Στις κυβερνήσεις το μέγεθος δεν μετράει…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με 40 μέλη, ούτε ολιγομελές αλλά και ούτε ιδιαίτερα ευέλικτο εμφανίζεται το νέο κυβερνητικό σχήμα, υπό τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.

Το γεγονός, δε, ότι ελάχιστα από τα μέλη του έχουν πρότερη εμπειρία διοίκησης και μάλιστα στον δημόσιο τομέα, όπως και ότι σχεδόν ένας στους τέσσερις είναι πανεπιστημιακός οδηγεί στην εκτίμηση ότι η περίοδος «προσαρμογής» των ανθρώπων αυτών στις απαιτήσεις των νέων καθηκόντων τους δεν θα είναι βραχεία.

Όμως, παρά τους συμβολισμούς και τη σημειολογία, αλλά και την ανάγκη τήρησης πολιτικών ή άλλων ισορροπιών, ήτοι των παραμέτρων που οδήγησαν σε αυτήν τη σύνθεση, το ζητούμενο από τη νέα κυβέρνηση παραμένει κατά πόσον θα μπορέσει να παρουσιάσει έργο και κυριότερα προς τα πού θα πάει τον τόπο.

Με λίγα λόγια, αν το «μαγαζί» θα δουλέψει κατά τρόπο συντονισμένο και αποτελεσματικό,  βάσει ενός συστήματος λειτουργικών διαδικασιών, και βεβαίως κατά πόσον θα μπορέσει να υλοποιήσει όσα υπόσχεται, οδηγώντας τον τόπο εκτός κρίσης.

Εάν αυτά που υπόσχεται συνιστούν την οδό που οφείλει να ακολουθήσει η χώρα είναι κάτι που ήδη έκρινε το εκλογικό σώμα στις 25 Ιανουαρίου, αλλά και που θα αποτιμήσει η Ιστορία.

Αν λάβουμε, δε, ως γνώμονα τα πρώτα δείγματα γραφής αυτής της κυβέρνησης, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στις δηλώσεις Δρίτσα για τον ΟΛΠ, Κοτζιά για την Ε.Ε. και Κατρούγκαλου για την ανάκληση απολύσεων από το μέτρο της διαθεσιμότητας, τότε αυτή η αποτίμηση θα είναι μάλλον ταχεία…

Η χώρα εμφανίζεται να στερεύει γρήγορα από χρήματα και τα τρία στελέχη της νέας κυβέρνησης που ήδη τοποθετήθηκαν δημόσια σχετικά με τις προθέσεις τους οδηγούν σε μείωση των δημοσίων εσόδων  από τον τερματισμό της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ -αλλά και των επενδύσεων που θα τη συνόδευαν-, στην αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού μέσω της ανάκλησης απολύσεων και σε περαιτέρω ένταση των σχέσεων της χώρας με τη μόνη πηγή άντλησης φθηνού χρήματος που έχει σήμερα η Ελλάδα, τους εταίρους της στην Ε.Ε.

Σε λίγες ημέρες, η άτυπη -διά μέσου δηλώσεων- διαπραγμάτευση που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη με εταίρους και δανειστές, παίρνει επίσημο χαρακτήρα με την επίσκεψη του επικεφαλής της ευρωζώνης, Γ. Ντάισελμπλουμ, στην Αθήνα.

Τα ερωτήματα τότε δεν θα αφορούν ούτε το αριθμητικό πλήθος, αλλά ούτε και τη λειτουργική ευελιξία της νέας κυβέρνησης. Θα αφορούν αποκλειστικά και μόνον την ουσία των θέσεών της αλλά και τον τρόπο με τον οποίο είναι αποφασισμένη να τις παρουσιάσει.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν εμείς κλείσουμε τα μάτια στο γεγονός ότι πρώτο μέλημα της νέας κυβέρνησης ήταν να τερματίσει μια προσοδοφόρα για τον προϋπολογισμό ιδιωτικοποίηση στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και τις επενδύσεις και τις νέες θέσεις εργασίας που θα τη συνόδευαν,  ο φίλτατος Γερούν είναι ιδιαίτερα αμφίβολο εάν θα δει με θετικό μάτι την υπαναχώρηση της Ελλάδας από τα «συμπεφωνημένα».

Διότι ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι με κάποιον μαγικό και ανέλπιστο τρόπο οι εταίροι και δανειστές μας συναινούν στις όποιες απαιτήσεις της Ελλάδας για τη μείωση του δημόσιου χρέους της, ακόμη και τότε η χώρα μας θα πρέπει να είναι σε θέση να παράγει έργο και πλούτο, με τη δημιουργία βιώσιμων θέσεων απασχόλησης για τους κατοίκους της…

Όλα τα άλλα συνοψίζονται στη λαϊκή ρήση «σε κουβέντα να βρισκόμαστε…».