υπενθυμίζει» ο ένας στον άλλο τι προβλέπουν οι προγραμματικές θέσεις της κυβέρνησης και μάλιστα μέσω δηλώσεων διά του Τύπου και εν τέλει πριν υπάρξει αναλυτική ενημέρωση εκ μέρους του κ. Δραγασάκη προς την ίδια την κυβέρνηση, αναφορικά με τα πεπραγμένα των επαφών του στο Πεκίνο και των όποιων τινών συμφώνησε εκεί;

Νοείται, αντίστοιχα, να υπάρχουν εντός του περιορισμένου χρονικού διαστήματος των δύο μηνών που βρίσκεται εν ζωή αυτή η κυβέρνηση τρεις διαψεύσεις μεταξύ του υπουργού Οικονομικών και της αναπληρώτριάς του, Νάντιας Βαλαβάνη, επί μείζονος σημασίας θεμάτων, όπως οι προβλέψεις για τη ρύθμιση των 100 δόσεων, τα έσοδα του ΤΑΙΠΕΔ και ο φόρος επί των ακινήτων;

Νοείται, ακόμη, την ίδια ώρα που ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός , Π. Λαφαζάνης, καθιστά σαφές ότι «καμία ιδιωτικοποίηση δεν πρόκειται να γίνει στην ενέργεια...», ο κ. Βαρουφάκης να υπόσχεται διαφορετικά πράγματα προς τους εταίρους και δανειστές μας, όπως φέρεται να έπραξε και ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, να μιλά για συμφωνία συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου του Αιγαίου με τις ΗΠΑ, εξειδικεύοντας μάλιστα και τα ποσοστά σε 70-30;

Ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης, είτε της μιας υπόθεσης, είτε της άλλης, ή της ορθότητάς τους, τελικά ποιος εκφράζει την κυβέρνηση επί ζητημάτων ενέργειας και ιδιωτικοποιήσεων ή διεθνών συνεργασιών; Ο κ. Λαφαζάνης, ο κ. Βαρουφάκης ή ο υπουργός Άμυνας και ποιου τον λόγο πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας;

Ενδεχομένως να υπάρχει μια σχετική απόσταση μεταξύ όσων πρέσβευε ο ΣΥΡΙΖΑ ενόσω βρισκόταν στην αντιπολίτευση και όσων πρεσβεύει τώρα.

Ενδεχομένως η απόσταση αυτή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να γεφυρώνεται ή να μη γεφυρώνεται στις ημέρες μας, υπό το φως των προβλημάτων που διέρχεται η χώρα.

Όμως, χρήσιμο θα ήταν, τουλάχιστον, αυτοί οι άνθρωποι να μιλούν και μεταξύ τους ώστε να αρθρώνουν ενίοτε έναν ενιαίο λόγο.

Πού ξέρετε, μπορεί έτσι να βρουν τελικά άκρη και για τα δικά μας προβλήματα...