Στεγαστικά: Μην παίζετε με τον πόνο μας…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια χώρα στην οποία το όνειρο του κάθε νοικοκύρη, ένα σπιτικό, έχει μετατραπεί σε εφιάλτη, ελάχιστο έδαφος υπάρχει για παιχνίδια οποιουδήποτε είδους με το θέμα αυτό.

Διότι εάν όσα έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο -κατά τα λοιπά φίλτατος- κ. Ν. Δένδιας, σχετικά με τη διευθέτηση των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων, δεν αποτελούν απλώς μια «άσκηση επί χάρτου», η οποία μάλιστα δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντά, τότε τι ακριβώς αποτελεί;

Καθ' όλα σεβαστή η επιθυμία του κ. Δένδια να ισχυριστεί ότι έλυσε μέσα σε εκατό ημέρες, ή εν πάση περιπτώσει μέσα στην πεντάμηνη θητεία του στο υπουργείο Ανάπτυξης, το πρόβλημα των «κόκκινων δανείων», επιχειρηματικών και στεγαστικών, όμως μακάρι να ήταν έτσι.

Πρώτα από όλα, το περίγραμμα ιδεών που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα ούτε ολοκληρωμένο αλλά ούτε και  συμπεφωνημένο είναι.

Από τις τέσσερις  συστημικές τράπεζες, μόνον μία εμφανίζεται να το ενστερνίζεται…

Αντίστοιχα, καίρια ζητήματα εμφανίζονται δίχως επεξεργασία, αλλά απλώς τίθενται με τη συνοδεία πολλών αναπάντητων ερωτημάτων.

Το τμήμα του δανείου που θα παγώσει επί δεκαετία ή δεκαπενταετία (άραγε τι από τα δύο ισχύει;) θα τοκίζεται ή όχι; Διότι προφανώς η διαφορά είναι κολοσσιαία και επηρεάζει καταλυτικά την ελκυστικότητα της προτεινόμενης λύσης.

Ο πήχης του παγώματος και η μείωση κατά 30% της αξίας του ακινήτου βάσει της οποίας είχε συναφθεί το αρχικό δάνειο κατά πόσον αντικατοπτρίζει την πραγματική μείωση των αγοραίων τιμών ακινήτων ανά την επικράτεια;

Με άλλα λόγια, πόσο αντικειμενικό είναι το τράβηγμα της γραμμής στο 30% και όχι στο 40% ή ακόμη και στο 70%, όπου βρίσκεται σήμερα η τιμή των ακινήτων σε ορισμένες περιοχές της χώρας, έναντι του επιπέδου στο οποίο διαμορφωνόταν προ κρίσης;

Επίσης, θα ισχύουν οι ίδιοι όροι ακόμη και εάν το δανεισθέν κεφάλαιο αφορά την ολότητα ή μόνον ένα τμήμα της συνολικής αξίας του ακινήτου και τι θα γίνεται εάν το σχετικό δάνειο αφορούσε κατά την εκταμίευσή του ποσό σημαντικά υπέρτερο;

Εν τέλει, εάν είναι τόσο εύκολο να τραβηχτεί ο πήχης στο επίπεδο του 30%, τότε γιατί δεν προχωρά η Πολιτεία και στην αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών, μπας και ξαλαφρώσουμε και από τον διαβόητο ΕΝΦΙΑ;

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι.

Το ζήτημα των κόκκινων στεγαστικών δανείων όχι μόνον πονάει εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτήν τη χώρα, αλλά βρίσκεται και στην καρδιά του προβλήματος της αποκατάστασης της ρευστότητας στην οικονομία.

Το πάγωμα ενός τμήματός του και ο ετεροχρονισμός της αντιμετώπισής του για το μέλλον, σε καιρό κατά τον οποίο η χώρα θα έχει εξέλθει από την κρίση και θα βρίσκεται σε κατάσταση ομαλότητας και ανάπτυξης, αποτελούν ασφαλώς μια ευφυή προσέγγιση του ζητήματος, καθώς τόσο οι δανειολήπτες όσο και τα πιστωτικά ιδρύματα θα μπορούσαν να προσδοκούν σε περισσότερα τότε…

Όμως, όσα εξαγγέλθηκαν χθες φαντάζουν περισσότερο με πυροτέχνημα, παρά με οτιδήποτε άλλο, και μάλιστα για ένα πρόβλημα η ύπαρξη του οποίου είναι δεδομένη από πολλού χρόνου και βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη.

Η αντιμετώπιση των κόκκινων στεγαστικών δανείων, επί της οποίας υποτίθεται ότι έχει εγκύψει η παρούσα κυβέρνηση από την άνοιξη, έχει καθυστερήσει δραματικά, μεγεθύνοντας έτσι το πρόβλημα κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο που εκτοξεύτηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο.

Η ανάγκη ταχείας αντιμετώπισής του είναι δεδομένη.

Όχι όμως με πυροτεχνήματα που συνιστούν, επί της ουσίας, εμπαιγμό…