Το μεγάλο ατύχημα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δεν είναι κάτι που μας λέει για πρώτη φορά. Ούτε κάτι που δεν γνωρίζει η Αθήνα.

Όμως, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεώρησε σκόπιμο, χθες, να το επαναλάβει με τον πλέον σαφή τρόπο: όσο η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα, δηλαδή μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, χρηματοδότηση υπάρχει.

Γεγονός που σημαίνει ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία για την «επόμενη ημέρα» με την τρόικα ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ, χρηματοδότηση για τις τράπεζες «γιοκ».  Τόσο απλά.

Αφορμή για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση, η οποία διατυπώθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο, διά στόματος εκπροσώπου της ΕΚΤ, μπορεί να ήταν δημοσίευμα της «Καθημερινής» σχετικά με τις αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας την προηγουμένη, όμως αιτία αποτέλεσε η επιθυμία του κεντρικού πιστωτικού ιδρύματος να καταστήσει απολύτως σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενο και βεβαίως προς τον πολιτικό κόσμο της χώρας ότι δεν υπάρχει δυνατότητα χρονοτριβής και ότι η παροχή ρευστότητας προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τελεί υπό διορία.

Η υπενθύμιση, δηλαδή, του γεγονότος ότι τα ελληνικά αξιόγραφα γίνονται σήμερα δεκτά ως ενέχυρο (collateral) για την παροχή ρευστότητας από την ίδια, μολονότι δεν διαθέτουν την απαραίτητη πιστοληπτική διαβάθμιση, χάρις στην ύπαρξη ενός «προγράμματος» που είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της συμφωνίας με την τρόικα.

Μόνη οδός εξασφάλισης ρευστότητας, εάν διακοπεί η αποδοχή των ελληνικών ομολογιακών τίτλων ως ενεχύρου, αποτελεί το πρόγραμμα Emergency Liquidity Assistance (ELA), στο οποίο, όπως μας θύμισε επίσης χθες η φιλτάτη Moody’s, προσέτρεξαν για τελευταία φορά οι ελληνικές τράπεζες κατά την προηγούμενη πολιτική κρίση, τον Μάιο του 2012, αντλώντας 124,1 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο αποτελεί εφεδρική πηγή χρηματοδότησης για το τραπεζικό σύστημα, μέσω της Τραπέζης της Ελλάδος, αλλά υπόκειται, προφανώς, στην έγκριση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ.

Όλα αυτά, βεβαίως, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία υπό το φως του ασφυκτικού χρονικού περιθωρίου που τίθεται με την εκπνοή του υφιστάμενου προγράμματος στο τέλος Φεβρουαρίου και του χρονικού διαστήματος που θα απαιτηθεί για το σχηματισμό κυβέρνησης από τις εκλογές της 25^ης τρέχοντος.

Την 5^η Φεβρουαρίου, κατά το Σύνταγμα συγκροτείται σε σώμα και ορκίζεται η Βουλή που θα προκύψει από τις εθνικές εκλογές. Επίσης κατά το Σύνταγμα ακολουθεί η εκλογή Προέδρου της Βουλής και εν συνεχεία -πριν καν σχηματιστεί κυβέρνηση- εξελίσσεται η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Παράλληλα, στον βαθμό που ο νικητής των εκλογών δεν διαθέτει αυτοδυναμία, είναι δυνατόν να ξεκινήσει η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, αν και τούτη θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ακόμη και με το πλέον στενό χρονοδιάγραμμα που μπορεί να ακολουθηθεί βάσει του Συντάγματος οι διαδικασίες αυτές δεν αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί, το νωρίτερο, πριν από τα μέσα Φεβρουαρίου, γεγονός που δημιουργεί ένα κυριολεκτικά ασφυκτικό πλαίσιο προθεσμιών για όποια κυβέρνηση αναδειχθεί από την επόμενη Βουλή.

Πολύ περισσότερο, δε, για μια κυβέρνηση η οποία δεν θα επιδιώξει μόνον την ολοκλήρωση της παρούσας φάσης αξιολόγησης της πορείας του προγράμματος από την τρόικα, αλλά και τη συνολική επαναδιαπραγμάτευσή του.

Κατά πόσον οι Ευρωπαίοι εταίροι και λοιποί δανειστές μας θα δεχθούν τη χορήγηση παράτασης… στην ήδη χορηγηθείσα δίμηνη παράταση του προγράμματος είναι άγνωστο.

Το βέβαιο είναι ότι το πλαίσιο υπό το οποίο η Αθήνα πρέπει να κινηθεί είναι ασφυκτικό και άρα είναι αυξημένος ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος», μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας για τη χώρα, ιδίως εάν αναγκαστούμε να οδεύσουμε, όπως το 2012, σε επαναληπτικές εκλογές…