Οι μεταρρυθμίσεις και τα... κατεβασμένα παντελόνια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν σήμερα η χώρα εμφανίζεται να περπατά ξυπόλητη στα αγκάθια, δίχως σχέδιο για την επόμενη ημέρα και σε τέλμα στις πλέον κρίσιμες διαπραγματεύσεις της με την τρόικα, τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ουδέποτε φάνηκε πρόθυμη να αλλάξει.

Ουδέποτε φάνηκε πρόθυμη να κάνει τις αναγκαίες τομές για την απελευθέρωση της οικονομίας, το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων και την τόνωση του ανταγωνισμού, που θα της έδιναν σήμερα τη δυνατότητα να διεκδικήσει με αξιώσεις την ταχεία επάνοδό της σε καθεστώς ομαλότητας και μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.

Έτσι λοιπόν, όταν ο φίλτατος εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Δ. Καρύδης κατηγορεί τον επίσης φίλτατο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. Α. Γεωργιάδη ότι «ζητά να κατεβάσουμε τα παντελόνια σε παράλογες απαιτήσεις», το μόνο που κατορθώνει είναι να μας θυμίζει ακριβώς αυτήν την απροθυμία που επέδειξε το σύνολο των κυβερνήσεων της τελευταίας τετραετίας να προωθήσει τις τόσο απαραίτητες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γι' αυτόν τον τόπο.

Εάν η ελληνική οικονομία έχασε αθροιστικά περί το ένα τέταρτο του ετησίως παραγόμενου πλούτου της και οδηγήθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα ύφεσης και ανεργίας, τούτο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων της τελευταίας τετραετίας να προωθήσουν τη δημοσιονομική προσαρμογή κυρίως μέσω της υπερφορολόγησης και λιγότερο μέσω του περιορισμού των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού.

Αντίστοιχα, οφείλεται στην επιλογή των κυβερνήσεων αυτών να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις «μαϊμού», που πλην ελαχίστων περιπτώσεων στόχο είχαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις στα μάτια εταίρων και δανειστών, αντί να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις μας προς αυτούς σχετικά με την αναδόμηση του οικονομικού μοντέλου επί του οποίου πορεύεται η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και να χαράξουν ένα νέο για την επόμενη ημέρα.

Έτσι, όμως, οι συντεχνίες και τα καρτέλ εξακολουθούν να λυμαίνονται την ελληνική οικονομία, ενώ η γραφειοκρατία, η αδιαφάνεια και η φοροδιαφυγή παραμένουν τα τρία κακά της μοίρας της, καθιστώντας κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού ένα απλό ανέκδοτο.

Στη διάρκεια της εδώ παρουσίας της, αναμφίβολα, η τρόικα έκανε πολλά λάθη, όπως η εμμονή που επιδεικνύει κατά τις παρούσες διαπραγματεύσεις στην εκ νέου αναμόρφωση της ρύθμισης για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία ή εκείνο που αφορούσε στον περίφημο «πολλαπλασιαστή» των επιπτώσεων της περιοριστικής πολιτικής στην οικονομία.

Όμως, το κυριότερο λάθος της ήταν ότι κατάπιε τα παραμύθια των ελληνικών κυβερνήσεων σχετικά με την προθυμία τους να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις και να αντιταχθούν στα πελατειακά ή συντεχνιακά συμφέροντα, καθιστώντας την Ελλάδα μια πραγματικά ελεύθερη οικονομία.

Για ποια ελευθερία μιλάμε όταν δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει κανείς ακόμη και το μαγαζί του όποτε αυτός κρίνει σκόπιμο, αλλά πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση να του ορίζει τις μέρες λειτουργίας του;

Για ποια απελευθέρωση μιλάμε όταν τα διοικητικά δικαστήρια κάνουν στην κυριολεξία μία δεκαετία ή εν τέλει χρόνια για να διευθετήσουν μια διαφορά;

Για ποια απελευθέρωση ή εν τέλει ομαλότητα μπορούμε να μιλάμε με φορολογικούς συντελεστές και ασφαλιστικές εισφορές που καθιστούν σχεδόν αδιανόητη την πιθανότητα επένδυσης σε αυτόν τον τόπο;

Η λίστα με όσα πρέπει να κάνουμε, φίλτατοι, είναι μακρά και ούτε αφορά τις δεσμεύσεις μας έναντι της τρόικας των δανειστών, ούτε συνιστά «κατέβασμα του παντελονιού».

Αφορά τον ίδιο μας τον τόπο και την ελληνική οικονομία που σήμερα, μετά από έξι χρόνια κρίσης και τέσσερα μνημονίου, εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από ακριβώς τις ίδιες παθογένειες που είχε όταν εισήλθε σε αυτήν τη μαύρη σελίδα της Ιστορίας της.

Όλα τα λοιπά είναι φληναφήματα…