Το κρέας, το ψάρι και η ψαρόσουπα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η μακρά και επίπονη συζήτηση για τη χώρα μας προφανώς δεν αφορά ούτε ότι η τρόικα βαφτίστηκε «θεσμοί», ούτε ότι το μνημόνιο θα λέγεται εφεξής κάπως αλλιώς, ούτε, βεβαίως, ότι η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ θα αποκαλείται, πλέον, "συμφωνία Τσίπρα - Γκουρία", όσο κι αν όλα αυτά υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...

Το πραγματικό ζήτημα σε σχέση με την Ελλάδα έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι μέχρι στιγμής υπαναχωρήσεις, τόσο της κυβέρνησης όσο και των εταίρων και δανειστών μας, έδωσαν ένα πραγματικό «φιλί της ζωής» στη χώρα μας.

Πρόκειται, δε, για μια ανάσα που δόθηκε κυριολεκτικά την ύστατη ώρα, και είχε ως αποτέλεσμα, μετά το Eurogroup της προηγουμένης Παρασκευής και την τριήμερη αργία που το ακολούθησε, τα τραπεζικά γκισέ να είναι ανοικτά σήμερα το πρωί, όπως θα είναι και αύριο και μεθαύριο...

Όπως ο φίλτατος Μάικλ Νούναν, ομοτράπεζος στο Eurogroup του επίσης φίλτατου Γιάνη (με ένα ν) Βαρουφάκη, είπε μετά την τελευταία συνεδρίαση του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, "η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα ήταν ότι το τραπεζικό σύστημά της θα παρέδιδε το πνεύμα την επόμενη Τετάρτη", εάν δεν υπήρχε συμφωνία...

Από τη στιγμή που απεφεύχθη, έστω και πρόσκαιρα, αυτός ο φόβος, δεδομένου ότι η κυβέρνηση αναγνώρισε ότι βρίσκεται σε "πρόγραμμα", η πραγματική -η επί της ουσίας- συζήτηση για τη χώρα μας έχει ανοίξει.

Το γεγονός ότι η συζήτηση αυτή εξελίσσεται και πάλι με όρους "λωτοφαγίας" μπορεί να μην είναι ενθαρρυντικό ή ιδιαίτερα εποικοδομητικό, όμως υπό το φως τόσο της έντασης με τους εταίρους, όσο και της εσωκομματικής αντιπαράθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ, τούτο αποτελεί μάλλον το έλασσον παρά το μείζον.

Μπορεί, για παράδειγμα, η λίστα μεταρρυθμίσεων που αναμένεται να στείλει σήμερα, με καθυστέρηση, η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, να αφορά έναν μη κοστολογημένο κατάλογο με γενικότητες, μεταξύ άλλων, όπως η "πάταξη της φοροδιαφυγής" ή "η καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς", όμως το σημαντικό της υπόθεσης αυτής είναι ότι τον στέλνει, αντί να "τον σκίσει με έναν νόμο και ένα άρθρο".

Διότι από τη στιγμή και μετά που "συζητά" και αναγνωρίζει τη δυνατότητα της άλλης πλευράς να ασκήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας που διαθέτει, υπάρχει μια σαφής και ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ποιοτική αναβάθμιση αυτής της συζήτησης.

Μιας συζήτησης, η αλήθεια είναι, που ουδέποτε διεξήχθη ακριβώς όπως θα όφειλε να διεξαχθεί, ούτε στις Βρυξέλλες, ούτε στην Αθήνα, ούτε οπουδήποτε αλλού, συμπεριλαμβανομένων των αμφιθεάτρων του LSE...

Μια συζήτηση η οποία θα αφορά στον προσδιορισμό των πλέον δόκιμων τρόπων μέσω των οποίων αυτή η χώρα θα μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της, δίχως να εξοντώνει τους φορολογούμενούς της, όπως γινόταν επί της προηγούμενης διακυβέρνησης, αλλά ούτε και να τους αντιμετωπίζει ως ηλιθίους, όσους εξ αυτών είναι συνεπείς, όπως η παρούσα κυβέρνηση...

Μια συζήτηση, η οποία θα τονώνει, αντί να καταρρακώνει, την αξιοπιστία της χώρας μας και η οποία -εφόσον ευοδωθεί- θα καταστήσει εκ νέου την Ελλάδα χώρα κανονική, αναπτυσσόμενη ομαλά και κατά τρόπο βιώσιμο μακροπρόθεσμα.

Τώρα, εάν η παρούσα κυβέρνηση αποφασίσει στη διάρκεια της συζήτησης αυτής ότι είναι προτιμότερο να συνεχίζει να βαφτίζει το κρέας ψάρι και να σφυρίζει αδιάφορα παρά τη Σαρακοστή της κρίσης, δεν θα έχει κάνει μόνον μια "σούπα", αλλά θα έχει απεμπολήσει και μία μοναδική, την τελευταία ίσως, ευκαιρία που έχει ακόμη αυτός ο τόπος να βρει το δρόμο του...