Φιρί–φιρί να κάνετε το Grexit πραγματικότητα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ούτε από το μνημόνιο αλλά ούτε και στις αγορές θα μπορέσει να βγει η Ελλάδα, όπως το πάει ο πολιτικός κόσμος της.

Για να βρει κάποιος λεφτά πρέπει είτε να τα παραγάγει με τη δουλειά του, είτε να τα δανειστεί.

Η τρίτη επιλογή, αυτή της δημιουργίας φρέσκου χρήματος -κατά κανόνα πληθωριστικού- δεν υπάρχει για εμάς, από τη στιγμή που ενταχθήκαμε στην ευρωζώνη.

Με την πόρτα των αγορών να κλείνει για ακόμη μία φορά κατάμουτρα και με το κόμμα που προηγείται στις δημοσκοπήσεις να διακηρύττει διά στόματος του γραμματέα του Δημ. Βίτσα ότι «δεν αναγνωρίζουμε τη συμφωνία, δεν θα τηρήσουμε το χρονοδιάγραμμα» αναφορικά με τη δίμηνη παράταση του μνημονίου, οδηγούμεθα κατά τρόπο μαθηματικό στο να αποκτήσουμε ξανά τη δυνατότητα χρήσης της τρίτης επιλογής.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι το διακύβευμα είναι ιδιαίτερα υψηλό, όμως ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίζονται αμφότεροι οι διεκδικητές της εξουσίας οδηγεί στο χάος και σε επιπτώσεις ενδεχομένως μη αναστρέψιμες.

Η Ελλάδα μπορεί να έκανε άλματα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης της, ακόμη και με την εσφαλμένη «συνταγή» που εφάρμοσε στα χρόνια του μνημονίου, όμως η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από τις χρόνιες παθογένειές της, με κυριότερη την απουσία συνθηκών ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού.

Τα καρτέλ και συντεχνίες κάθε λογής εξακολουθούν να κυριαρχούν, η γραφειοκρατία και η αδιαφάνεια βασιλεύουν, ο ρυθμός απονομής Δικαιοσύνης φτάνει μέχρι τον βαθμό της αρνησιδικίας καθ' ομολογίαν των ιδίων των δικαστικών λειτουργών και το έδαφος ανάπτυξης υγιούς επιχειρηματικότητας παραμένει χέρσο.

Υπό το πρίσμα αυτό, η προσπάθεια του φίλτατου Α. Σαμαρά για την έξοδο της χώρας από το καθεστώς μνημονίου και την επιστροφή της στις αγορές ήταν ιδιαίτερα πρόωρη.

Το γεγονός τούτο τεκμηριώνει όχι μόνον η ανοδική πορεία που ακολούθησαν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου, αλλά κυριότερα ότι η έξοδος στις αγορές κατέστη δυνατή την προηγούμενη άνοιξη χάρις στη διάθεση ανάληψης αυξημένου ρίσκου που είχαν τότε αυτές, εξαιτίας των χαμηλών αποδόσεων εναλλακτικών κεφαλαιακών τοποθετήσεων.

Αντίστοιχα, η ασαφής και πλήρης παλινδρομήσεων ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο διά στόματος του φίλτατου κ. Α. Τσίπρα, όσο και άλλων κορυφαίων στελεχών του κόμματος αυτού, σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης της διαπραγμάτευσης με εταίρους και δανειστές, αλλά και του μέλλοντος του ελληνικού δημόσιου χρέους, οδηγούν στα άκρα αγορές και λοιπούς δανειστές.  

Τρομολαγνεία από τον ΣΥΡΙΖΑ, τρομολαγνεία και από την κυβέρνηση, και μάλιστα από τα πλέον επίσημα χείλη.

Ίσως έφτασε η ώρα όλοι να γνωρίζουν ή ίσως το στοίχημα που τέθηκε για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή να ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Οποιοσδήποτε όμως κι αν είναι ο λόγος, είναι αδιανόητο να καλλιεργείται τέτοιο κλίμα τρόμου, από αμφότερες τις πλευρές, τόσο στην ελληνική κοινωνία όσο και στο διεθνές επενδυτικό ή σε άλλο κοινό.

Πολύ απλά, βγάζουμε μόνοι τα μάτια μας…

Ακόμη κι αν η παρούσα Βουλή τελικώς εκλέξει τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αποφευχθεί η -ενδεχομένως μακρά- περιπέτεια μιας εκλογικής αναμέτρησης, πότε πιστεύουν οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου της χώρας ότι θα έχει ξανά η Ελλάδα τη δυνατότητα να προστρέξει στις αγορές;

Ξεχνάμε, φίλτατοι, ότι στις αγορές μπορεί να κυριαρχεί η απληστία και το κυνήγι του κέρδους, αλλά κυρίαρχη είναι μία και μόνον έννοια: αυτή της εμπιστοσύνης. Της πίστης.

Και με όσα κάνουμε και λέμε στις μέρες μας, αφενός πετάμε στα σκουπίδια ό,τι κάναμε μέχρι τώρα, αφετέρου θρυμματίζουμε όση αξιοπιστία μας είχε απομείνει…