Το στοίχημα θα κριθεί στη σοβαρότητα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο μαραθώνιος υπέρ του ελληνικού ζητήματος, στον οποίο έχουν επιδοθεί ανά την Ευρώπη οι φίλτατοι Α. Τσίπρας και Γ. Βαρουφάκης, έχει ελπίδα να στεφθεί με επιτυχία μόνον εάν κατορθώσει να πείσει εταίρους και δανειστές ότι υπάρχει σοβαρό και αποτελεσματικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας.

Οτιδήποτε λιγότερο πολύ απλά δεν αρκεί.

Μέχρι στιγμής, δε, πέραν των περίφημων εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης αλλά και του καταιγισμού δηλώσεων υπουργών της παρούσας κυβέρνησης, πριν και μετά την ορκωμοσία τους, για το «ξήλωμα» των έργων της προηγούμενης διακυβέρνησης, πλήρες σχέδιο προς αυτήν την κατεύθυνση δεν έχει υπάρξει.

Μολονότι ο φίλτατος κ. Βαρουφάκης, κατά τις συναντήσεις που έχει με ομολόγους του, κάνει συνεχώς λόγο για μεταρρυθμίσεις και για την ανάγκη εξασφάλισης ανταγωνιστικότητας εκ μέρους της ελληνικής οικονομίας, ταυτόχρονα εμφανίζεται κατά τρόπο σχεδόν μονότονο ως αποδέκτης επισημάνσεων σχετικά με την ανάγκη προώθησης αυτών των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, με κυριότερη εκείνην του φορολογικού συστήματος.

Αν δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη φοροδιαφυγή ή να φορολογήσετε τις «ελίτ», τότε πώς θα μπορέσετε να σταθείτε στα πόδια σας, διερωτώνται δικαίως και περίπου εν χορώ οι συνομιλητές του.

Ιδίως, εάν το ελληνικό ζήτημα πρόκειται να αντιμετωπιστεί μία και διά παντός, όπως υπόσχεται ο κ. Βαρουφάκης.

Έτσι, λοιπόν, χρήσιμο θα ήταν, στο βαθμό που η παρούσα κυβέρνηση λάβει κάποιας μορφής πίστωση χρόνου από τις διαβουλεύσεις που θα έχει με τους εταίρους της, να ανοίξει τα χαρτιά της και να παρουσιάσει με κάθε δυνατή λεπτομέρεια κατά την επικείμενη ανάγνωση των προγραμματικών της θέσεων, τι σχεδιάζει να κάνει στη χώρα και κυριότερα πώς προτίθεται να χρηματοδοτήσει τα σχέδιά της.

Στο μείζον ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, φερ’ ειπείν, θα πουλήσει τα «ασημικά της οικογένειας» -που σήμερα ελάχιστοι επιθυμούν να αποκτήσουν- ή θα τα κρατήσει για αργότερα, ώστε να τα δώσει σε καλύτερη τιμή, όπως λέγει ο κ. Βαρουφάκης;

Μήπως δεν ισχύει τίποτε από αυτά τα δυο και έχει δίκιο ο επίσης φίλτατος κ. Π. Λαφαζάνης που μιλά για τερματισμό του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αν ναι, τότε πώς θα καλυφθούν οι σχετικές «τρύπες» του προϋπολογισμού αλλά και πώς θα οδηγηθούμε σε ανάπτυξη;

Αντίστοιχα, στο καίριας σημασίας ζήτημα της φορολογίας, ποιες είναι επακριβώς οι προθέσεις της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τόσο τα εισοδήματα όσο και την περιουσία και πώς εκτιμά ότι θα επιτύχει την πάταξη της φοροδιαφυγής, που ακόμη παραμένει η κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας στη χώρα μας;

Στον δημόσιο τομέα, στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας, σε ζητήματα επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης, στον κρίσιμο τομέα απονομής της Δικαιοσύνης και σε τόσους άλλους τομείς, η ελλειμματική λειτουργία των οποίων ευθύνεται για τη χρεοκοπία αυτής της χώρας, τι προτίθεται να πράξει η παρούσα κυβέρνηση ώστε να «φτιάξει το μαγαζί»;

Εάν δεν δοθούν πειστικές απαντήσεις σε αυτά τα στοιχειώδη ερωτήματα, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει εμπιστοσύνη για τη μελλοντική πορεία της χώρας, είτε από όσους καλούνται σήμερα να «σβήσουν» τα χρέη της, είτε από όσους η ίδια επιθυμεί να προσελκύσει για να κάνουν επενδύσεις σε αυτόν τον τόπο;

Η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία, καλώς ή κακώς, είναι αγαθά σε έλλειψη, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα. Ο μοναδικός δρόμος, δε, για την ανάκτησή τους, διέρχεται διαμέσου της οδού της σοβαρότητας…