Εκλογικό αυτογκόλ πριν το νήμα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν στόχος της προσπάθειας για επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση ήταν η εδραίωση ενός -τουλάχιστον τετράμηνου- διαστήματος πολιτικής και κατά προέκταση οικονομικής σταθερότητας στη χώρα, τότε ποιο το νόημα της άτυπης  έναρξης της προεκλογικής περιόδου χθες από τον φίλτατο Ευάγγελο Βενιζέλο;

Οφείλει να εκληφθεί η κίνηση αυτή ως παράδειγμα της ταχύτητας με την οποία κυλά ο «πολιτικός χρόνος» ή αφορά κάτι άλλο, ενδεχομένως συμβολικό ή και αφαιρετικό;

Δεν αρκούσε η αναφορά του περί ενδεχόμενης απεμπόλησης των πενταετών θυσιών που κατέβαλε ο ελληνικός λαός, εντός πενθημέρου, εάν επικρατήσει το αντίπαλο προς την κυβέρνηση στρατόπεδο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση;

Όπως και να έχει η υπόθεση αυτή, χθες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θεώρησε καλό, στο παρά πέντε της ψήφου εμπιστοσύνης, να κηρύξει -ατύπως- με τη φράση «…να οργανώσουμε τα ψηφοδέλτιά μας για το... 2016, αλλά ας είμαστε έτοιμοι και για το 2015» την έναρξη μιας μακράς προεκλογικής περιόδου, ανεξαρτήτως του εάν όντως διεξαχθούν εκλογές στο πέρας της περιόδου αυτής ή όχι.

Κατά το διάστημα αυτό, το οποίο συμπίπτει με τις κρισιμότερες -ενδεχομένως- διαπραγματεύσεις των τελευταίων ετών με εταίρους και δανειστές, αναφορικά με το ζήτημα της διευθέτησης του δημοσίου χρέους και την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο, ο τόπος θα βρίσκεται σε κατάσταση προεκλογικής περιόδου.

Κάτι για το οποίο, προφανώς, δεν ευθύνεται τόσο ο φίλτατος κ. Βενιζέλος, όσο η υπόθεση της ανάδειξης του επομένου Προέδρου της Δημοκρατίας, βάσει πλειοψηφίας 180 βουλευτών, και η απόφαση του συνόλου -σχεδόν- της αντιπολιτεύσεως να οδηγήσει σε ανατροπή την παρούσα κυβέρνηση.

Μια απόφαση η οποία προφανώς δεν προσμετρά το σαφές ενδεχόμενο κυβερνητικής παράλυσης, υπό τη συνήθη γενική προσταγή «τα μολύβια κάτω», και άρα τη μη λήψη αποφάσεων επί συμβάσεων, αναθέσεων έργων ή άλλων σημαντικών κινήσεων, εν όψει ενδεχόμενης ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και της ανάληψης της εξουσίας από διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις εκείνων που την κρατούν σήμερα…

Έτσι, λοιπόν, την ίδια ώρα που η ελληνική οικονομία εμφανίζεται να διαβαίνει το κατώφλι της ύφεσης με κατεύθυνση την ανάκαμψη, σύμφωνα τόσο με το προσχέδιο του προϋπολογισμού όσο και με τις εκθέσεις διεθνών οικονομικών φορέων, όπως το ΔΝΤ, αλλά και η χώρα επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα αγκάθια του χρέους και του μνημονίου, ο τόπος εισέρχεται σε μια μακρά προεκλογική περίοδο, λόγω ορέξεως εξουσίας.

Στη διάρκεια της περιόδου αυτής, προφανώς ελλοχεύει η πιθανότητα διολίσθησης σε παροχές.

Στη διάρκειά της, προφανώς, είναι ανοικτό το ενδεχόμενο αναβολής λήψης αποφάσεων επί κρίσιμων οικονομικών ζητημάτων και βεβαίως υπάρχει ο κίνδυνος εκτροχιασμού του τρέχοντος προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ας μην αναφερθούμε, δε, ούτε καν στην πιθανότητα αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης, άρα ανάγκης επαναληπτικών εκλογών, εάν τελικώς πραγματοποιηθεί μια εκλογική αναμέτρηση στο τέλος αυτής της περιόδου και στις επιπτώσεις που το γεγονός αυτό θα έχει συνολικά για την  οικονομία και τον τόπο.

Όμως, είπαμε. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αφού τη λύση τη δίνει πάντα ο κυρίαρχος λαός…

Στο πνεύμα ακριβώς αυτής της φιλοσοφίας, η οποία είναι θεμελιώδης για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας, ίσως το καλύτερο που θα είχε να κάνει αυτός ο τόπος θα ήταν να επωμισθεί τα επίχειρα των επιλογών του.

Ούτως ή άλλως, εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλα, είτε αυτό αφορά την καταστροφή είτε όχι…