«Άστοχο» το πλεόνασμα, «αέρας» και το χρέος...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια εποχή κατά την οποία κύριο ζητούμενο είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας, με στόχο την έξοδό της από την κρίση, το μόνο στοιχείο που εμφανίζεται να επικρατεί είναι «η δημιουργική ασάφεια».

Ασάφεια ως προς τη δημοσιονομική προσαρμογή, με τη φιλτάτη κ. Ε. Παναρίτη να διατείνεται, χθες στην «Καθημερινή», ότι «δεν υπάρχει στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα»...

Ασάφεια ως προς την αποπληρωμή του χρέους, με τον επίσης φίλτατο κ. Α. Φλαμπουράρη, να υποστηρίζει -και πάλι στην «Καθημερινή»- έστω και χαριτολογώντας, ότι το χρέος είναι «αέρας» και «γι' αυτό κι εμείς θα τους πληρώσουμε με αέρα!...».

Αλλά συνάμα και σαφήνεια, δίχως χιούμορ αυτήν τη φορά, από τον ίδιο στην εφημερίδα Real News, αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις οποίες είπε -παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις μας- ότι δεν πρόκειται να πωληθεί η δημόσια περιουσία, «ούτε τα λιμάνια, ούτε τα αεροδρόμια, ούτε ο σιδηρόδρομος»...

Όλα αυτά, δε, την ίδια ώρα που οι σχέσεις της χώρας με τους εταίρους και δανειστές της βρίσκονται ήδη στο ναδίρ, η οικονομία αλλά και τα δημόσια ταμεία ασφυκτιούν από πλευράς ρευστότητας και το φάσμα της ύφεσης εμφανίζεται εκ νέου απειλητικό...

Ίσως, κατά την εκτίμηση της κυβέρνησης, η ύπαρξη αυτής της «δημιουργικής ασάφειας» να είναι εποικοδομητική και να συντρέχει στην εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπιμοτήτων.

Κατά άλλους, ωστόσο, απλώς επιβαρύνει περαιτέρω μια ήδη ιδιαίτερα βεβαρημένη εικόνα και αποδομεί περαιτέρω την αξιοπιστία μας.

Διότι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό να υποστηρίζει κανείς ότι ενδεχομένως να μην καταστεί εφικτή η επίτευξη του εφετινού στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, εξαιτίας, φερ' ειπείν της επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών και άλλο το να ισχυρίζεται πως κυριολεκτικά δεν υπάρχει στόχος ως προς το ύψος του, διότι στο κείμενο της συμφωνίας μας με τους εταίρους υιοθετήθηκε ο όρος «appropriate», ελληνιστί «κατάλληλο» ή «προσήκον»...

Είναι, άραγε, απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι η ασάφεια, όσο δημιουργική κι αν χαρακτηριστεί, ενίοτε μπορεί να επενεργήσει και αρνητικά όταν έρθει η ώρα της... αποσαφήνισης, την οποία -κατά κανόνα- επιβάλλει ο ισχυρότερος εκ των δύο σε μια διαπραγμάτευση;

Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι στην έναρξη του τρέχοντος κύκλου διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης υποστήριζε ότι η χώρα μας δεν θα χρειαστεί την τελευταία δόση των 7,2 δισ. ευρώ, και πως τώρα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να την αποκτήσει;

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι.

Η Ελλάδα διανύει σήμερα μια περίοδο νομισματικής και βεβαίως οικονομικής αβεβαιότητας, αλλά συνάμα και μια πρωτοφανή κρίση ρευστότητας, εξαιτίας της έλλειψης αξιοπιστίας που εμφάνισε εκ νέου, στη διάρκεια του τελευταίου διαστήματος.

Μπορεί ο φίλτατος κ. Βαρουφάκης να έχει δίκιο όταν λέει ότι τα δάνεια δεν πρέπει να ξεπληρώνονται με νέα δάνεια, όμως -έτσι όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα- δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά εκείνος που χαράσσουν οι θεμελιώδεις επιλογές που έχει κάνει η χώρα μας στο πλαίσιο της ευρωζώνης.

Εν πάση, δε, περιπτώσει, εάν υπάρχει μια περίπτωση τροποποίησης ορισμένων στοιχείων από αυτές τις επιλογές, ώστε να ελαφρυνθεί το φορτίο του χρέους που φέρουμε, τούτο μπορεί να γίνει μόνον εάν οι εταίροι -και δανειστές μας- μας εμπιστεύονται.

Και η εμπιστοσύνη δεν χτίζεται ούτε όταν θεωρούμε πως δεν υπάρχει στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα, ούτε ακόμη κι όταν -έστω αστειευόμενοι- υποστηρίζουμε ότι θα αποπληρώσουμε το χρέος με αέρα...