Το ευρώ είναι το μόνο ερώτημα, σύντροφοι!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο κι αν το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του, απλώς και μόνον η μνεία του ζητήματος περί διενέργειας δημοψηφίσματος, ή οποιασδήποτε άλλης λύσης που να αφορά τη συντεταγμένη έκφραση της βούλησης του εκλογικού σώματος, συνεπάγεται την αναγκαστική προσφυγή της χώρας στο «απαγορευμένο» ερώτημα: «μέσα ή έξω;»...

Οποιοδήποτε άλλο ερώτημα είναι πολύ απλά ανεπαρκές...

Ακριβώς το ίδιο πράγμα είχαν πει και οι φίλτατοι Μέρκελ και Σαρκοζί, στον επίσης φίλτατο ΓΑΠ, στις Κάννες, και εκείνος έσπευσε να παραδώσει τα κλειδιά στον επόμενο...

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η παρούσα κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο να παραπέμψει στη λαϊκή ετυμηγορία τυχόν άρνηση των δανειστών να συναινέσουν σε όσα τους προτείνει, θα μπορούσε το ερώτημα ενός πιθανού δημοψηφίσματος να αφορά ζητήματα οικονομικής ή δημοσιονομικής πολιτικής ή κάτι άλλο, φερ' ειπείν, σχετικό με την τρόικα;

Χάριν συζητήσεως, να πούμε ότι ίσως και να μπορούσε, όπως αντίστοιχα, χάριν της ιδίας συζητήσεως να πούμε ακόμη ότι το εκλογικό σώμα θα μπορούσε να ταχθεί υπέρ των κυβερνητικών θέσεων και κατά των εταίρων και δανειστών.

Τότε τι θα γινόταν;

Η κυβέρνηση θα μετέφερε το περήφανο «όχι» του ελληνικού λαού στους δανειστές μας και εκείνοι είτε θα πτοούνταν και θα τρέπονταν σε φυγή, παραδίδοντας στην Ελλάδα τα κλειδιά της ΕΚΤ, είτε απλώς θα μας γυρνούσαν την πλάτη...

Επειδή, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα καλό θα ήταν να μην έχουμε αυταπάτες, είναι μάλλον προφανές ότι το δεύτερο ενδεχόμενο είναι το επικρατέστερο...

Ας μην αυταπατώμεθα, φίλτατοι.

Το ερώτημα περί παραμονής ή όχι της χώρας στο ευρώ συνιστά «χαρακίρι» καθώς δεν θα απαντηθεί στην κάλπη, αλλά στα γκισέ και στα ΑΤΜ των τραπεζών, την επομένη της τυχόν εξαγγελίας ενός δημοψηφίσματος.

Εάν έχει συντελεστεί ένα θαύμα, καθ' όλη τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, αυτό -δίχως αμφιβολία- αφορά στο ύψος του αποταμιεύματος που παραμένει ακόμη στην Ελλάδα με τη μορφή καταθέσεων.

Στα τέλη του προηγουμένου έτους γυρνοβολούσε περί τα 155-160 δισ. ευρώ και στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου μειώθηκε κατά 20-25 δισ. ευρώ, σύμφωνα με όσα έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας.

Σε περίπτωση εξαγγελίας διενέργειας δημοψηφίσματος, εσείς πού λέτε να κάτσει η «μπίλια» και ακριβώς με ποια ταχύτητα θα συνεχιστούν οι εκροές καταθέσεων;

Εκτός κι αν μαζί με την εξαγγελία αυτή υπάρξουν και μέτρα ελέγχου της κίνησης των κεφαλαίων... Αλλά τότε, φίλτατοι, θα το έχουμε χάσει το καράβι.

Τόσο ως οικονομία, όσο και ως χώρα ή ως άτομα, πλην όσων έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό...

Έτσι, λοιπόν, σε όσους ενδεχομένως το έχουν ξεχάσει, να θυμίσουμε ότι η λαϊκή εντολή είναι νωπή και ότι αυτή -ό,τι άλλο κι αν αφορούσε- προϋπέθετε την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη...

Όσο κι αν τους διαψεύδει το υπουργείο Οικονομικών ή το Μέγαρο Μαξίμου, οι δημοσιογράφοι της Corriere della Sera είχαν απόλυτο δίκιο να «τσοντάρουν» εντός εισαγωγικών τη λέξη «ευρώ» δίπλα στην επίμαχη απάντηση του φίλτατου Γιάνη (με ένα «ν») Βαρουφάκη.

Και είχαν δίκιο να το πράξουν, διότι αυτό είναι το μόνο ειλικρινές, έντιμο και λογικό ερώτημα που μπορεί να τεθεί υπό τις περιστάσεις.

Είναι όμως ένα απαγορευμένο ερώτημα, το οποίο -ούτως ή άλλως- βρήκε την απάντησή του σχεδόν προ δεκαπενταετίας, και έτσι ας μην το κουράζουμε πολύ το θέμα με τα δημοψηφίσματα...