Οι πολιτικές θέλουν τεκμηρίωση...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε συνεδριάσεις που γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες, ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς διαμείβεται, πέραν, προφανώς, όσων συμμετέχουν σε αυτές.

Έτσι, λοιπόν, στο βαθμό που ευσταθούν όσα μεταφέρθηκαν προς τους εκπροσώπους του Τύπου και είδαν το φως της δημοσιότητας μετά τη λήξη του τελευταίου Eurogroup και της Συνόδου Κορυφής, την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη αντίστοιχα, η Ελλάδα προσέγγισε αυτές τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις δίχως «χαρτί και μολύβι»...

Δίχως, δηλαδή, μια αναλυτική και κοστολογημένη «αφήγηση» όσων ζητά και όσων προτείνει, έργο το οποίο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν στη συνέχεια οι περίφημες «τεχνικές επιτροπές», που συνεδρίασαν την Παρασκευή και το Σάββατο που πέρασαν.

Η απόρριψη του ενδεχομένου ολοκλήρωσης του μνημονίου ήταν σαφής, όπως και η άρνηση υποβολής αιτήματος παράτασής του, με κύριο επιχείρημα την ανάγκη τερματισμού της παρούσας πολιτικής λιτότητας, που οδήγησε τη χώρα σε ανθρωπιστική κρίση και εμποδίζει την ανάκαμψη της οικονομίας. Αντίστοιχα, σαφές ήταν και το αίτημα περί προγράμματος-γέφυρας...

Στο πλαίσιο αυτό, οι κοινοτικοί εταίροι της χώρας μας άκουσαν επί μακρόν την ελληνική αφήγηση, σχετικά με τις δραματικές επιπτώσεις που είχε η εφαρμογή συγκεκριμένων μνημονιακών πολιτικών, όμως στο τέλος της ημέρας δεν έφυγαν από τις παραπάνω συνεδριάσεις με ένα κομμάτι χαρτί με την κοστολόγηση όσων άκουσαν...

Με άλλα λόγια, την οικονομική μετάφραση της ανάκλησης σειράς μέτρων που έχουν ανακοινωθεί από την ελληνική πλευρά, όπως ο τερματισμός του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, η κατάργηση του μέτρου της διαθεσιμότητας, οι αλλαγές στη φορολογία ακινήτων κ.ά., τα οποία ανατρέπουν ριζικά τις έως τώρα δεσμεύσεις της Ελλάδος και φυσικά την πορεία εσόδων του προϋπολογισμού.

Όπως, αντιστοίχως, δεν είδαν αποτυπωμένο σε αριθμούς το αίτημα της ελληνικής πλευράς για χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας, μέσω της μείωσης του επιπέδου του πρωτογενούς πλεονάσματος ή τον χρονικό ορίζοντα που προτείνεται για αυτό.

Η επιλογή αυτή της ελληνικής κυβέρνησης, αναμφίβολα, συνιστά τμήμα της τακτικής που ακολουθεί κατά την παρούσα διαδικασία και διαθέτει ορισμένα πλεονεκτήματα, που αφορούν στην ουσία της διαπραγμάτευσης...

Συνάμα, όμως, στερεί από τους συνομιλητές της τη διαύγεια που μπορούν να προσφέρουν τα στοιχεία και οι αριθμοί, καθώς και τη δυνατότητα να προσμετρήσουν τον βαθμό αποφασιστικότητας με τον οποίο προσεγγίζει η Αθήνα την παρούσα διαπραγμάτευση.

Ηχεί, για παράδειγμα, διαφορετικά εάν αντιπροτείνεις ένα μέτρο για κάποιο που επιθυμείς να καταργήσεις -τα περίφημα ισοδύναμα- και αλλιώς εάν δεν το προτείνεις, γεγονός που έθιξε και ο φίλτατος Ζ. Κλ. Γιούνκερ ...

Βεβαίως, μια διαπραγμάτευση όπως η παρούσα δεν αφορά μόνον σε αριθμούς και ορθώς τονίζει η ελληνική πλευρά ότι οι άνθρωποι είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν σημασία και όχι οι αριθμοί...

Όμως, όσο χρήσιμο κι αν είναι από πολιτικής πλευράς να εξελίσσονται μαζικές διαδηλώσεις υπέρ των ελληνικών θέσεων στην Αθήνα ή ανά τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τούτες δεν μπορούν να θεωρηθούν όπλο μιας διαπραγμάτευσης.

Τι ακριβώς θα έχουν να εξιστορήσουν προς τα εθνικά τους κοινοβούλια οι εταίροι μας σε περίπτωση που συναινέσουν με τα όποια αιτήματά μας; Ότι το έπραξαν επειδή ήταν σε εξέλιξη μια διαδήλωση;

Για την φίλτατη κ. Μέρκελ, για παράδειγμα, μάλλον μεγαλύτερη επίδραση μπορεί να έχει το χθεσινό αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών για το κοινοβούλιο της πόλης -ομόσπονδου κρατιδίου- του Αμβούργου, όπου το κόμμα της υπέστη μεγάλες απώλειες, ενώ οι ευρωσκεπτικιστές σημείωσαν άνοδο, παρά η όποια διαδήλωση δέκα ή είκοσι χιλιάδων ατόμων, ακόμη κι αν αυτή γίνεται στο Βερολίνο...