ΔΝΤ: Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μπορεί να μίλησαν για το «σήμερα και το αύριο» η φιλτάτη κ. Κ. Λαγκάρντ και ο ομοίως φίλτατος κ. Γκ. Χαρδούβελης, όπως είπε χθες μετά τη συνάντησή τους ο Έλληνας υπουργός των Οικονομικών, αλλά τι σημασία έχει;

Τόσο καιρό είναι η Ελλάδα σε μνημόνιο και δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει τις μεταρρυθμιστικές δεσμεύσεις της. Τώρα θα το πράξει, που ελπίζει να απεμπλακεί από αυτό;

Τα «μπράβο» που άκουσε χθες η ελληνική πλευρά από τα χείλη της Κ. Λαγκάρντ για τα δημοσιονομικά επιτεύγματα της χώρας συνοδεύονταν και από ένα ηχηρό, πλην τεχνοκρατικά διατυπωμένο, «σας στηρίζουμε να υλοποιήσετε τις λοιπές δεσμεύσεις σας», που στην κοινή καθομιλουμένη σημαίνει: κάντε επιτέλους και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η οικονομία σας...

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να απουσιάζει η επισήμανση αυτή από το επίσημο ανακοινωθέν του ΔΝΤ όταν οι συνθήκες ανταγωνισμού στην ελληνική οικονομία παραμένουν ακόμη ανύπαρκτες, λόγω συντεχνιών, καρτέλ, γραφειοκρατίας, αδιαφάνειας, καθυστερήσεων στην απονομή Δικαιοσύνης, φοροδιαφυγής και τόσων άλλων δομικών προβλημάτων που μαστίζουν ακόμη τη χώρα και βεβαίως την επιχειρηματικότητά της;

Η κυβέρνηση Σαμαρά μπορεί για πολιτικούς λόγους να επιθυμεί να απεμπλακεί από το τριτοκοσμικού χαρακτήρα καθεστώς εποπτείας στο οποίο εισήλθε η χώρα το 2010, όμως το μέγα ζητούμενο παραμένει: έχει κάνει η χώρα όσα έπρεπε, ώστε να μπορεί να το πράξει και να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο;

Είναι σήμερα η Ελλάδα μια χώρα στην οποία πρόθυμα θα τοποθετούσε κανείς τα χρήματά του για να παράγει και να εξάγει προϊόντα ή υπηρεσίες;

Προσφέρει η χώρα ένα ανταγωνιστικό και ομαλά εποπτευόμενο περιβάλλον, το οποίο μπορεί να εμπνεύσει ασφάλεια για την πραγματοποίηση μακροπρόθεσμων παραγωγικών επενδύσεων;

Ας μη γελιόμαστε!

Ξέφραγο αμπέλι στα κάθε λογής συμφέροντα ή συντεχνίες ήμασταν και σε μεγάλο βαθμό παραμένουμε...

Μετά από σχεδόν ενάμιση χρόνο αποπληθωρισμού αλλά και σειράς νομοθετημάτων που υποτιθέμενο στόχο είχαν την τόνωση των συνθηκών ανταγωνισμού, το περίφημο «καλάθι της νοικοκυράς» ακόμη ακριβαίνει... Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία...

Έπεσε η τιμή στο γάλα ή στο ψωμί; Έπεσε η τιμή στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια, ώστε να κάνει έτσι πιο άνετη την καθημερινότητα των νοικοκυριών αλλά και να δώσει δυνατότητα επιβίωσης στις ενεργοβόρες βιομηχανίες;

Το κόστος στις μεταφορές μειώθηκε; Μπορεί να βρει κανείς ταχύτερα το δίκιο του στα ελληνικά δικαστήρια;

Έτσι που έχουν σήμερα τα πράγματα στην Ελλάδα, τα ερωτήματα αυτά μόνον ρητορικά μπορούν να χαρακτηριστούν.

Η χώρα ίσως έχει κάνει άλματα στους οικονομικούς δείκτες που καταρτίζει ο ΟΟΣΑ και άλλοι διεθνείς φορείς, όμως, όσοι προσπαθούν να επιβιώσουν σήμερα στην Ελλάδα, είτε ως φυσικά πρόσωπα, είτε ως επιχειρήσεις, γνωρίζουν καλά ότι η πρόοδος αυτή έχει συντελεστεί μόνον σε ονομαστικό επίπεδο.

Ας μη μιλήσουμε για τα ζητήματα ρευστότητας που μαστίζουν σήμερα την ελληνική αγορά, αφού η αντιμετώπισή τους συνδέεται με σειρά άλλων παραμέτρων, που όλοι καλά γνωρίζουμε.

Ας σταθούμε μόνον στο άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων. Μια υπόθεση που ταλανίζει τον τόπο από την πρώτη στιγμή και ακόμη παραμένει κενό γράμμα λόγω συντεχνιών και πελατειακού κράτους.

Βέβαια, είναι και οι αριθμοί που δεν βοηθούν την κυβέρνηση Σαμαρά...

Διότι, όταν η εκλογική σου βάση είναι στην περιφέρεια, δεν πρέπει να «προστατεύσεις» τον αγροτικό πληθυσμό ή αντίστοιχα, όταν προσδοκάς τη συντηρητική ψήφο, δεν πρέπει να «αποκαταστήσεις αδικίες» στις Ένοπλες Δυνάμεις;

Είναι δύσκολο βέβαια με το ένα χέρι να «χαϊδεύουμε» τις συντεχνίες και τα ενεργειακά ή άλλα καρτέλ και με το άλλο να προσπαθούμε να βγούμε από το μνημόνιο, λέγοντας μάλιστα ότι έφθασε ο καιρός των μεταρρυθμίσεων...

Εδώ και χρόνια «έχει έρθει ο καιρός»... Το θέμα είναι αν και πότε θα τις δούμε στην πράξη...