Όπως στρώσατε, έτσι θα κοιμηθείτε…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αποτελεί, ίσως, ιστορική ειρωνεία το γεγονός ότι το εκλογικό σύστημα, που επί τόσα χρόνια αποτέλεσε κύριο αντικείμενο κριτικής εκ μέρους των κομμάτων της Αριστεράς, θα  είναι εκείνο που θα επιτρέψει, πιθανώς, τον αυτοδύναμο ή μη σχηματισμό της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

Ένα σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε, σε διάφορες μορφές του και με ολοένα αυξανόμενα μπόνους εδρών, ώστε να ενισχύει τον δικομματισμό και την πρωτοκαθεδρία του πρώτου κόμματος και που δικαίως δεχόταν τα πυρά των μικρότερων κομμάτων, τα οποία τάσσονταν υπέρ της απλής αναλογικής, ως ενός συστήματος δημοκρατικότερης απεικόνισης της λαϊκής βούλησης.

Βάσει της μορφής της ενισχυμένης αναλογικής και του μπόνους των 50 εδρών που υπαγορεύει ο ισχύων εκλογικός νόμος, το κόμμα το οποίο θα αναδειχθεί ως πρώτο στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση, εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση ξεπερνώντας το κατώφλι του 35-36,5%, εξαρτωμένου του αριθμού των κομμάτων που θα εισέλθουν στην Βουλή.

Έτσι, στο βαθμό που δεν πλαισιωθεί από άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα ώστε να εξασφαλίσει μια ευρύτερη πολιτική νομιμοποίηση, ένα κόμμα που θα αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο των εκλογέων θα αναλάβει τα ηνία της χώρας στην πλέον κρίσιμη διαπραγμάτευσή της με εταίρους και δανειστές, από την οποία θα εξαρτηθεί η νομισματική και οικονομική της πορεία, πιθανώς, για δεκαετίες…

Όμως, αυτό το σύστημα ισχύει και με αυτό θα πορευτεί η χώρα στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση, αφού τα έως τώρα κόμματα «εξουσίας» θεώρησαν χρήσιμο να το διατηρήσουν σε πλήρη ισχύ. Έτσι έστρωσαν και έτσι θα κοιμηθούν…

Όπως, αντίστοιχα, έτσι έστρωσαν και έτσι θα κοιμηθούν, αναφορικά με τις κύριες επιλογές τους, τόσο κατά μόνας όσο και στην κοινή τους πορεία, σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής και ειδικότερα στο φορολογικό της σκέλος.

Αν μπορεί κανείς να εντοπίσει –και από αυτήν τη στήλη το έχουμε πράξει και συνάμα καυτηριάσει επανειλημμένως- έναν βασικό λόγο στον οποίο μπορεί να αποδοθεί η έκταση και το βάθος της ύφεσης που διήλθε η χώρα μας, με την τραγική συνέπεια της εκτόξευσης του επιπέδου της ανεργίας, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η υπερφορολόγηση που επιβλήθηκε στη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου.

Μια συγκεκριμένη πολιτική η οποία κυριολεκτικά εξόντωσε την μεσαία τάξη στην Ελλάδα και αποξένωσε τα έως τώρα «κόμματα εξουσίας» από την παραδοσιακή βάση των ψηφοφόρων τους.

Υψηλοί φορολογικοί συντελεστές, κατάργηση αφορολογήτου ορίου, έκτακτες εισφορές κάθε λογής και βεβαίως ο πόλεμος στην ιδιοκτησία μέσω των εξοντωτικών φόρων ακίνητης περιουσίας που επιβλήθηκαν χάρις σε πλασματικές αντικειμενικές αξίες, κυριολεκτικά εξουθένωσαν την μεσαία τάξη, υπό το φως της απροθυμίας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να συρρικνώσουν τις δαπάνες του δημόσιου τομέα.

Αντίθετα, έτσι συρρίκνωσαν την αγοραστική δύναμη πολιτών και επιχειρήσεων και κατά συνέπεια μείωσαν την ζήτηση, μεγεθύνοντας τις επιπτώσεις της ύφεσης και οδηγώντας σε κορύφωση την ανεργία.

Αυτές ήσαν οι επιλογές τους και τα επίχειρα αυτών των επιλογών θα επωμιστούν στην κάλπη.

Αυτό, όμως, είναι και το μεγαλείο της Δημοκρατίας. Ενός πολιτεύματος το οποίο επιβάλλει την απονομή ευθυνών για τις όποιες επιλογές κάνουμε, είτε στην κάλπη ως ψηφοφόροι, είτε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ως κόμματα.

Κάτι που, προφανώς, γνωρίζουν οι όποιοι διεκδικητές της εξουσίας, ακόμη κι αν δεν την έχουν γευτεί κατά το παρελθόν…