Έτσι θα γίνει αν έτσι το κάνετε...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και χρόνια πολλά!

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε χθες μετά από πολύωρη συνεδρίαση η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα εκλεγεί από την παρούσα Βουλή και πως η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές εν μέσω πρωτοφανούς πόλωσης, είναι –εν πολλοίς- σωστό.

Η απουσία της δυνατότητας εξασφάλισης των απαραίτητων 180 βουλευτών που είναι αναγκαίοι για την ανάδειξη Προέδρου από την παρούσα Βουλή αποτελεί, αν μη τι άλλο, γενικευμένη πεποίθηση τουλάχιστον από την έναρξη της συγκεκριμένη διαδικασίας και συμπυκνώνεται, επί το λαϊκότερον, στη ρήση: «δεν βγαίνουν τα κουκιά»...

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, εξ' άλλου, ο οποίος απουσίαζε από τη χθεσινή συνεδρίαση, διατυμπανίζει εδώ και μήνες την πρόθεσή του να αναγάγει τη διαδικασία ανάδειξης του επομένου Προέδρου της Δημοκρατίας σε αιτία πρόωρων εκλογών.

Κατά πως φαίνεται θα τα καταφέρει.

Όπως επίσης αναμένεται να κατορθώσει να επιβεβαιώσει και το έτερο σκέλος της εκτίμησης της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά στο κλίμα πρωτοφανούς πόλωσης, το οποίο αναμένεται να κυριαρχήσει κατά την προεκλογική περίοδο.

Όταν το διακύβευμα είναι τόσο υψηλό, όσο η νομισματική, οικονομική και ευρύτερη πορεία του τόπου και μάλιστα μετά από τόσα χρόνια κρίσης, είναι μάλλον αναμενόμενο οι τόνοι να είναι υψηλοί, ιδίως όταν προαναγγέλλονται ως τέτοιοι....

Ο τόπος οδηγείται σε εκλογές, ο νικητής των οποίων είναι ιδιαίτερα αμφίβολο ότι θα διαθέτει αυτοδυναμία –τουλάχιστον βάσει των υφιστάμενων δημοσκοπήσεων- με αποτέλεσμα η χώρα να κινδυνεύει να εμπλακεί σε μια παρατεταμένη περίοδο ακυβερνησίας.

Η Ελλάδα οδεύει, δε, στην περίοδο αυτή υπό ασφυκτικές συνθήκες χρηματοδότησης εκ μέρους των εταίρων και δανειστών της, δεδομένης της εκπνοής της δίμηνης παράτασης του μνημονίου στο τέλος Φεβρουαρίου, αλλά και της αδυναμίας της να επαναπροσεγγίσει τις αγορές με βιώσιμο επιτοκιακό κόστος.

Εξέλιξη, η οποία αφορά ευθέως την τρέχουσα πολιτική αναταραχή και την δυσθυμία που έχει προκαλέσει στις αγορές τόσο η πρόωρη έξοδος από το μνημόνιο, που επεδίωκε από τις αρχές του Φθινοπώρου η κυβέρνηση Σαμαρά, όσο και το ενδεχόμενο αθέτησης υποχρεώσεων, που ίσως συνοδεύσει μια κυβέρνηση με Αριστερό πρόσημο.

Όλα αυτά συμβαίνουν, δε, την ίδια στιγμή που η χώρα έχει επισήμως τερματίσει τη σφοδρότερη οικονομική ύφεση της πρόσφατης ιστορίας της και έχει εισέλθει σε σταδιακή ανάκαμψη, εμφανίζοντας μάλιστα τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην ευρωζώνη, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Eurostat.

Αντίστοιχα, εμφανίζεται να εισέρχεται σε μια προεκλογική περίοδο τη στιγμή κατά την οποία η ρητορική από όλες τις πτέρυγες της Βουλής έχει φθάσει σε κρεσέντο πολεμικής, με βαριές κατηγορίες να ανταλλάσσονται και να αμαυρώνουν την πολιτική ζωή του τόπου.

Για την ακρίβεια, η ενδεχόμενη αποτυχία της παρούσας Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μπορεί να οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης και να ανοίξει επισήμως την αυλαία της προεκλογικής περιόδου, όμως η χώρα διανύει ήδη, εδώ και μήνες, την περίοδο αυτή, ατύπως.

Ένταση και πόλωση θα υπάρξει, εάν αυτές αποτελούν σκοπό. Δίχως προθύμους να ακολουθήσουν αυτόν τον σκοπό, αυτομάτως παύει τούτος να κυριαρχεί.

Πρόκειται, δίχως άλλο, για μια αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία.

Έτσι, λοιπόν, κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο που η χώρα οδηγήθηκε –ή μάλλον οδηγείται- σε εκλογές, έτσι θα οδηγηθεί και σε πόλωση, με όλα όσα τη συνοδεύουν, εάν οι εμπλεκόμενοι στην διαδικασία αυτή το επιλέξουν.

Στο χέρι μας είναι να τα αποφύγουμε όλα αυτά και βεβαίως τούτο δεν εναπόκειται μόνον στον ενδεχόμενο «κρυφό άσσο» που πιθανότατα δεν διαθέτει η κυβέρνηση Σαμαρά...